γ'
τμῆμα...
Μὲ
μουσική, λύπης μὲ χαρὰ διὰ τὸ [*] ἐκ
τοῦ β' τμήματος.
Βλέπετε
ἀρχῆς πάντων ὁ χρόνος,
ἐν τῇ ἐνδοτέρᾳ
μαθήσει
Μνημοσύνης, ἣν γὰρ Ἡ Λησμοσύνη
Ἄρχει. Ἀλλὰ
σωστὰ σκέπτεστε
“Ἄρχει” μόνη της, ἀλλὰ ΣΥΝΑρχει
μόνο μαζὺ μὲ
ΣΥΝΟλότητα
Μνημοσύνης.
Καὶ
βλέπετε ἐπειδὴ δὲν ξέρετε, ὡς ὑμεῖς
θέλατε “Ἀρχαία Ἑλληνικά”, ἀλλὰ οὔτε
καὶ “Καθαρεύουσα”
ἡ λέξη “ἐνδότερος”,
δὲν σᾶς βρίσκεται στὸ λεξικὸ
τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς
σας, ἐνῷ βρίσκετε
αὐτὴν εἰς τὴν νέαν ἑλληνικήν, καὶ
ἀφῆστε τί λένε οἱ
γλωσσολόγοι, ἐμεῖς
τί λέμε ἔχει σημαΞία,
ὄχι ὡς δική μας γνώση, ἀλλὰ ὡς
προσάγουσα γνώση τῆς αἰώνων χιλιόχρονης
ζωῆς μᾶς εἰς τὴν βιωτὴν τοῦ
πλανήτη. Ἔτσι λοιπὸν
ὅταν λέτε ‘‘τῇ
ἐνδοξοτέρᾳ‘‘ ὁ
νοῦς σᾶς πάει εἰς Τὴν
Παναγία-Ἴσιδα
χωρὶς ἄλλο, καὶ σᾶς
λέμε ὅτι ΣΥΝΟρθῶς
πάει Ὁ Νοῦς
ἐκεῖ, καὶ μόνο
ἐκεῖ, ἐπειδὴ ἡ
λέξη τώρα ἐνδότερος
καὶ ἐδῶ, ὡς στὴ
δοτικὴ δηλαδὴ
“ἐν τῇ ἐνδοτέρᾳ μαθήσει”,
ἔχει σχέση μὲ μιὰ
Μάθηση ὅπου ΣΥΝΑρχεται
ἐκ Τῆς Λησμοσύνης, ποὺ ποτὲ
Τὸ
Ὃν αὐτό, “ὄταν” τὴν
βιώνει [ἐπειδὴ
Ἔσχει
ΕΝτός Λησμοσύνη = μὲ
Μνημοσύνη
δίνοντας ὡς ἀποΤΈΛΕΣΜΑ τὸν Ἀριθμὸ
1
! ] δὲν σταματᾷ
νὰ ξεχνᾷ,
μέσα του, ὅτι ΕΝΔοξότερον
Ὅλων κάθε στιγμῆς τῆς ζωῆς τού ἐστι,
τὸ νὰ δοξάζει
Τὸν Μὴ
Ἔχοντα
καμιὰ ἀνάγκη :
«Τὸ
ΜΕΓΑΛΟ Πνεῦμα» !
Ἐρχόμαστε
ὅμως σήμερα, μετὰ ἀπὸ
τόσα χρόνια, ποῦ
λάβατε τὸ παραπάνω
α΄ ἀλλὰ καὶ
β' τμήματα τοῦ
μηνύματός μας, νὰ
σᾶς ποῦμε δυὸ
λόγια ἀρωγῆς καὶ
εὐδοκίμησης καὶ
προσέξτε, ἡ λέξη
αὐτή, ἂν γραφτεῖ ΔΙΑφορετικά,
δηλαδὴ “ΕΥδοΚΟΙΜΗΣΗ”
σᾶς δείχνει ὅτι ὁ εὐδοκιμῶν,
καὶ ἡ εὐδοκιμοῦσα
ἀρετή, εἰς τὸν ἐνσαρκωθέντα ἄνθρωπον
ἐστί, μόνο τό νὰ κοιμίσει
μέσα του, πᾶν ὅ,τι δὲν τὸν ἀφήνει καὶ
δὲν τοῦ ἐπιτρέπει
Τὸν ΕΝΑ Θεὸ,
παντοῦ νὰ
βλέπει. Διατὶ ;
Μά, διότι
ὁ ὕπνος εἶναι
μορφὴ μάθησης, καὶ
ἔτσι ἡ βιωτὴ
τοῦ ξύπνιου,
καὶ ὄχι τῆς πατάτας
τῶν λέξεων, ποὺ χρησιμοποιοῦν
οἱ δῆθεν ἀφυπνισμένοι,
στὰ βιβλία καὶ
στὶς ἰστοσελίδες
τους, ἐκεῖ νὰ
δεῖτε πὼς καὶ
πόσο εἶναι ἐφαρμοσμένα
ταγκαλάκια, ἡ ζωή
τους, ἐπειδὴ αὐτοὶ
ἰδίως κοιμοῦνται
ὄρθιοι.
