Ανέμη
Τού Χρόνου !
Αγάπη
πού θέλεις
αλλά
δεν λυγίζεις
σ'
ανέμη τού χρόνου
φιλιά
δέν σκορπίζεις.
Γιατί
δέν Ελπίζεις.
Τη
δόξα τών Πρέπει
μόνο
γυαλίζεις,
σέ
κάθε Θέλω
ανίερων
Πρέπει,
νά
σέ ταυτίζει.
Νά
μή προσδίδεις !
Αγάπη
Ελπίζεις Φωνάζεις Ζητάς,
ποτέ
όμως δέ δίνεις
σ'
άγγελο δίπλα σου νερό,
ούτε
μπουκιά συγνώμης.
Και
τό παραμικρό
τής
μεταμέλειας κρασί !
Μή
ρωτάς ποιός είμαι καί πώς ξέρω,
σέ
κάθε σου φιλί πώς πρόδωσες και εσύ
τήν
Εμπιστοσύνη Τού Χριστού
καί
γιά όσα φιλιά σου αρνήθηκες
καί
γιά όσα ψεύτικα έδωσες.
Και
γιά όσα χωρίς άδεια
Νόμων
Θεού ονειρεύτικες.
Ψάχνω
τ' αληθινά φιλιά σου
νά
τά κάνω διαμάντια
στή
ποδιά Τής Παναγιάς
και
δέν βρίσκω κανένα !
Τί
τά έκανες πές μου !