Γράμμα
ἀπὸ τὴν περιοχὴ ποῦ φοβᾶστε…
Εἶμαστε
ἐκεῖ ποῦ ἐσεῖς θὰ ἔλθετε, εἶμαστε
καὶ εἶμαι τὸ χθὲς τῶν ὅλων σας ἕνα,
σὲ αὐτὸ τὸ ὄνειρο ποῦ νομίζετε
παρουσία τὴν κάθε σᾶς συμμετοχὴ καὶ
σᾶς ἤμεθα ὑπόχρεοι διὰ ὑμᾶς τούς μὴ
ἔχοντες καμία Ψυχὴ ΔΙΑθέσιμη καὶ μηδὲ
προσορμίζοντες, οὔτε ἕνα Πνεῦμα διὰ
ὅσα ὑπὸ-φέρετε διὰ ὑμᾶς.
Τὸ
λέει ὁ λαὸς μὲ μιὰ φράση «κλειδὶ»
περιγράφων τὸ εἶναι σας, ποῦ καταφέρατε
μὲ πολὺ κόπο νὰ δημιουργήσετε καὶ
αὐτὸ λέγεται «Χαμένο
Κορμὶ» ἢ
στὴν καλύτερη ἄνω αὐτοῦ περίπτωση,
ἐκεῖ σᾶς τὸ λέει κάνοντας καὶ τολμώντας
σὲ ἐσὰς {ποῦ εἴτε εἶστε «ἄνδρας»
ἢ «γυνὴ»
ἡ συμπεριφορὰ σᾶς εἶναι ἰσάξια καὶ
καλύτερη τῆς κάθε χαζῆς «Ξανθιᾶς»
νομίζουσας
τὸν ἐαυτὸν της μοναδικῆς ὡραιότητος,
καὶ ποτέ ἔξυπνης ὡς ἑνὸς Ποντίου τό
Νοῦ, ποῦ πόντο - πόντο κέρδισε τὸ αἷμα
τῆς καρδιᾶς του, ἀπὸ πλευρᾶς του, ἐνῷ
ἐσεῖς χάσατε καὶ τὸ κάθε τί δικὸ σας}
μέσῳ μιᾶς ἐρώτησης ποῦ ἀπαστράπτει
ὑπερδήλεια ἀπὸ αὐτὸ ποῦ δὲν ἔχετε
ὡς ἀπόδειξη τοῦ τί δὲν εἶστε λέγοντάς
σας : «καὶ τί
ψυχὴ θὰ παραδώσεις μωρὴ ;».
Δὲν
θὰ ἔλθετε ὅλοι ἐδῶ ποῦ εἶμαι, καὶ
ἔχει διαβαθμίσεις καὶ ἐδῶ, ὡς καὶ
ἀλλοῦ, ποῦ ναὶ μὲν θὰ θέλατε ὑποχρεωτικὰ
νὰ πᾶτε, καὶ δὲν θὰ πᾶτε οὔτε ἐκεῖ,
{διότι ἔχει καὶ πέρα ἀπὸ «ἐδῶ»
ποῦ εἶμαι χωρὶς ἐπιστροφή προορισμό
διὰ πολλοὺς ἐξ ὑμῶν}, ἢ ἐπειδὴ
νομίζετε ὅτι εἶστε «κάποιος»
ἢ ἐπειδὴ καὶ «ἄλλοι»
σᾶς ἔταξαν ὅτι ἐκεῖ θὰ πᾶτε σίγουρα,
ἐπειδὴ «δῆθεν»
ἐκεῖ πηγαίνουν ὅλοι, καὶ τὸ τραγικότερο
ὅλων εἶναι ὅτι ἔχετε ταυτισθεῖ στὴν
αὐταπάτη τοῦ εἶναι σας καὶ ὅτι εἴσαστε
ὅλοι σας Παιδιὰ Τοῦ Θεοῦ.
