"Η
Αόρατη ΟΜορφιά" !
Είσαι
καί εσύ σελίδα
Τής
Αόρατης ΟΜορφιάς
στών
Δακρύων Μου Τό Χρόνο,
η
Μόνη από Τό Θεό "Ορατή"...
Αποφάσισα
νά πάρω γραφίδα καί χαρτί
σέ
μορφή σύγχρονη ηλεκτρονική
νά
σού γράψω γράμμα τής καρδιάς,
αλλά
αν στό στείλω σε email θά τό χάσεις
μαζί
με όλα τά άλλα σου τά spam
τ'
άψυχα...
Δέν
θέλω νά καταντήσει τούτη η γραφή
συγκάτοικος
τών spam
τών
σκληρών σου,
δίσκων
μέσης καί κάθε λογής υπολογισμών...
Ξέρεις,
μέ απασχολεί η δυσκολία σου
στό
βάδισμα έβαλα κάτω τή ματιά μου
ζητώντας
και στύβοντας τήν νά ψάξει,
είσαι
έτοιμη γιά τό Verdicto
;
Κάποτε
Χόρευες
από
τή Δύση έως τό Πρωΐ
Δοξάζοντας
Τόν ΕΝΑ Θεό
μέσα
στη κάθε σου αναπνοή
στό
είχε μάθει ο Πατέρας
τής
τότε ζωής σου,
στο
φύλαξε μυστικό
απ'
της Μήτρας της Τά βάθη
η
μάννα σου πού λατρεύω
συνέχεια
μαζί
μέ
τής ξεροκεφαλιάς σου
Τ'
Αγιασμένο Όριο !
Όμως,
είδες μέσα σου
είπες
ήδη "όχι"
και "αδύνατον",
σάν
κάθε χαζή ξανθιά
πού
Δόξα Τούς Θεούς,
εσύ
τουλάχιστον δεν είσαι !
Διότι
ποτέ σήμερα δεν ήσουν,
ούτε
χθες ... ούτε ποτές,
ειδικά
και όταν
Ήσουν
η Πιο ΌΜορφη
και
Πιο Μοναδική
Τών
Άνδεων Φυσική Ξανθιά...
Βλέπεις
Τής Πρώτης Μάνας σου
τά
μαλλιά Είναι Αιώνια Χρώματος
σάν
τα στάχυα Ξανθιάς Πανωραιότητος
της
καρδιάς μου Ένα τα πανέμορφα...
Τής
μοιάζεις τόσο, πού όταν...
ναι
ρε γαμώτο,
κάθε
φορά πού κρυφά από σε,
και
φανερά
Στο
Βλέμμα Τού Θεού μαζί,
σε
θαυμάζω και σε τηρώ
με
Τους Αγγέλλους Του
σε
υπόκλιση στής Ματιάς σου το τσαγανό,
άφωνος
στής σιωπής μου το μεστό δάκρυ
μένω,
ως το λένε, "κάγκελο"
στήν
Πανωραία σας
Υπερώα
Ορατή ΟΜορφιά.
Τής
το είχα πεί πρό ημερών,
ναι,
στην ίδια για πόσο τής μοιάζεις
σαν
σταγόνα Ολυμπίων
Νερών
και
μού είπε Τό Θεών Το μυστικό !
Τότες,
στα χρόνια τ' Άχρονα τα παλαιά,
οι
καρδιές των γυναικών και οι κόλποι σας
ξέρανε
μονάχα να αγαπούν χωρίς Εγώ,
μες
το φιλότιμο
των
οργασμών σας γερνάγατε,
όμορφα
χωρίς κυτταρίτιδα,
χωρίς
μάσκες ενώ μού έδειξε
γύρω
μου με τη θλίψη της,
στις
σημερινές και χθεσινές 20αρες
σουρομαδημένες
τόσο γραίες,
που
ούτε και αν κλείσεις το "φώς"
ποτέ
σου για specimen γυνής δεν τις θες.
Όμως,
είχες
Φως Τών ματιών Της,
μαζί
μου μια κόρη προσφέρει
στην
αγκαλιά μας,
Αυτή
που Λατρεύω
πάνω
από μένα
Έως
Τον ΕΝΑ Θεό !
Θα
μού πεις ότι Ο Θεός δεν Έχει Όριο !
