Δυο
Ποιήματα τής Τρίτης κόρης...
Πατέρα, τα κύμβαλα ηχούν στης αστραπής το δόρυ !
Ασπίδα τα δάκρυα της φωτιάς, πάνω στ' αδράχτια τ΄ Ουρανού..
Αγιασμένο χώμα στο κύμα του μίσους,
δεν σηκώνει άλλο άλικο αίμα, σε μέρες του Μαγιού...
Το Περιθώριο Των Πολλών Θα Γενεί Δρόμος Των Λίγων.
Η Άβυσσος των Λίγων Θα Γενεί κατοικία Τού Πλήθους.
Μη σηκώσεις το βλέμμα, μην σταματήσεις την προσευχή !
Δέηση στη Καρδιά Του ΕΝΟΣ η καθε Τιμημένου Ευχή !
Ευλόγησε Πατέρα, στη Δόξα Του Ενός κάθε μωρό,
πού η Ειμαρμένη Τής Δόξας Του Ελπίδας Ροδόνερο,
στα χέρια του θα φέρει μέσα από το βλέμμα !
Τα Χέρια του Μάνου, σηκώνουν το κάλυμμα του πιάνου του,
θα ακουστούν οι Ήχοι Των Ερωδιών σε κάθε καρδιά Μελιστάλαχτη....
29/1/2013
Όχι Πατέρα, άναψε το κερί της λησμονιάς, δώσε στο δάκρυ πνεύμα.
Τα νεύματα της αγάπης δεν είναι τα δικά μας πνεύματα...
Η δική μας Αγάπη είναι Άχρονα Υπαρκτή με Γένος και Ονοματεπώνυμο.
Είδες στο Φώς Τού Ερέβους, τής Πυρκαγιάς Ευχές Τών Εγώ
δεν Ανάβουν Καμιά Φωτιά σε Πέτρινες Καρδιές....
Δεν αρκεί ένας Παΐσιος και ένας Παχώμιος,
χρειάζεται η Τόλμη του Πορφύριου,
με τη μασιά του Τύχωνα..
Αλλά με τη Δύναμη Της Μετάνοιας του Νεκτάριου.
Όμως όλων τους το μένος, κατά του πιο Ιερού Θηλυκού
που σε καμιάς γυναίκας οργασμό δεν τίμησαν,
πότισε τής Ειμαρμένης τους τό Άλικο Γραμμα.
Τούς είναι αδύνατον να φανταστούν "τι" Κάρμα Έπραξε η Λιλιθ,
και ποιός Τό Ξεπλήρωσε.... και γιατί ;
Διότι Δεν Έχουν Μνήμη ούτε σε άλλους Ουρανούς,
ούτε σε Άλλων Κόσμων Περγαμηνές, Είμαι Νεκροί,
μη περιμένεις καμιά Ανάσταση να τους Αγγίξει....
30/1/2013