Μήνυμα
Συνοδοιπόρου Φωτός
Τής
Απέναντι Ράμπας
16/9/2012
Αλλιώς δεν έχεις δικαίωμα στη Χαρά, θα μου πείτε ότι σας ξαφνιάζει η σύνταξη μου και η ευκολία της Νοηματικής Χρήσης Της γλώσσας που λάτρευα επειδή ήθελα να τήν ΟΜιλώ αλλά δεν μπορούσα...
Η Νοηματική Χρήση της Γλώσσας δεν έχει τη Χρήση της κάθε Νοηματικής γλώσσας που έχετε εφεύρει οι άνθρωποι από αγάπη δια να συνεννοηθούν οι μη έχοντες λόγω κάρματος δυνατότητα λαλείν και συνομιλείν ως εσείς, οι συνήθως υγιείς, τρομάρα σας, πάσχετε από τόσα σύνδρομα Down πού σάς είναι άγνωστα...
Ναι,
με συγχωρείτε παρασύρθηκα, από τη χαρά
μου και από τη λύπη μου.
Η
χαρά μου είναι δια όσα ζω αληθινά
αναμένοντας την επίσημη κηδεία μου, και
τους λόγους παρηγοριάς πολλών από το
σινάφι μας πού πάλι θα σκέπτονται όχι
ότι έφυγε ένας δικός τους, αλλά ότι πόσοι
θα πάνε στη δική τους μεθαύριο κηδεία,
τραγικό δεν είναι η Φήμη να τρέχει πριν
τη γλώσσα της σκέψης σου, και η ματιά
σου να μην συνοδοιπορεί τους κτύπους
της καρδιάς σου ;
Όμως
οφείλω ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε κάποιους
που αγάπησα πολύ και ήρθανε μες της
χαράς τα γέλια και τα σκέρτσα να μού πού
ότι έχουν στήσει ένα Θέατρο Φωτοσκιων
από την άλλη πλευρά και μου έχουν φτιάξει
ήδη θέση, καταλαβαίνετε για ποιους
εννοώ, χωρίς να ονομάζω διότι σαν
κατεργάρηδες τρανοί της Αγάπης στη
Στροφή με περιμένανε και αυτοί, είχαμε
δώσει ραντεβού να μη χάσει κανείς μας
το θάνατο του αλλουνού...
Μα
αν δεν γελάσετε στο Θάνατο πριν φανεί,
δεν τον κάνετε σύμμαχο σας, και αυτό μας
το δίδαξαν μόνο οι Αρχαίοι Τραγωδοί και
Ποιητές, των οποίων τα χνάρια τιμή μου
είναι που φρόντισα όταν σε άλλης αυλαίας
σκηνή, ταπεινά υπηρέτησα ! Kαι
αυτή η υπηρεσία μού έδωσε το εισιτήριο
στο κλουβί της Χαράς να μπω και εγώ όσο
ζούσα, αρα ...η Xαρά η Αισιοδοξία η Eυθυμία
(τι ωραία λέξη πως να την πεις σε άλλη
γλώσσα γίνεται ;) αλλά η πιο όμορφη λέξη
της γλώσσας σας ξέρετε ποια είναι, της
καρδιάς μου αρεστή και που θα ήθελα να
την έχω κόσμημα ; "Ευλογία"
!
Από
ένα μικρο συνοδοιπόρο στα Φώτα Της
Απέναντι Ράμπας
Ναι
είπα πριν τη λέξη "λύπη" αλλά μου
τραβά ένας κοντός το μανίκι, χωρίς να
λέει πολλά.
Καταλαβαίνετε
ότι ξεπέρασα τα όρια που θα όφειλα, και
πρέπει να Τιμήσω της Σιωπής το Δρόμο.
Ένας
δρόμος με πέταλα σας μένει, και είναι ο
Μόνος Δρόμος που οδηγεί στη πιο όμορφη
Σκηνή, αυτήν που αναμένει όλη η γή σά
γιορτή φαντασμαγορική. Δεν έχω λέξεις
έχω μόνο συναισθήματα ευγνωμοσύνης
απέναντι στην εκτίμηση που έλαβα από
πολλούς επειδή μόνο έδωσα, λίγο από τη
δική μου, ναι πάντα οφείλετε να μη βάζετε
όριο στην Εκτίμηση που προσφέρετε στους
άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί, εχθροί,
συγγενείς και φίλοι, παιδιά Θεού μαζί
με εσάς σε έργο Θεατρικό της Αγάπης
Τρανό.