Μιά
Σκέψη Τού Θεού !
Τά
δάκρυα μού ζήτησε μιά μέρα Ο Θεός
νά
πάω νά Τού βρώ στή Γή σας
ενός
τιμίου ανδρός...
Θεέ
μου, απήντησα τρέμοντας, στή Γή Σου
έχουμε
νά δούμε τέτοιο spécimen
καιρό,
από
πολύ πρίν τότε στούς πριν τόν Αδάμ Χρόνων
δέν
είχαμε παρά στό τέλος μόνο δυό..
Κατάλαβα
μέσα στή σιωπή Του,
ότι
λάθος είμαι εγώ,
πήρα
δρόμους πήρα στράτες
ξανά
Ονείρων Θεών και Ατραπών.
Μού
μίλησαν όμως οι στάχτες
τών
κάθε ενός σας Αδάμ
πού
ήτανε μπαρουτοκαπνισμένες
καί
στέκαν μονομιάς
σέ
δάκρυ στήν άκρη μιάς σκάλας βροχής,
βροχής
φτιαγμένης από αγάπη
τών
παιδιών όλης τής Γής....
Τότε
τό λάθος μου μ' έστειλε πίσω
σέ
Θεών Απαρχές, τότε πού ο Ήλιος σας
ήτανε
ακόμα Σβηστός κι Ανύπαρκτος
ούτε
κάν σάν σέ σκέψη Θεού Σημαντωρός.
Τό
ξέρω ότι δέν μέ πιστεύετε
αλλά
είμαι αληθινή
υπέρ
Τού Πέρατος Κόσμων
καί
Τού Δέοντος σας αΛΗΘΗνή,
Δέν
έχω Λόγια Πλώρης ούτε Πρύμνης
στής
ποδιάς τήν Αγκαλιά,
Δέν
ξεύρω από λόγια μεσοβέζικα
ως
τά δικά σας τόσα ψέματα.
Όμως
τήν Αγκαλιά Τού Ενός
σέ
Ενός Ουρανού και Γής,
Τέκνου
Φωτός
πρίν
τόν Κάθε Υπερίωνα
Τής
κάθε σας Γής,
τόν
γνωρίζω καλύτερα από εσάς,
Διότι
Πατήρ Του καί Μήτηρ Του
ήσαν
και οι δυό σε ΕΝΑ !
Διότι
δέν ήσαν μόνο Ένας
Αλλά
Απείρων Κόσμων Σκέψεις 7
Ταξιδέψανε
σάν Ένας
Σέ
Ό,τι Πρίν Τών Απείρων Κόσμων
Αιώνια
Απείρως Υπαρκτών
Δοξάζοντας
Τον ΕΝΑ ΘΕΟ.
Τώρα
μέ καταλάβατε ;
Αμήν
Τό Θέλημα Του Υπηρετώ !
6/10/2012