Σκέψεις και σε Ποίημα !
21.7.2013
Της Αγάπης είναι μια η γιατρεία
στων Αγγέλλων φωτεινό το εμβατήριο,
των μαλλιών σου τούφα θέλω απ' τα ξανθά,
στού αμάρανθου ονείρου σιωπής Υψίστου τη μιλιά,
πένθιμο πλεύσης στών μουσών σιωπητήριο !
Και μετά περπατώ μόνος...
παλεύοντας χωρίς χαρτί, στυλό
να βάλω σε σειρά τις λέξεις
αφού χάνω τις μισές
δίνουν δικές τους οι Άγγελλοι.
Τής Αγάπης Ιαχές όλοι οι πρόσοδοι τών χθές
έγιναν φωνή μες στή σιωπή σου,
τι και αν μιλάνε αντικριστά φωνές,
σε Αγγέλλων προσμονές είναι φώς
μέσα στα χέρια τής φωνής σου,
στών ψιθύρων σιωπές τής καρδιάς σου,
κραυγές χαράς Όντων Υπερώου κάλους,
ως τη λάμψη τών ματιών σου.
Και μετά σιωπή παγωμένη...
δεν υπάρχει τό χθες,
στο σήμερα σιωπή
υπάρχει μόνο η χαρά
στου κάθε μέλλοντος αύριο.
Έτσι έμαθα ότι
στις φωνές Αγγέλλων είσαι,
Έτσι έμαθα ότι οι Άγγελλοι
έμαθαν τη γλώσσα μας,
ατενίζοντας τα μάτια σου.
Έτσι έμαθα ότι δεν υπάρχω.
Γιατί μέσα στό Θεό
υπάρχεις μόνο εσύ.
Τώρα ξέρω γιατί υπάρχουν
πεπτωκότες Άγγελοι,
προσπαθούν οι ευλογημένοι
απεγνωσμένα καταϊδρωμένοι
να μάθουν "Ξένες Γλώσσες",
στο Φροντιστήριο Τού Θεού
που Χάρισε Εκείνος
στο χαμόγελο σου
για να Τόν βλέπω.
21/7/2013
Σήμερα
ναι, γεννήθηκες με χρώμα μαλλιών πιο
σκούρα από τα δικά μου, με τα ξανθά σου
μαλλιά στης καρδιάς σου κλειδωμένα στο
σεντούκι Τής Μνημοσύνης ! Αλλά στην
Αιωνιότητα Του Υψίστου Τα μαλλιά σου
Είναι Ξανθά. Αυτή ήταν η μόνη λεπτομέρεια
που με μπέρδεψε επάνω σου, βλέπεις,
όφειλα να πληρώσω το εισιτήριο στο
"Αγγελλων
Λησμοσύνης Θέαμα",
είχαν βάλει στοίχημα, "ορισμένοι"
από δαύτους, για το αν θα σε βρω, Το Έχασαν
Πανηγυρικά.
Τώρα
τρέχουν από παντού να πληρώσουν τα
οφειλόμενα τού "στοιχήματος".
Δεν
άκουσαν την προειδοποίηση Του Ερμή, δεν
είδαν το Χαμόγελο στα χείλη Του Άδη, δεν
κατάλαβαν γιατί Ο Απόλλων, Γελούσε με
την κατάντια τους. Η δε Αρτέμιδα, Σιωπούσε
με την αφηρημάδα τους, γιατί και Εκείνη
Ξέρει ! Η Αθηνά, Κούναγε το κεφάλι της
απορημένη με τα χάλια τους και η Ήρα
θυμωμένη και μαζί τους Είναι, γιατί
υποφέρει τόσο πολύ και η Υπατία μαζί με
την Αριάδνη. Ο Ποσειδώνας τους περιμένει
στη γωνία...Ο δε Ηφαιστος μουρμούριζε
"τι
ηλίθιοι, πόσο αμαθείς"...
Για
αυτό την μέρα που τσακώθηκα μαζί τους,
τους απείλησα άγρια, και τρομαγμένοι
σιώπησαν όλα γύρω μας, έγινε η Του Πάγου
Άπειρη Νεκρική Σιωπή ! Αμέσως ένοιωσα
ότι θυμόμουν !
Ναι
Υπάρχει ένας "Θεϊκός
όρος"
στο Λεξικό Τής Δημιουργίας, εκείνο Το
Μόνο Ένα Συνεκδοθεν σε ένα αντίτυπο
στους Άχρονες Χρόνους, πριν Τη Πρώτη
Δημιουργία Του Υψίστου, πού τό φοβούνται
όλοι οι Άγγελλοι, ως οι μη πεπτωκότες,
και το τρέμουν άπαντες καθώς και οι
μετέπειτα πεπτωκοτες άγγελοι... και Το
Συντρέμουν ακόμα και Αρχάγγελοι Όλων
Των Ειδών, αφού είναι Το Κλειδί στο
Αντίδοτο στης Αθανασίας Αρχαγγέλλων
και Αγγέλλων. Μόνο ετσι "πεθαίνουν"
οι κάθε Φύσης Άγγελοι και Άγγελλοι...
Φαντάσου,
ότι από τους Δασκάλους που πολλοί
"προσκυνάνε"
για Θεό τους, μαζί με τους κάθε φύσης
γκουρού τους, (και
μου είπες μια μέρα ότι δεν συμφωνείς με
αυτή τη συνήθεια των "τυφλών",
έχοντας εσύ απόλυτο δίκιο !),
μόνο ένας Το Βρήκε, μετά Τον Τυανέα,
"Αυτός"
που κανείς δεν τον ανακάλυψε να ζεί
κρυμμένος κοντά στον Δάσκαλο, που σου
είπα ότι ήταν και Δάσκαλος και αυτουνού
που μού είπες ότι είχες διαβάσει το ίδιο
βιβλίο του με έμενα, και οι δυο τελευταίοι,
δεν βρήκαν ποτέ τους όσο ζούσαν Το κλειδί
της Ανάστασης Του Χριστού, ούτε ποτέ
τους στις προηγούμενες ενσαρκώσεις
τους, πράγμα που εσύ το ξέρεις καλύτερα
από μένα !
