Οἱ
Οὐρανοὶ τῆς Θύμησης
Σήμερα
ἄνοιξε ὁ Οὐρανὸς στῆς Θύμησης
τοῦ
Χρόνου τὴν αὐγὴ σά Μοῦ εἶπε αὐτῆς
ἡ
μάνα σὲ ψίθυρο πάνω ἀπὸ μένα π' ἀγαπῶ
ἂπ
τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς ὅτι μ' ἀγαπᾶ !
Νομίζω
ὅτι ἡ Θεώρηση δαύτη εἶναι δύσκολη,
σὰ
δὲν ἔχεις πιὰ καρδιὰ στοῦ χρόνου τὴ
συνείδηση
μορφὴ
πέραν τῆς γραμμῆς καὶ δὲ τηρεῖς τὸ
χνάρι
ἀπ'
τὸ κάθε δάκρυ σου τοῦ χθές σου τ'
ἀποτύπωμα,
στὸ
ἴδιο ποτήρι τῆς καρδιᾶς τ' Ὀνείρου
ἀπ'
τὸ Χρυσό Τῶν Ὀνείρων Τοῦ Θεοῦ τὴ
κατάθεση,
στὸ
Αἰώνιό Τους Τ' Ἅγιο Μύρο ὅλων Τῶν Αὔριο
!
Εἶναι
Ὄμορφο νὰ θυμᾶσαι Αὐτὸ ποῦ ἄλλοι
ἀγνοοῦν !
Εἶναι
Δύσκολό τά δάκρυά σου νὰ τοὺς χαρίζεις
στοῦ
κάθε κόκορα τὴ λαλιὰ γιὰ κάθε τί
ποῦ
κάθε θηλυκιὰ κότα ξέχασε στ΄ αὐγά της
...
Ὅλο
αὐτὸ ποὺ σὲ Λυπεῖ καὶ 'κείνοι ἀκόμα
τ'
ἀγνοοῦν πρὶν ὁ Φρίξος χάσει τὴν Ἕλλη.
Ναὶ
στὴ Σιωπῆς τὴ στράτα περπάτησε,
ἀλλὰ
ἡ Δράση Τοῦ Θεοῦ Θέλει κι' Ἀναζητᾶ
ὅλους
τούς Συμπολεμιστές Του μὲ γιαταγάνια
ἁρματωμένους
δίπλα στοὺς Ἀρχαγγέλους Του !
Κάθισα
καὶ ἔψαξα στῆς Μνήμης μου τὸ διάβα
θυμήθηκα
τί κάνανε οἱ Ἀρχαῖοι τῶν Ἀρχαίων
πρὶν
κλείσουνε τὶς πόρτες καὶ φύγουνε ἀπὸ
τῆς
ἄλλης μεριᾶς τοῦ Χρόνου τὸν Ντουνιά.
Ἐκεῖνοι
σαφῶς καὶ ξέρανε περισσότερα ἀπὸ
ὅλων
τῶν σοφῶν σας τὴ κενότητα καθὼς
στὶς
Ἄχρονές τους Μνῆμες τῆς Λήθης
Μνημονεύοντες
εἰσὶν στὸ ΟΜ βουτηγμένοι !
Δῆθεν
ἐσεῖς σοφοὶ μιὰ λύση ἀκόμα δὲν ἔχετε,
γὶ΄
αὐτὸ σταυρώσατε τὸ Χριστὸ
σὰν
ἔδειξε τὸ Μυστικό της Ἀνάστασης
πρὶν
τὸν Διπλοσταυρώσετε !
Ἔτσι
λύνεις τὸ Πρόβλημα μὲ ἕνα μόνο τρόπο
:
Ἀνοίγεις
τὴ πόρτα στοῦ Θησαυροφυλακίου
Τοῦ
Θεοῦ καὶ Τοῦ ζητὰς στὶς καρδιές σου
Ἐκεῖνος
νὰ ἄρει Τόκους ἀπ' τὶς καταθέσεις Του
!
Εἶναι
ἡ μόνη λύση στὴν Ὕφεση τῶν Δαιμόνων
καὶ
στὴν Ἀνεργία ὡς οἱ ἀμνήμονες ἄπτεροι
δίποδοι
δὲν
βρῆκαν λύση, διότι Ὁ Θεὸς τὸν Ἑαυτό
Του
ποτὲ
δὲν παίρνει ἀπὸ μέσα σου !
Μόνο
στοὺς Ζωντανοὺς Νεκροὺς
δὲν
Εἶναι μέσα...
Τὸν
καθαρίσαν μόνοι τους
σὲ
Ἔξωση ἂπ τὰ ὄνειρά τους !
Μπορεῖ
νὰ κάνει στὸ πλάϊ... Μπορεῖ νὰ σιωπᾶ
...
