Ἡ
Δύση τῶν πέριξ ἐμοῦ,
ἐκ
τῆς ἀνατολῆς των ἔρχεται,
ρωτᾷς
ποῦ εἶναι ἡ σταθερότητα
ἐνῷ
οἱ Σημαιοφόροι Τοῦ στὴ Σιωπή,
καὶ
στὴ φωνὴ τοῦ χάους «ἐν
κινήσει»
διέρχονται
παραμένοντας
ἀκλόνητοι
στὴ θέση τους.
Πίσω
μου ὑπάρχει ἀστέρι αὐταπάτης
τριπλὸ
ὅμοιο γειτνίασης παρόμοιου
τοῦ
οἴκου τῆς χαρᾶς !
Δὲς
τὸ ὄνομά τους
καὶ
ξέρεις Τὸν Ποιητή τους !
Ποιὸς
πέρασε ἄνω ἐσού,
ἴδιος
μόλις τώρα,
ἐκείνου
ποῦ ἄνω τῆς χαρᾶς μας
εἶχε
περάσει πρὶν ἀρχίσω
νὰ
φεύγω ἀπὸ ὅ,τι εἶμαι ;
«ΣΥΝΟρίων
Τὰ Μεγέθη»
σκέφτηκες,
«ΣΥΝΥπαρξής
μᾶς ΔεδΟΜένα»
σοῦ
ἀπαντῶ !
Τὸ
Χθὲς τῆς Ποίησης
ποῦ
ἤθελε νὰ τοῦ εἶμαι,
δικό
μου ἀπόλυτα δὲν εἶναι,
ἄρα
ἀπὸ τὸ κάθε τοῦ «ἐκείνου»
ἐκεῖ
θὰ ξαναρθῶ χωρὶς αὐτὸ !
Διότι
ὅσο φεύγω καὶ ἔφυγα
ποτέ
μου δὲν ἀπεχώρησα.