Ἐπιμύθιο.

https://www.youtube.com/watch?v=gKMcRGyIY4I

PRIERE AU GRAND ESPRIT

Ἐπιμύθιο.

Τὸ Χαμόγελο

στὴν Ἀρχὴ Τῆς Ράμπας.

19/4/2015

Ἂν ὅ,τι Ἔνοιωσε ἕνας διαβάζοντας αὐτὸξανὰ

http://asterionerga.blogspot.gr/2014/10/25.html

Ἐστὶ οὐχὶ Ἀλήθεια Ἀλλὰ ΣΥΝΑλήθεια,

τότε ἔναντι Μηδενικῆς Συνοχῆς τί κάνουμε ;

Ἀπάντηση : Φτιάξτε τὸν καφὲ σᾶς πρῶτα, δὲν θὰ σᾶς ἀπαντήσουμε εἰς εὗρος, ὡς ἡ φύση ἡ ἀμνημονοῦσα δοκεῖ, ἀλλὰ θὰ συζητήσουμε ἀφήνοντας Τὴν Εἱμαρμένη εἰς τὴν Ἄκρη καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ δοῦμε ἐκ Τοῦ Πεπρωμένου Τὴ Θέα. Ἐκεῖ δὲν εἶναι εὔκολη ἀφήγηση, διότι ἂν πεῖς τὶς ἀλήθειες μὲ τὸ ὄνομά τους, τότε δρᾷ τὸ ἐγώ.

Ναὶ ἀλλὰ εἰς τὸ “Πεπρωμένο Δὲν Ὑπάρχει «ἐγώ»”.

Καὶ αὐτὴ ἡ Ἔννοια διδάχθηκε μόνο ἀπὸ Δυὸ Ὄντα εἰς Ἰδίου Μήκους κύματος Ἐντός των Παρουσία ἰδίας Ψυχῆς, ἄρα εἴχατε μιὰ Ψυχὴ μὲ ἕνα Πνεῦμα εἰς δυὸ φυσικὰ σώματα ΣΥΝΤαυτόγχρονα Χρονικά καὶ τὸ Ἐδίδαξαν ἐν Δυνάμει ΣΥΝΑρχῆς εἰς τὰ ἀπὸλυτα ἴδια μόνο ἄτομα, ἀλλὰ ὄχι εἰς τὸν ἴδιο Χωροχρονικό Χρόνο, ἀλλὰ Ταυτόσημα Χρονοχωρικά εἰς τό Χρόνο καί παράλληλα. Καταλάβατε ;

Ὑπέροχα, ἄρα ἡ Σημερινὴ καὶ Προηγουμένη τῆς Παρούσας λήψις, μέ τήν Ἐπόμενη της καί σὲ γλῶσσα ποὺ μιλᾶνε, ἐκεῖ ποὺ ἔζησε ὁ πρῶτος πεπτωκῶς εἰς τὸν 20ο αἰῶνα καὶ ἀπέθανε, χωρὶς νὰ πληρώσει κανένα Ἰῶτα ἀπὸ τὸ Κάρμα τοῦ, ἔναντι κάθε «Κάρματος Δεσμοῦ» τοῦ, διατί εἶναι ὑποχρέωση “Φυγῆς” ἀπὸ κάθε προσπάθεια ἀνόρθωσης ἄλλων ; Σαφὲς “ΝΑΙ”... καὶ πιὸ ξεκάθαρο σίγουρα δὲν γίνεται.

Ἡ Δεύτερη ἐρώτηση σᾶς εἶναι δύστοκη εἰς τὴν ἀπάντηση ὄχι διὰ ἡμᾶς καὶ ὑμᾶς. Ἀλλὰ, διὰ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν, καὶ ποὺ τὰ λάθη τὰ Αἰώνια ποιοῦν, ἀπὸ ἐνσάρκωση εἰς ἐνσάρκωση, ἀλλὰ εἴδατε αὐτὸ ἔχει ἤδη δημοσιευθεῖ, ἄσχετα ἂν δὲν τὸ διαβάζει κανεὶς ἀκόμα.

ΣΥΝΥπάρχει ὅμως,

ἄρα ΣΥΝΕπίκληση

Τοῦ Χρόνου

ποιὸς μπορεῖ νὰ κάνει ;