Τουτέστιν
ἐμεῖς ἀπὸ πλευρά μας, αἰώνια σας ἤμεθα
ὑπόχρεοι, διότι ἄνευ ὑμῶν στὸ πᾶν
ὅ,τι ἐσεῖς καταφέρατε νὰ εἶστε ὁμόσημοι
στῶν Εὔρους ἐκθετῶν σας καὶ στά
Πρόσημα και τῶν Ἐκθετικῶν Δεικτῶν
στοὺς κάθε φύσης δεσμούς, ἕως καὶ Τούς
Δεσμοὺς Κάρματός σας, διὰ μέσου Τῆς
Εἱμαρμένης στὸ Πεπρωμένο, μόνο ἔτσι
θὰ ὑπάρξουν κάποιοι, λίγοι ἀπὸ ἐμᾶς
προσδυνάμενοι ὅμως αὐτοὶ στὸ νὰ
πάρουν τὸ πᾶν ὅ,τι ἐσεῖς νομίζετε ὅτι
σᾶς ἀξίζει νὰ εἶστε, χάνοντας ὑμεῖς
πᾶν ὅ,τι ποτέ σας καὶ δὲν εἴχατε ἀλλὰ
καὶ δὲν ἤσασταν οὔτε κἂν ἐνσαρκωνόμενοι,
καὶ σὲ Εὖρος Δημιουργιῶν καὶ μηδὲ
δυστυχῶς μόνο ἐνσαρκώσεων, αλλά καὶ
οὔτε ὡς ἐνσαρκωθέντες ἐσόμενοι.
Καὶ
θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ σᾶς εὐχαριστήσουμε
ἐσάς, Τὸ Μηδενικῆς Συνοχῆς κάθε «εἶναι»
σας Στὸ Ὅριο Τοῦ Τίποτα, ποῦ δὲν ἔχετε
οὔτε τὴν παραμικρὴ προσδυνάμενη Ἀρετὴ,
ἀλλὰ καὶ οὔτε τήν ἐλάχιστη Τόλμη διὰ
Τὴν κάθε Ἐλευθερία, διότι τὸ πᾶν τῆς
κάθε ὑμῶν ἔλλειψής σας, πάντα στὰ
ἐντός, ἀλλὰ καὶ στὰ «ἐπὶ
αὐτὰ» ἕως
καὶ στὰ «πέριξ
ὑμῶν» ποῦ
ἔχετε εἰς «τί»
ἐξ ὧν συνετέθη ὁ καθείς σας, μέχρι καὶ
ὡς τῆς προσκόλλησης στὰ ἴδια στοιχεῖα
Τοῦ κάθε Σθένους ἐκ Τῶν Δεικτῶν Τῶν
Δεσμῶν σᾶς ἔναντι Τῶν Μετασχηματιστῶν
Τῶν Πεδίων, ἐμεῖς ἐκεῖ ἀκαριαία θὰ
ἔχουμε επιτέλους, αὐτὸ Τὸ Ἰδανικὸ
ποῦ πάντα ὀνειρευόμασταν νὰ ἀποκτήσουμε,
κάνοντας ἔναντι Αἰωνιότητας σκάντζα
ἐσεῖς στὴ θέση μας καὶ ἐμεῖς στὴ
δική σας !
Διότι
ἐν Τῷ Λυκαυγὲς αὐτὸ ἀνὰ Δημιουργία
μόνο μᾶς παρείχετο ἐκ Τῆς
Φιλευσπλαχνίας Τοῦ Πατρὸς Ὅλων,
ἐν κάθε Συστοιχία Συμπάντων Μόνο εἰς
Αὐτὸν Τὸν Κόσμο Συνολότητος Συμπάντων
Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος ! Καὶ διὰ τούτῳ
τῷ λόγῳ αἰτηθήκαμε παρασπονδία Ἐντολῆς
νὰ ποιηθεῖ ἐκ πλευρᾶς ἐνδιαμέσου,
ἶνα προσπαθήσουμε Πρῶτα νά ποιήσωμεν
Σπονδὴ
Εὐγνωμοσύνης Τῷ Κυρίῳ,
ἀπὸ πλευρᾶς ὅλων ὑμῶν, ἔναντι Τῶν
Νόμων Τῆς Θεογονίας,
ἀλλὰ καὶ ἔναντι ὑμῶν νὰ σᾶς
εὐχαριστήσουμε ποῦ δύνασθε ἔχειν
νομῆς δικαίωμα στὸ διά ὑμᾶς πρεσβεῦον
δοκούμενο δῆθεν «σίγουρο
χαρτὶ»
σας, μόνο ὡς ἀπουσία, διὰ τὴν κάθε
αὐριανή μας ἠμῶν Παρουσία, καὶ αἰώνια
σᾶς εὐχαριστοῦμε.
29/4/2015