Ναι,
αλλά υπάρχουνε κάτι "Όρια"
Μόνο
Δικά Του,
ως
Σημαδούρες Της Αγάπης Του
Τής
Χωρίς Όριο,
τόσο
ΔΙΑσπαρτες να Φέγγουνε
σε
Τροχιές Αιώνων στις πανστρατιές
τών
Αγγέλων Δαιμόνων κι Ανθρώπων
Το
Δικό Του ΕΝΑ Φώς Τού Γυρισμού..
Εύλογη
ερώτηση,
με
ρωτά στη σιωπή η καρδία σου
από
μακριά, μέσα σ' όλα αυτά κοντά
που
βαραίνουν τήν ματιά της τόσο,
πού
και όλους γύρω σου συχνά ξέρεις
συχνά,
ότι εκτός από μένα τούς σκάς !
Είναι
βλέπεις τό ρημάδι το τσαγανό,
πού
το έχεις πάρει από Τό μεγάλο χωριό....
Και
"Τι" χωριό να 'ξερες....
Άκου
να σου πω,
μήπως
αυτός που ξέρεις
σήμερα
για πατέρα σου και τον αγαπώ
ήτανε
κλέφτης και αρματολός
;
Για
Δες και σε άλλες ζωές
που
είχες το γέρο φύλακα
σαν
παππού σου και εξεύρεις
τον
τότε πατέρα σου θαρσώ.
Για
αυτώ τώ λόγω και για άλλους πολλούς
σ'
αγαπώ πάνω από Τού Άπειρου Τό Φως.
Πάμε
τώρα, στής Άοκνης κόρης σου Τό Φως
στο
σήμερα της, ναι Αυτής πού αγαπάμε
παρά
το τσαγανό της μιλιάς και τής σιωπής,
αυτής
τό άγιο τό φώς τής μάνας της
η
μήτρα σου, κάποτε μάς το γέννησε !
Ναι
ήταν κόρη μας δες την,
αλλά
και άλλο τόσο και μάνα σου !
Τή
δε κόρη σου
που
αγαπάς τη μιά και όλους
μας
παιδεύει το ευλογημένο της
συνεχές
"οχι",
μάς
έφερε Εκείνης η Μήτρα αλλού,
σε
άλλη Χώρα Χρόνου Ιερών Βουνών ...
Απορούσα
ο έρμος έως προχθές,
διατί
σα τήν θαυμάζω από κοντά ..
εκείνη
τηρά με τα μεγάλα μάτια της,
θυμήθηκα
μετά, ότι δεν πρόλαβαν
τα
μάτια τού παιδιού να δουν τον πατέρα
της,
τον
είχανε σκοτώσει και δαύτον ξανά..
Λοιπόν,
σού απήντησα σε Μαθηματικά Θεών
πηδώντας
τούς στίχους ανά μυριάδες αιώνες
σά
κατσάβραχα όπως κάποτε ο πατέρας σου
στο
φως τού φοίνικα πού δεν δύει
με
έμαθε να ζω τρέχοντας,
στο
βλέμμα τής καρδιάς του !
Το
αίμα και το δάκρυ
πού
έριξες για μένα
σε
εκείνη τη ζωή να ξέρεις,
Φώς
των ματιών μου στο χρωστώ,
ναι
και σε σένα, μα συγχώρα με,
γιατί
αγαπώ πιότερο τής μάνας σου
τής
μιας αλλά και τής άλλης
Το
Ιερό Τους
Βλέμμα...
και
σάς αγαπώ και ζητώ απ' Το Θεό,
εμέ
τον ανάξιο Τής
Ορατής ΟΜορφιάς σας
Να
με Μικραίνει,
αιώνια
χωρίς σταματημό
Ίνα
Προσδίδει Την Ευτυχία Του
μέσα
στων καρδιών σας το βλέμμα
στα
διαμαντένια απείρου τρίσβαθα να δω.
Βλέπεις
καρδούλα μου,
η
μιά μάνα σου δεν θά υπήρχε,
ούτε
και εσύ, ούτε η κόρη σου,
αν
δέν υπήρχε η "Άλλη
Μάνα"
σάς
τό
κάτι
"τίς"
ένα δράμι Του Όριο
Κάτω
από Τόν
Ένα Θεό
πού Αγαπάμε !
Μέσα
Της
Ανασταίνομαι,
Ζώ
και μαζί Της
Αναπνέω...
στή
σιωπή Της
μαζί Αργοπεθαίνω.
2/10/2012