Ἡ ἀπάντηση σᾶς εἶναι σωστὴ, ἀλλὰ ὄχι “τέλεια” διὰ αὐτὸ δὲν τὴν γράφουμε, διότι κάτι ποὺ εἶναι σωστὸ εἰς τὸ 500μχ, δὲν εἶναι σωστὸ εἰς τὸ 3500πχ, ὑποχρεωτικὰ καὶ οὔτε σωστὸ καὶ εἰς τὸ 2050 μχ ! Ἄρα γιατί νὰ εἶναι καὶ σήμερα ; Κρατῆστε τὴν ἀπάντηση ποὺ εἰς τὴν παρένθεση γράψατε, καὶ νὰ τὴν δώσετε, ἢ νὰ μὴν τὴ δώσετε, σημασία Ἀξίας Δὲν Ἐσχει, ὅταν δὲν ἔχει γίνει συνείδηση ἡ ὈΝτότητος Τῆς Πίστης Παρουσία εἰς Τὸν ΣΥΝΔυνάμενο Χρόνο, ὡς Πόνημα βαθμίδος Πεπρωμένου, ἀνὰ Τροχὸ Ἐπαναγεννήσεων Συστοιχίας Συμπάντων, τότε, ὁ καθεὶς θὰ λέει ὅ,τι τοῦ ἔχει καπνίσει καὶ ἀνάλογα μὲ ὅ,τι ὁ δίαυλος τῶν ἐγὼ τοῦ, μέσα του, ὡς ᾆσμα πλάνης εἰκάζει, μὴ συνάδων αὐτὸς μὲ κανένα Πεπρωμένου του Ὅριο, Ὡς Λειτούργημα ἐν τῇ Θέᾳ Τῆς Εἱμαρμένης. Μὰ ὅλοι λένε τὸ ἴδιο τραγούδι ἀπὸ κάθε πεντάγραμμα αὐταπάτης τους. Διατί ; Διότι ἔχουν τὸ ἴδιο Μουσικὸ Κλειδί.

Μὲ ὅποιο Δάσκαλο καὶ νὰ καθίσανε, τὶς ἴδιες αὐταπάτες ἔμαθαν ..... ἄρα καταλαβαίνετε τὴ βαρύτητα τῶν λόγων Τοῦ Σωκράτη (*1), ὅτι ἂν ἤθελε ἕναν μαθητὴ νὰ εἶχε ποτὲ ξανά, θὰ διάλεγε καὶ θὰ προτιμοῦσε μόνο Τὸν Κρισναμούρτι, καὶ ἃς καταλάβει ὁ καθεὶς ποιὸν καὶ γιατί ποτὲ του δὲν θέλει νὰ ἔχει σὰν μαθητῆ Ὁ Σωκράτης.

Τώρα τὸ «γιατί» τὸ Ἔχει Ἐξηγήσει Ὁ Lao Tse εἰς τίς 14/12/2014 τό Μήνυμα, ποὺ μιλᾷ διὰ «Τὶς Ἑταιρεῖες Δολοφονιῶν» πιὸ ἀναλυτικὰ ἀπὸ ὅσα ὁ Ὑπερείδης σᾶς εἶπε. Συγγνώμη σᾶς ἔβαλα δύσκολα διότι ψάχνετε νὰ δεῖτε πὼς συνδέονται τὰ σημερινὰ ληφθέντα μὲ τὰ ὅσα ἐκεῖ σᾶς λέει Ὁ Lao Tse.

19/4/2015

Ὑστερόγραφο :

Εἴδατε συνυπάρχει φύση καὶ φύση εἰς τῶν Ἀγγέλλων τὰ Τραγούδια ἀκόμα καὶ ὅταν ἀκοῦτε κάτι ποὺ =δὲν λάμπει ὑπέρμετρα, διὰ νὰ ἀκουστεῖ ἡ δική «Τοῦ !» [«Τοῦ !» = «Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος !» ] Προσπάθεια Λεύκανσης πάντα εἰς ἐποχὴ Λυκαυγοῦς, αὐτὸ εἶναι μιὰ Μεγαλειώδης εὐκαιρία, διατί νὰ τὴν χάνετε ὅταν προσκολλᾶσθε εἰς τὸ Εὖρος Τῶν Ἐγώ σας !

Δὲν θὰ σᾶς ὁδηγήσουν εἰς καμιὰ Ἀνάσταση Ἐκθέτῃ Ποιησάμενη νὰ δεχτεῖτε, ἀκόμα καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν πολλὲς ὡς χιτῶνες νὰ σᾶς δώσουν κάποιον, ἐσεῖς δὲν μπορεῖτε πιὰ νὰ πάρετε κανέναν, ὅσο καὶ νὰ ζητάγατε. Διατί ;

Διότι

Ἡ Κρίση Ἔχει Τελειώσει

αὐτό, σᾶς τὸ λένε τὰ Μηνύματα

ἀπὸ τὴ Πρώτη Μέρα.

Ἄρα κάθε Χρόνου Μηδενικῆς ΣΥΝοχῆς Τὸ Ἀγιότοκον ΕΥρος εἶναι Ἄπειρα Μεγάλο καὶ ἀπεριόριστα Μικρὸ ΣΥΝΤαυτόχρονα, ἶνα ἀγγίξει σφαῖρες Αἰωνιότητος, ναὶ ἐννοοῦμε πολλὰ, καὶ δὲν λέμε κανένα ὄνομα εἴτε αὐτὸ ποὺ νομίζετε, ἢ ἄλλα, ἂν καὶ ὅταν ὁ καθεὶς εἶναι ἐνσαρκωμένος.

Μᾶς βλέπετε νὰ μιλᾶμε μὲ χαρὰ καὶ νὰ ἐξηγοῦμε μόνο διὰ τοὺς Ἀπενσαρκωμένους καὶ δὴ ὡς σᾶς εἴπαμε πεῖ διὰ Τὸν Προμηθέα, τὰ νοιώσατε καὶ ἐσεῖς ὡς Παρουσίας Ἔργα εἰς τοῦ Πανδαμάτωρα χρόνου Τὶς Ἄχρονες ἘΝΧρόνως Δοθεῖσες Εὐκαιρίες.