Πάντα
μιλᾶ ἀλλά... Ἀκόμα καὶ ὅταν πεθαίνεις
καὶ
ἐσὺ καλέ μου ψόφιε ζωντανὲ Τὸν ἀγνοεῖς,
Ἐκεῖνος
μέσα σου Εἶναι καὶ Ρίχνει στὸ αὔριό
σου
στῆς
στράτας σου Τῆς Δικῆς Του Καρδιᾶς Τὰ
Ζάρια Του.
Χθὲς
κατάλαβα γιατί οἱ κατσαρίδες γεμίζουν
τ΄
ἄδεια σπιτικά σας καὶ σᾶς πλημμυρίζουν
παντοῦ
ὅπου
ἡ καρδιά σας, εἶναι σὰν καὶ δαῦτες.
Εἶναι
τοῦ λόγου τοὺς συνύπαρξη μέ τους
Ζωντανοὺς
Νεκροὺς στὰ ματωμένα Ἁλώνια
Τοῦ
κάθε Αὔριο Τ' Ὀνείρου Τῶν Θεῶν
ποῦ
ἡ σπάθη τῶν ὑπερεγὼ σᾶς καθάρισε !
Καλῶς
τὸν Ἀρχάγγελο Τοῦ Θανάτου,
τράβα
Χρυσέ μου τὰ μανίκια Σου
μὴ
λερωθεῖς ἀπὸ τὴ μπόχα τῆς καρδιᾶς
των !
Ἄντε
Χάρε ξεπέζεψε, γιατί τόσο ἄργησες ;
Εἶχες
πεῖ θὰ ‘ρθεῖς
νωρίτερα καὶ μαζευτῆκαν
πολλά
τά ὄρνια τῆς μὴ Θεϊκῆς των Μήτρας
καὶ
τὰ στοιχειὰ τ' ἀφύσικα
στὰ
ὄνειρα ὅλων τῶν γύρω μας !
Γυάλισε
τὰ σημαιοστόλιστα δρεπάνια Σου !
Ψὶτ
ποῦ 'σαι.... μὴ ξεχάσεις
ὄχι
αὔριο μόνο ἀλλὰ χθὲς νὰ περάσεις γιὰ
καφὲ !
Σειρά
μου, ἀπὸ σήμερα κερνάω ὅλους
μὲ
καϊμάκι τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς χρυσοστόλιστο
!
Φώναξε
Ὅλους τούς Ἀγγέλους σου ἂπ Τοῦ Θεοῦ
τὴ
Δούλεψη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη Του!
Ἔχετε
πολὺ δουλειὰ ἀγγελούδια μας,
νὰ
καθαρίσει ὁ Ντουνιὰς ἂπ τὰ καλούδια
του
στῆς
κάθε καρδιᾶς καρύδι ποῦ ξέχασε
"Πῶς"
Τοῦ Θεοῦ ἡ πλάση Ὅλη Τῶν Θεῶν Εἶναι
μέσα
στὴ λαλιᾶς τὸ "Σ'
ἀγαπῶ" σὰν
ἀγαπᾶ.
Σᾶς
ἀφήνω νὰ λύσετε τ' ἀδιέξοδο
τοῦ
γρίφου τὸ image τῆς ζωῆς σας
καὶ
πάω γιὰ καφὲ στοῦ Ἅδη τὰ στενά,
μὲ
περιμένει γιὰ σκάκι καιρὸ ὁ Κέρβερος
!
Ἡ
Φωνὴ τῆς Εὐρυδίκης τραγουδᾶ
πιὸ
ὄμορφά το Imagine τοῦ John
καὶ
λίγο καλύτερα ἀπὸ τὴ μάνα της,
ἐκείνη
ἄλλωστε τῆς τὸ ἔμαθε πῶς
Τὸ
Χρυσὸ Μύρο νὰ μὴ ξοδεύει
τῆς
καρδιᾶς τῆς σ' ἀμνήμονες !
Σαφῶς
καὶ Ναί, ὁ "ἄλλος"
καὶ
πάλι τὴ ψάχνει ἀκόμα...
Τί
δειλὸς στὴν ἀντάρα τῆς μάχης
ἄκαπνος
γιατί ἔφευγε πάντα πρῶτος ;
Ἀκούω
πάλι τῆς φωνῆς τὰ γέλια ἀντάμα
τοῦ
Μπάρμπα-Γιώργου μὲ τοῦ Καραγκιόζη
κάτω
ἀπ' τὰ μουστάκια τοὺς ψιθυριστὰ
ἀγκαλιὰ
μὲ τὸν Ἅδη καὶ τὸν Ἑρμῆ
νὰ
λένε στὸν Ἀπόλλωνα "ἐεε
ρὲ γλέντια"
...
Συνείδηση
καντηλιοῦ
τῆς
Μικρῆς Φωνῆς !
20/7/2012