ΣυνΟΜιλίες μὲ Ὄντα
Τοῦ Θεϊκοῦ Φωτός.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συγχωρεῖ,
μέσα του βαθειὰ OΜως,
[καὶ ὄχι πρωτίστως ἐπιφανειακά],
ζητώντας πάνω ἀπὸ ὅλα
Τὴ Βοήθεια Τῆς Παρουσίας Τοῦ Θεοῦ,
τότε ἐκεῖνος καὶ ΒΟΗΘΑ τὴν ἀνύψωση
τὴν αὐριανή τοῦ κάθε ἀδελφοῦ του
[ποὺ τὸν συγχωρεῖ],
ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐαυτοῦ του !
Διότι ἡ κάθε ὕπαρξη τῆς "ἐνόχλησης" ἀπὸ ὀ,τιδήποτε εἰς κάποιον ἔναντι ἄλλου, δὲν σημΕνει μόνο παρουσία κάρματος τοῦ Α ὡς πρὸς τὸν Β !
Ἀλλὰ καὶ πρόβλημα εἰς τὸν Β εἰς ἐπίπεδο Λήθης, ἀπὸ ὅ,τι θὰ ἔπρεπε ἡ Μνήμη του, καθαρὴ νὰ ἦταν, πρὶν τὸν ἀναγκάσει Τό ΠεπρΩΜένο και νὰ ἐνσαρκωθεῖ, ἶνα ἀντιμετωπίσει καὶ αὐτὸς ἀκόμα καὶ μὲ τὴν "ἀπαίτηση" πρὸς συγχώρεση ἀκόμα καὶ ἐκ τῆς [«εἷς την» – καὶ τὰ δύο, διὰ τῷ λόγῳ Τῆς Διφυοῦς Φύσης] ὁποιαδήποτε προέλευσης σωστῆς ὡσὰν ἀνάγκη συγχώρεσης τοῦ Α πρὸς τὸν Β !
Ἄρα δὲν ὀφείλει μόνο ὁ Α, νὰ μάθει νὰ μὴν κάνει κάρμα, καὶ νὰ ἐφελκύει λύσεις μέσῳ ντάρματος, ἀλλὰ καὶ ὁ Β, νὰ μὴν ἔχει ὁποιαδήποτε ἀπαίτηση καρμικῆς, ἢ καὶ νταρμικῆς ἐξίσωσης μέσῳ Τῆς Μνήμης, ἡ ὁποία νὰ τοῦ δείχνει καὶ νὰ τοῦ Ὁριοθετεῖ, εἰς τὴν Ἀτραπὸ τοῦ "Τί" δὲν ἔμαθε καλὰ νὰ μὴ θυμᾶται ἔναντι Τόσο Τῆς Μνημοσύνης Ὅσο καὶ Τῆς Λησμοσύνης !
Ὅμως, ὄχι χωρὶς
Τὴ Βοήθεια Τοῦ Θεοῦ !
Προσέξτε τὸ αὐτὸ !
Ἄγγελλος Σιωπηλός.
6/7/2012