Ἄρα, ὁ
καθεὶς ἐφόσον ἔχει
ἀποδεχτεῖ, τὸ ἐκεῖ
ὅπου ἐτάχθη, δύναται
νὰ ἀναλύει καὶ
νὰ συλλογιέται,
μὲ μιὰ ἄλλη
μορφὴ ζωῆς μέσα
του. Τὸ
“Μαυσωλεῖο”
δὲν εἶναι τὸ
πέριξ ἐαυτοῦ
ἀπλωθέν, εἰς τὰ
ἀνώγεια τῆς σκέψης
του, ἀλλὰ μόνο ἡ
καρδιά του, καὶ
αὐτὸ ἰσχύει
διὰ τὸν καθένα
σας.
Δυστυχῶς
δὲν τολμοῦν οἱ πυγολαμπίδες,
τῆς ἐνσαρκωθείσης ζωῆς, ποτέ, καὶ
δὲν θὰ δοῦν
κανένα ἀνέσπερο φῶς, ψάχνοντας μόνο
στὰ σκοτάδια εἰς
κάθε ἑσπέρα, μέρα καί νύχτα, τῆς ἐκεῖ
ζωούλας τους.
Διότι, διὰ
νὰ τολμᾷς,
πρέπει τὸ Ἱερότητας
τοῦ Μένους Τοῦ
ΛΑΜΔΑ
τῆς τόΛμης
νὰ τὸ ἔχεις
ἐνστερνιστεῖ ἐντὸς
ἐκ Τῶν ΟΜ.
Νά, γιατί, ἡ τόλμη
ἔχει ὡς γραφὴ ἕνα
Λάμδα ἀνάμεσα στὸ «Ο»
καὶ τὸ «Μ»
της... καὶ ἂν τὸ
ἀφαίρεσετε, σᾶς δίνει
τὴν λέξη “τομὴ”
ποὺ μὲ
αὐτὴν ὁ χειροῦργος,
σᾶς δίνει ζωή, μετὰ ἀπὸ
ἐπέμβαση ἔχων ἀφαίρεσει,
ἢ ἔχων προσθέσει
ὅ,τι ἀνάγκη ζωῆς μνεία ἔχειν, τὸ
ἐκεῖ βιωθὲν
οἰκοσύστημά σας, ποὺ τὸ
λέτε
“σῶμα” σας.
Ἄρα νὰ
γιατί Ὁ Λάο
Τσέ, σᾶς ἔδωσε μνεία, ὅτι ἐντὸς μας
εἰσελθῶν ἐστί, ἐνῷ ξέρετε
ὅτι εἶναι καὶ ἐνσαρκωθεῖς,
ἀνάμεσά σας, ἄρα μήπως σᾶς προσάγει
αὐτό, εἰς τὴν ἄποψη ζωῆς τοῦ Ντᾶ
Βίντσι, ὅστις ἐστὶ
διαιρετὸς σὲ 3
τμήματα : Τὸ ἕνα
τμῆμα ἐνσαρκωθὲν ἐν σώματος γυνῆς,
καὶ τὸ νεότερο
σὲ ἡλικία ἐνσάρκωσης
(ἀλλὰ
ἔχει
ἤδη περάσει τὰ 50
του καὶ χρόνια).
Τὸ δεύτερο, μὲ
σαφῶς μεγαλύτερη
ἡλικία, ἐκ τοῦ πρώτου,
ζεῖ εἰς ἄλλη χώρα,
μὴ ἔχοντας σύνορα
μὲ τὴν χώρα, ποὺ
ζεῖ τὸ
πρῶτο τμῆμα, καὶ
εἶναι ἐνσαρκωμένος
σὲ ἄνδρα, ἐνῷ
τὸ πρῶτο
τμῆμα εἶναι γυνή. Ἄρα δυὸ φυσικὰ
σώματα,
ποὺ τὰ
μοιράζεται
ἴδιο τμῆμα ὈΝτότητας,
ἀλλά, μὲ διαφορετικὲς
ψυχὲς ὑπηρεσίας,
καὶ τὸ τρίτο
καὶ πιὸ
σημαντικό ἐστί ἐκτὸς
τούτου Τοῦ Κόσμου
Συστοιχιῶν Συμπάντων Τοῦ
Μεγάλου
Πνεύματος.
4/10/2018
τὸ
α΄ τμῆμα
εἶναι ἐδῶ :