Η
Δύση τών "άλλων"....
Μύρισε
κυκλάμινο και βασιλικός σε ένα,
άκουγα
το πρωΐ φωνές να γράφουν
ποιήματα
στην άκρη της ατραπού
στα
φτερά των Χρυσοφόρων Αγγέλλων,
δεν
είχα χαρτί ούτε στυλό, να γράψω...
Έψελνα
μαζί τους τη μουσική που μου 'δινες...
Ήξερα
ότι στην άκρη του δρόμου Είσαι,
και
παραμονεύεις να μαζέψεις
τις
στροφές των στίχων τα διάκενα
μη
μας ξεφύγει κανένα...
Είναι
όμορφο μαζί μου να λες ποιήματα,
στιχάκια
ανώδυνα για της καρδιάς τους χρήστες
και
επώδυνα δια τους αμνήμονες εαυτών τους
κτίστες.
Μετά
μού εξήγησαν οι Αρχάγγελλοι γιατί και
πως,
αν
είχαμε λέει πάνω στη γή γυναίκες σωστές,
θα
άλλαζε σε μια γενιάς χαρά όλος της
ο
υπαρκτός πληθυσμικός της ντουνιάς....
Άμητρες
Πνευματικώς μαζευτήκανε πολλές !
Μετά
είναι να απορείς πως απεχθάνομαι
κάθε
ψεύτικη ξανθιά τους δήθεν καλλονή !
Μα
όταν θυμάμαι στης αγάπης Της
το
Άγιο Του κάλεσμα σε κάθε Ουρανομήτρας
Κόρης το φιλί,
κάθε
imitation
γυνή
τής barbie
απορριπτέα
εστί !
Δόξα
τω Θεώ οι δικές μου αγάπες, δεν ήταν όλες
ούτε
μόνο φάσκελα ούτε μόνο μπουρμπουλήθρες
από Barbies,
παρά
τά πολλά γραμμάτια και εξώδικα πληρωμών
!
Σαφώς
και ΝΑΙ οι άλλες τους ήσαν Όλες τους
Τά
Υπέρμετρα Αστέρια T'
Ουρανού Του !
Κορίτσια
μη τρέχετε, απορριπτέες εστέ
όλες
σας τού Έρρωτα της καρδιάς μου,
ως
της τρίτης διάστασης καταντήσατε.
Δεν
Αγκαλιάζω πια τις Υπέρμετρες Χλιαρές,
με αηδιάζετε !
Ούτε
εκείνες απο σας με τους χαλασμένους
θερμοστάτες
στους
δεξιούς των μαστούς οι μεν, και οι δε
στους αριστερούς,
ποτέ
πια με του λόγου σας προσμονή μου δεν
σας δίδω
στων
Εχιδνών σας τις χαμογελαστές αγκαλιές,
να πάρετε από αλλού,
τη
ψήφο εμπιστοσύνης σας, έναντι στη
ματαιόδοξη αυταπάτη σας,
ούτε
πιά με τις Κρύες, αλλά ούτε πιά και με
τις Ζεστές !
Επέλεξα
μόνο ΟΛΕΣ της Μνήμης Μου
τις
Υπέρτατες Υπαρκτές !
Δηλαδή
Όλες Τις Ανεστημένες
Υπέρλαμπρες
Ζωντανές Θεές !
Ανήκετε
εις αυτές ;
Αν
τολμάτε Ζυγώστε,
αν
έχει η καρδιά σας
αυτό
πού λέγεται "καρύδια"
στής
μνημοσύνης σας τα έργα,
όμως
σάς προειδοποιώ,
έρχονται
καλύτεροι εμού,
που
όμως ακόμα και αν
δεν
σάς Θυμάμαι με την πρώτη,
παραδίπλα
μου οι Εκαλχαιοι,
σας
εξεύρουν καλύτερα και από εμέ,
και
όχι μόνο αυτοί ...
Συνάντησα
τις προάλλες στο δρόμο και τη μανα
τοή
Ιωάννη τού Βαπτιστή, ναι αυτή που τότε
αυτός είχε,
Τι
Δύναμη στης καρδιάς το σκαρί, κάθε φορά
δε
που
τη συναντώ υποκλίνομαι μπροστά στην
ισχύ
της
προσφοράς της καρδιάς της...
Προτιμώ
την συντροφιά της "Ντόλης" μου,
ως
ο Λούκι Λουκ σε κάθε του νουβέλα !
Τώρα
ξέρω,
γιατί
εκείνος ως πιο σοφός και εμού,
στη
Δύση Τών Άλλων
ήταν
πάντα μόνο μαζί Της !
11/1/2013