Γιὰ
Τὴν Εὐλογηθεῖσα ....
Ἀμέτρητα
στολίδια τῶν αἰώνων,
σοὺ
ἔχω στὶς δικές σου μαχαιριές,
τὸ
ξέρουμε ὅτι ποτὲ δὲν θὰ διαβάσεις,
τὰ
λόγια τὰ “ἄλλα”
ὡς καὶ αὐτά.
Ἴσαλων
ἀτραπῶν τὰ δοξάρια
εἶναι
μοναχά τους ὅλα αὐτά,
πού
σοῦ δίνουν χρωμάτων ρήματα.
«
Σ' ἀγαποῦσα
καὶ σὲ ἀγαπῶ »,
στὸ
μῖσος δὲν μπορῶ νὰ ἀπαντῶ
οὔτε
σὲ δικό σου ἐπίρρημα.
Δὲν
μοῦ ἀνήκει τὸ μῖσος,
οὔτε
ἡ ἀγάπη θαρρῶ,
διότι
ἂν ἀνῆκε σε μὲ τὸ ἕνα
θὰ
ἔφερνε καὶ τ' ἄλλο ἀγκαλιά,
στοῦ
χρόνου τὰ στειλιάρια
ρόζοι
ἀνέστειλαν θέαν ὁδοδεικτῶν.
Ἀλλὰ
ὁ στίχος στῆς ἀνατολῆς τὸ δέμα,
ἀνέτειλε
εἰς φτερὰ ἀγγέλλων ἄρρωμα
καὶ
πῆρα πίκρα στῆς σιωπῆς τὴ στροῦγκα,
«
Σ' ἀγαποῦσα
καὶ σὲ ἀγαπῶ »,
διότι
ἐκεῖ δὲν δύναμαι νὰ τραγουδήσω
τὸ
ᾆσμα τοῦ θανάτου ὡς μηδέποτε Ἰαμβικό.
Δὲν
δύναμαι διότι ἐν τῇ μῇ ἀπαρτία
εἰμὶ
μονάχα ἕνα «τίποτα»,
ἀλλὰ
ἐν τῇ Δυνάμει Τὴν Ὑπερῴα μόνο Ἕνα,
καὶ
προσπάθησα νὰ δῶ
στοῦ
χρονοχρόνου τὴ χωρικὴ σχισμή,
διατὶ
ἔτρεχες ἀπὸ τὸ βορρᾶ στὸ νότο,
μὲ
καθυστέρηση ὥρας πέρα τῆς ὁλάκερης,
ὅταν
πάνω - κάτω ἔκανα τὴ γέφυρα δυὸ φορές,
ἐκ
τῆς Σινώπης τῆς Μελανῆς
διὰ
σὲ Τὸ σύνδρομο τῆς Τοῖχος.
Ὅμως
πάραυτα νοιώθω σιωπηλὸν σιμὰ
εἰς
ἄρρωμα Ἀγγέλλου νὰ ἀναρωτιέμαι,
ἄρα
καὶ ‘γῶ μέσα μου προσλέγω,
μὲ
πόσα λάμδα νὰ 'ναι ;
Σιωπηλὸς
παραστάτης τυρὰ ἀπὸ πλευρᾶς σου
στῆς
γραφῆς τὴν ὥρα δίπλα στὴ καρδιά μου,
καρδιοχτυποῦν
οἱ φτεροῦγες του
ὡς
ὅσα ἀκούει βλέπει καὶ δὲν μιλᾷ...
Τὰ
σήμαντρα τῶν μυστικῶν τῆς μήτρας σου,
ποῦ
ὡς ἡ μητέρα σου, ὡς παιδιὰ μήτρας
γέννησε,
τί
νὰ τοὺς πῶ ὁσονούπω ὅταν προστρέχουσι
εἰς μὲ ;
Τί
νὰ πῶ εἰς τὸ ἑαυτῶν τῶν κάλεσμα
Ἐλπίδας
στὰ
μάτια καὶ στὰ χέρια τους
ποῦ
νὰ βρῶ ἄνθη γιὰ τὴ μάνα τους ;
Νὰ
γιατί στὸ μῖσος δὲν μπορῶ νὰ δώσω
χρόνο
νὰ
γιατί στὴ μοχθηρία τῆς ζήλειας δοκῶ
μόνο σιωπή.
22/3/2014
«
Ὅμως στῆς Χαραυγῆς τὸ Φῶς,
σὲ
διαδρομῆς ὑπόγειας,
Ἀνέτειλε
Ὁ Ἥλιος Τῆς Δικαιοσύνης
στὴ
Μνημοσύνη τῆς Καρδιᾶς,
ὡς
εἶδε ποὺ ἡ κόρη τῆς γεννήθηκε ! »
«
Αὐτὴ ἡ μιὰ κόρη, ποὺ πῆρε τὸ Πρόσταγμα
τοῦ
«Φ» Τῶν Δελφῶν σὲ πεδιάδα ἀπὸ κερασιὲς
ν'
ἁπλώσει ἶνα ἀρρώματα νὰ εἶναι
προσβάσιμα
σὲ
κάθε δρασκελιὰ αἰώνων. »
«
Και ἂν στὴ σύναξη πολλῶν
χαλάζι
ἔπεσε σὲ μέρα Ἰούνη,
καὶ
ἡ δική της προδοσία
πάντα
ξεπλενόντανε σὲ ἴδιο μῆνα. »
«
ἕνα φεγγάρι μετὰ Τῶν Κερασιῶν»
Ἡλιαχτίδα.
8/6/2014