Οἱ
Λέξεις στό Χρῶμα.
Ἄλλοι
παίζουν μὲ λέξεις...
τὸ
ξέρεις. Σιωπᾶς...
Ἄλλοι
παίζουν μὲ ὅπλα...
τὸ
βλέπεις. Φοβᾶσαι..
Ἄλλοι
παίζουν μὲ θρησκεῖες...
τὸ
νοιώθεις. Τρομάζεις...
Ὁ
Θεὸς, δὲν παίζει μὲ
Λέξεις,
Ὁ
Θεὸς, ἔχει τὰ δικά Του Ὅπλα,
Ὁ
Θεὸς, δὲν ἔχει Θρησκεῖες,
Ἁπλὰ
Εἶναι.
Οἱ
ἄλλοι, ὅσο καὶ νὰ θέλουν δὲν εἶναι.
Οἱ
ἄλλοι, ὅσο καὶ νὰ λένε δὲν κάνουν.
Οἱ
ἄλλοι, ὅσο καὶ νὰ κάνουν δὲν θὰ γίνουν.
Ἁπλὰ
αὐτῶν τό Τίποτα τους,
Θεϊκὸ
ποτέ πιά δὲν θά Εἶναι.
Μὴ
μὲ ρωτᾶς τί σημαίνουν οἱ λέξεις,
Μὴ
μὲ ρωτᾶς ἂν τὶς διαβάζω ,
Μὴ
μὲ ρωτᾶς ἂν τὶς μιλάω.
Μέσα
μου δὲν παίζω μὲ τὶς λέξεις,
Μέσα
μου μόνο τὶς διαβάζω
Μέσα
μου μόνο τὶς ρωτάω,
καὶ
σοῦ λέω “Θυμάμαι”
!
Θυμᾶμαι
τοῦ ἐρέβους σου τὸ χρῶμα,
Θυμᾶμαι
τῶν μίσχων σου τὸ νεῦμα,
στοὺς
μεσαγροὺς μαστούς σου τὴ γεύση,
Θυμᾶμαι
τοῦ χαμόγελοῦ σου τὸ χῶμα,
σὲ
κάθε ἐλπίδα χρώματος ἁλυκῆς.
Αὐτὰ
εἶναι τά μόνα ποὺ ξέρω
μέσα
μου καὶ παντοῦ ἐσέ νά βλέπω,
ὡς
Τὸ Θεὸ ἐσέ
ἀγαπάω...
Τώρα
ξέρεις τὶς λέξεις...
Τώρα
ξέρεις τὰ ὅπλα ...
Τώρα
ξέρεις τί διαβάζω...
παντοῦ
ὡς Τὸ Θεὸ ἐσένα...
Μὲ
ρωτᾶ μιὰ γνωστή σου,
στὰ
μάτια μᾶς μόνο καλή σου,
Ποῦ
βρίσκω νὰ εἶμαι,
πὼς
ἔχει δύναμη,
ἡ
καρδιά μου κι ἀντέχει,
γελάω,
δὲν ἔχει δεῖ τὴ χαρά σου,
τ'
ἀνέμελα μαλλιά σου σ' ἀγέρα,
γελάω,
γιατί δὲν ξέρει ὅτι ξέρεις
ἀπὸ
βαρδάρη καλύτερα,
καὶ
ἀπὸ τὸν τοῦ κάθε Νείλου
βαρκάρη,
στὸ πνεῦμα.
Τῆς
ἔστειλα χαμόγελο μὲ enter,
καὶ
στὸ προσκεφάλι τῆς σιμά,
τῆς
κάθε ἀνάσας της
ἀγγέλλους.
Μέ
Τόν Ἄσπρο Ἄνεμο πάω
νὰ βρῶ
στὰ
ὄνειρα Τοῦ Θεοῦ ἐσένα.
20/9/2013