Ποίημα 30/12/2012

Γιά τη Μάνα μας...
μιας γής και εποχης Ινδιανων 
σε Ρυθμους Θεϊκους...

Μάνα, στής σιωπής τό Φώς

οι Άγγελλοι δίπλα σου υποκλίθηκαν,

τό Πέρασμα σου

είχε ανάλαφρο κραδασμό,

και μου' παν ότι τό Παράστημα σου

ήταν τόσο ανάλαφρο και τόσο

Αυτοκρατορικό,

σά μιά Δεύτερη Παναγιά....

Μάνα, τό γάλα σου μ' αξίωσε Ο Θεός,

νά γευτώ σέ Απόσταγμα Τών Ουρανών Του,

στής θύμησης σου τή ζεστασιά,

τού κόρφου τής φωνής σου

καί στό χάδι πού μάς έδινες στά μαλλιά...

Ανάξιος σήμερα τής τόσης Αγάπης σου,

συγχώρα με, πρώτα Ο Θεός καί εσύ μετά...

νοιώθω όλο καί πιό μικρός

μπροστά στήν ΟΜορφιά Του

πού σού Δάνεισε στά μάτια σου...

γιά Τή Μάνα μας

Γαλάζιο Λουλούδι

Τό Όνομά Της...

30/12/2012

Les traducteurs automatiques 

ne traduisent pas le contenu de ce blog