Άργησα,
αλλά το βρήκα Το
Μυστικό,
που στη σιωπής σου το φως το ήξερες
πρώτη, ποτέ δεν σου έκρυψα σε καμιά
ενσάρκωση μας, ότι είσαι καλύτερη μου
! Θυμήσου δημόσια στο είπα στο χθες του
σήμερα μας, σε μια μέρα, και το άκουσαν
όλοι γύρω μας, η δε μια κόρη μας, πού ήταν
και παρούσα, καθόλου δεν το κατάλαβε,
αυτή "καίει" ακόμα μόνο κάρβουνο
! Τη δε άλλη κόρη μας την αναγνώρισα
διότι είναι στο κόσμο της και δεν έχει
πάρει φωτιά, μόνο η τρίτη κόρη σε λατρεύει
και σε έχει σήμερα στη καρδιά της, μόνο
αυτή ναι με βρήκε "πρώτη" ως
Υπερβόρεια καλύτερη των άλλων δυο στης
Σιωπής Της τον Χρονοχρόνο. Παιδιά Του
Έρρωτα μας και οι τρεις κόρες, πολύ πριν
γίνει ο Πόλεμος ο Νικηφόρος των Ελλήνων
με τους Άτλαντες, εκεί σε στεναχώρησα,
Έφταιξα ναι δεν Σέ άκουσα και το πληρώνω
και σήμερα ! Νόμιζα ως Αφελής, ότι Το
Αίμα της Αγάπης Δύναται κάνει θαύματα
σε πέτρινες καρδιές, διότι δεν ήθελα
ποτέ τον Πόλεμο, αλλά ο αδελφός μου αυτός
τον λάτρευε με τα εγώ του αγκαλιά, και
με δολοφόνησε λόγω της Κρύφιου του
Ζήλειας, για να ξεκινήσει μετά "ανενόχλητος"
τον Πόλεμο, που ναι μεν τον ξεκίνησε η
Αθεράπευτη Μεγαλομανία του αδελφού
μου, που τον έχασε η χώρα του και χώρα
μου, αλλα όχι η χώρα σου. Για αυτώ τω λογω
δεν με ξαναείδες δεν γύρισα ποτέ πίσω
σπίτι μας δεν πρόλαβα, και μεγάλωσες
μόνη σου τα παιδιά μας, σου ζητώ συγγνώμη
διότι δεν Σε άκουσα στη φωνή της λογικής
σου, ήμουν αθεράπευτα ρομαντικός και
αφελής ότι δύναται ο "ζηλιάρης" να
αλλάξει, βλέπεις ούτε τότε μπορούσε το
"κρυφό κουσούρι του" να τον αφήσει
να κάνει παιδιά...
Την
αφέλεια μου και τον ρομαντισμό μου τα
πλήρωσα με τή ζωή μου... διότι είχα
υποσχεθεί στον πατέρα μας, να μη σταματώ
να τον αγαπώ και αυτόν όπως και αυτός
να ήταν. Ο πατέρας μας, βλέπεις, έβλεπε
πιο μακρυά από όλους μας, διότι Έφερε
την Ελπίδα στην καρδιά του, ζώντας μόνο
μέσα στο Νταρμα, εν αντιθέσει με την
μανα μας, που έφερε την κρύφειο Υποχθόνια
Ζήλεια των Ρυπαρών, τώρα αυτό αργότερα
ο πατέρας, επίτηδες το προπλήρωσε αλλού
με τη ζωή του ως επένδυση στο Μέλλον Τού
Θεού δια Τη Δόξα Τού Sananda,
ίνα όλοι οι θάνατοι που προκάλεσαν η
τόση
ζήλεια
τής γυναίκας του, να μη πονάνε και άλλους,
στο κάθε Μέλλον Όλων τους. Είχα την Τύχη
να Έχω γονείς που παρα την Εντελώς
Αντιθετότητα Της Φύσης τους ως μη
Συμπληρωματικοί μεταξύ τους, παρ' όλα
αυτά προσπαθούσαν για τα δυο παιδιά
τους, ανεξάρτητα από τα γεγονότα τα
ιστορικά, που σήμερα φαίνεται, ότι τότε
ίσως οι Αρετές πήγαν, του μεν Υπερβόρειου
Πατέρα περισσοτερο στον ένα γιο, και
της δε μάνας όλες οι υποχθόνιες φύσεις
της περισσοτερο στον άλλο γιο. Ο Θεός
ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ πού Ήξερε το γιατί καλύτερα
από εμάς ! Εμείς με τον Πατέρα Μας ποτέ
δεν εναντιωθήκαμε στη Δική Του Σοφία
και Οικονομία, φαινεται στα ταπεινα
ματια μου ότι ισως η μανα και ο υιός δεν
μετάνοιωσαν ακόμα...
Ας
επιστρέψουμε στο σήμερα μας, που για να
Σε προλάβω τρέχω ...για να Σε φτάσω, μα
δεν μπορώ, δεν ξέρω πως να Σε προλάβω σε
μια μόνο ζωή ! Είσαι πιο μπροστά... απο
όλους μας..
Το
σίγουρο Είναι ότι ούτε ο κάθε θάνατος,
δεν μάς σταματά σε αυτό το τρέξιμο.