* ἡ σημΑΞΙΑ τῆς Προσοχῆς, πόσο ΔΙΑκενη ἐστί, καὶ ὡς διάκενη λαλήσαντος ἀνδρὸς πρῶτος ὁ Τοῦ Θανάτου Δικαστῆς τὸ τρόπαιο τῆς παραδίδει.
* νὰ τὸ λειτούργημα, ποῦ δὲν γίνεται μηδὲ καὶ εἰς τὴν δακτυλογράφηση τῶν λέξεών μου, à la ligne, θεώρημα.
* νὰ τὸ κύμβαλο, ἄρα ὁ Τυμπανιστὴς παρασάγγας κοντὰ εἶναι τῶν Τεθνεώτων, μόνο ποὺ διὰ αὐτοὺς εἶναι δίπλα.
* καὶ νὰ ὁ Δικαιοσύνης Ἁρμὸς, πόσο μακριὰ φάνης εἶναι διὰ τοὺς φαύλους καὶ ἐντός τῶν δικαιωθέντων.
* Στῶν ἄθλων τὰ φουσάτα,
δὲν προΐσταται καραγκιόζης,
μόνο Καραβοκύρης ΠεπρΩΜένου.
* Ἐξίσωση Ληθαριᾶς δὲν εἶχε
ὁ κάθε ἕνας τους, ἀπὸ αὐτοὺς,
ποὺ δῆθεν παρόντες,
μόνο αὐτοὶ γενέσθωσαν
ἐνῷ ἦσαν καί ἔσσοιντο
οἱ δήλειοι ἀπόντες.
* Στῶν ΣΥΝΙσταμένων Πεδίων,
ποιοὶ ἦσαν οἱ μόνιμα κοιμισμένοι ;
Αὐτοὶ καὶ Ἐκεῖνες, πού τούς
καὶ τὶς προσπέρασαν
Οἱ Μετασχηματιστὲς Τῶν Πεδίων.
Καὶ τώρα ἃς μιλήσουμε σὲ γλῶσσα λανθάνουσης ἀπραξίας, αὐτὴν πού δὲν εἶχαν οἱ συναθλητὲς τοῦ ὀπίου ; Ἄρα ποῦ καὶ πότε αὐτοὶ ἦσαν τεθνεῶτες, καὶ διατὶ μόνο λίγοι ἐξ αὐτῶν εἶναι σεσωμένοι ;
Ναί, ἀλλὰ θὰ δεῖτε καὶ θὰ πεῖτε ἄκαπνοι ἦσαν ἀφοῦ δὲν καπνίζαν ποτέ τους, τότε ποιὸ ἦταν τὸ δικό τους ὄπιο ; Τὸ ὁποῖο γεγονὸς, καλὸ εἶναι, νὰ εἶναι ἀρετή, δηλαδὴ νὰ μὴν καπνίζεις, ἀλλά, νά μὴν πηγαίνεις στὴν παγίδα τοῦ ἀχαΐρευτου, νὰ καπνίζεις τὸ ἅπαν, ποῦ σοῦ καπνίζει καὶ γιὰ χρυσός. Τὸ Μέλαθρον τῆς γελειότητος κατήντησας, καὶ νὰ κανένας Ἀγγελλος Τῆς Δόξης δὲν σέ ξεύρει μηδὲ καὶ οὐδέποτε σὲ ψάχνει… καὶ ἐσὺ γιατί φίλε μου ἰσιώνεις τὴν γραβάτα σου, στὸν καθρέφτη τῆς ἀνομίας σου ; Ἢ σὰν τὴν ἄλλη τὴν γκιόσα ποὺ τὴν εἶχες καὶ ἐρωμένη κρυφὰ δῆθεν, ἀλλὰ φανερὰ στοῦ Θεοῦ Τὰ ΠΡΟΣχήματα, πού νομίζει ὁ κάθε σημαιοστολισμένος καρνάβαλος ὅτι, Ὁ Παράδεισος “Τοῦ !”, Θέλει καὶ δωδεκάποντο… ἠλίθιε, δὲν ἄκουσες νὰ σοῦ λένε, τὴν ὑπογραφή σου καὶ ὅ,τι σὲ χαρακτήριζε κάποτε καὶ σὰν ἄνδρα, παντοῦ νὰ μὴν τὴν βάζεις, ἀλλὰ μόνο Στοῦ ΠερπρΩΜένου σοῦ τὶς Κλήσεις, διὰ Τὸ Κισμὲτ νὰ τίς ἐπενδύεις μέσῳ Τῆς Εἱμαρμένης ; Τουτέστιν καὶ διά νὰ τελειώνουμε τὸ νταραβέρι μαζί σου, ᾖλθα διὰ αὐτὸ ποῦ ἔχασες, ἀλλὰ δὲν εἶμαι αὐτό, ποὺ ἐδῶ ἦταν πρὶν καὶ σίγουρα δὲν πρόλαβες νὰ διαβάσεις ἀφοῦ, τὸ πρὶν ἐμοῦ ἐδῶ δημοσιευθὲν, Σὲ Ἄκτιστο Χρόνο Αἰωνίου, ἀποσύρθηκε, ἄρα εἶχες τὴν εὐκαιρία σου ἐξυπνάκια καὶ τὴν ἔχασες, διατὶ ; Μὰ ἐσὺ δὲν λές, ὅτι Ὁ Θεὸς Παίζει Ζάρια ; Σοῦ Ἔδωσε Κρυφὰ ἀπὸ τὰ ἐγώ σου Τίς Ἑξάρες Τοῦ, καὶ Τὶς ἔχασες σὰν καὶ τὸν Πυθαγόρα, πού ποτὲ του δὲν ἔκανε ὅ,τι Ὁ ΠρOMηθέας, καὶ διὰ αὐτῷ τῷ λόγῳ Ὁ Φερεκύδης, καὶ στὸν 20ό αἰῶνα τρυγυρνοῦσε ξυπόλυτος, ἔχοντας ντροπὴ Στὰ Μάτια Τῶν Θεῶν, διὰ τὰ ἔργα καὶ τὰ φρονήματα τοῦ παλαιοῦ μαθητῆ Τοῦ. Καὶ ποῦ ‘σαὶ παλικάρι, δὲν σὲ περιμένει καὶ κανένας ἄσσος… μηδέποτε κρυφὰ καὶ αἰώνια, οὔτε καὶ φανερά. Τώρα μὴ μὲ περιμένεις νὰ σοῦ συστηθῶ, γιὰ χαζὴ μὲ περνᾷς ; Ἐμὲ Οἱ Θεοὶ Ἀληθινοὶ Μὲ Ἐρωτεύονται, ὄχι μπατίρηδες ΕΥΛογιῶν σὰν καὶ τοῦ λόγου σου τὸ σαπιοκάραβο γαμοπίλαφων, ποῦ οὖτες καὶ σὰν σκρὰπ δὲν σὲ θέλει καμία Κόλαση !
Τί νὰ ἐπενδύσει πάνω σου ;
Ἡ ἀξιοσύνη σου δὲν ἔχει
Tὴν Μηδενικὴ Συνοχή Tοῦ.
Message
de Jour.
Ἰουνίου Ὄγδοη Δεκάτου Ἕκτου στὸν Εἰκοστὸ Πρῶτο.