Tό Μήνυμα Τῆς Νύχτας.
Τὸ κάθε καλὸ ἀναζητᾷ νὰ τοῦ συγχωρεθεῖ τὸ κάθε τί ποῦ διὰ αὐτὸ πότε τοῦ εἰς ἐνσάρκωση ἐνσυνειδήτως ἀλλὰ συνειδητὰ δὲν θέλησε ἢ καὶ δὲν πρόλαβε νὰ μετανοιώσει.
Τὸ κάθε κακὸ θέλει, νὰ μὴν ἔχει τὴν ἀνάγκη τῆς συγχώρεσης, ἐπειδὴ καὶ ἔγινε ἕνα ὑπερμεγέθες δῆθεν καλοπροαίρετο καλὸ, ἢ ἔμεινε φύση ἀνάλγητη εἰς τῶν ἐγὼ τοῦ τὸ εὖρος, περιορισμένο καὶ ἀμετάκλητο ἘΛπίδος.
Κανεὶς δὲν πολεμᾷ κανέναν, πέραν ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία τῶν κάθε φύσεως, παραφύσεως, ὑποφύσεως καὶ ἐπιφύσεως «ἐγώ» τους, ποῦ δὲν γίνανε ἀπὸ τοὺς χιλιάδες μυρίους ἐγωϊσμούς τους, ἕνα «ἐμεῖς» πρὶν τὴν ἀνυπερβλήτη οὐτοπίας ἀνυπαρξία.
Τὸ Ζὲν σαφῶς θέλει κότσια, εἰς τὶς φωνὲς τῆς σιωπῆς, καὶ κάτι παραπάνω καὶ ἀπὸ καρύδια, μαζὶ καὶ μὲ δύο αὐγὰ βολιώτικα.
8 8 2018.