Μήνυμα
τής 13ης.
Δεν
Ζήτησα να καταλαβαίνετε με Τό Μυαλό,
αλλά με Τήν Καρδιά Τού Νού, διότι Είναι
η 3η Καρδιά σας... η μόνη πού σάς ανοίγει
τα πέρατα Τών Οριζόντων Μου, Οι Ορίζοντές
Μου είναι τής Ποίησης και τής ΟΜορφιάς,
αλλά δεν είναι για έναν που παλεύει Τήν
Θέωση την δική του, ή την "δόλια"
Ανύψωση του, πού πολλοί την κάνατε Θεό
σας...
Διότι
τότε αυτός θα σκέφτεται “δολίως”,
δηλαδή με σκοπό περίεργο, μή τίμιο και
με πρίσμα Εγωϊστικό.. για πάρτη του
δηλαδή, ναι αλλά στο "Παρτυ"
αυτό Δεν Με ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΕΙ διότι αν
δεν έχει Συνείδηση Ολότητας, τότε άλλον
υπηρετεί, που και αυτός παλεύει Εμέ να
δει...
Οι Ορίζοντες Μου Είναι για Μιά Πληρότητα "Πού" σάς ξεπερνά, και Άρχεται Όταν Υμείς Άρχεσθαι Υπηρετείν, απο το πρωτο της σκαλοπατι Συνειδητότητας σας σε Μιά Ενότητα και αυτο το σκαλοπατι οσο και η συνειδητότητα, είναι οι 7 flammes jumelles Της Πρωταρχικής σας Ακτίνος, αν, Nαι, AN τις Έχετε ΔΙΑθέσιμες Εν Ενότητη “Yπηρεσίας” εναντι Του Μεγαλου Πνευματος, και εν Ολότητη “Αγάπης” Τής Θεϊκής , αρα εχετε ενα “ποιός” και σας χρειαζεται ενα “πού” όπου αφενος η Υπηρεσια και η Αγαπη θα Συναθληθουν στην Αρενα Των Ονείρων, χωρις ποτέ να ξεχνάτε οτι αυτος ο “ποιός” και ως Τμημα και ως Ολοτητα θα δρασει υπερ Δοξης Τής Μεγίστης, πού είναι ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Τού Μεγάλου Πνεύματος, ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ναι αλλά “πού” ; Εντος τής τρεχουσας δημιουργιας, ναι Αυτής τής Παρούσας Δημιουργίας, τοτε, ναι ΜΟΝΟ τοτε ειστε ετοιμοι για το Ταξιδι της Απελευθερωσης απο τις Αυταπατες σας...
Αν
το Πρωτο Σκαλοπατι Τής Εννοιας Ενοτης
δεν σας το διδαξε κανεις με αυτον τον
τροπο, τοτε δεν πηγατε ποτε να κτυπήσετε
τήν πόρτα κανενός απο Τίς Υπερβόρειες
και “άνω” αυτών περιοχές. Ναι
υπάρχουν και οι “υπό” αυτών περιοχές,
αλλά ας το αφήσουμε δια άλλη ωρα, εκεί
η Συνειδητότης σας πρέπει να είναι
Ενσυνειδήτως Ασυνείδητα Συνειδητή. Αρα
αυτο ειναι λογω Μεσοδιαστήματος και
αλλάζει στο Μεσωδιαστημα.
Ναι,
Η
Πρωταρχική Ακτίς,
είναι
Η Αρχή Τής Επιστροφής,
Η
"άγκυρα"
σας στό Λιμάνι Μου.
Καράβια
πού αρμενίζετε χωρίς πανιά είσαστε
πολλοί...
Καράβια
χωρίς τιμόνι άλλοι...
Καράβια
χωρίς καπετάνιο αλλά, ούτε και μηχανικό...
Καράβια
χωρίς μηχανή, μές στη Σκουριά και την
Ακηδία...
Σαπιοκάραβα
τα περισσότερα,
πού
ούτε για τα σίδερα δεν Μού είστε
χρήσιμοι....
Καράβια
εν
Αχρηστία,
τόσα
αραδιασμένα μέσα στο πέλαγο τής
ασχήμιας...
Έτσι,
Περιορίζομαι σε κάτι "λιμενεργάτες"
μέ καθάριο βλέμμα, πού φροντίζουν με
περισσή αγάπη τη βαρκούλα τους στο
λιμάνι Μου...
Είμαι
η Άγκυρα τους, αυτών τα χέρια Είναι δικά
Μου,και τα κουπιά τους Είμαι Εγώ ακόμα
και όταν χαϊδεύουν τό ξύλο τής βάρκας
τούς με Αγάπη, αυτών το τσαγανό αν και
τού "λιμανιού"
Είναι προτιμότερο από άλλων τών “λογίων”
αλλά τού "σαλονιού",
με πέτρες στή καρδιά τη 1η και τη 2η, πού
στις καρδιές τους δεν Χωρώ και δεν
Εισέρχομαι από τη δυσωδία των τόσων Εγώ
τους, από τη κάθε Φύση τους, και τής κάθε
μορφής και εύρους
Ζήλειας τους
!
Ναι,
συχνά πΑΩ
για να Φροντίσω μέσω και αυτών ολίγων
"άλλων", αλλά δεν Είμαι ποτέ Ο
μόνιμος ούτε κάτοικος τής καρδιάς των,
“Αλλά
Καί”
ούτε κάν συγκάτοικος αυτών και ποτέ
ένοικος....αλλά, Παιδιά Μου είναι και τα
νοιάζομαι έως το "ένα" όριο τους.
Μέσα
σε αυτές τις βαρκούλες
πού
σάς Μίλαγα πρίν,
Αρμενίζω
Tά
Πέλαγα
Τών
Ωκεανών Μου...
στά
χέρια τών ναυτικών τους
και
τού καραβοκύρη τους
Κρύβομαι...
Στή
δέ καρδιά τους
Ξαποσταίνω
από τήν “αγωνία” Μου
και
την “έννοια” Μου
να
Μπορέσω να Δείξω Ποιός Είμαι
καί
σέ άλλους...
Ναι,
"αγωνία",
γιατί
σάς
Νοιάζομαι σάν Πατέρας και Μάνα σας
πού
Πονώ Πρώτος και Οργίζομαι για τον Δρόμο
σας,
πού δεν γίνεται Δρόμος Μου.
'Οσες
ταμπέλες και λιβανιστήρια να Μού
ανάψετε...
Διότι
Ο Δρόμος Δέν Είναι Ούτε Δικός Μου,
κα'
γω μυρμήγκι επάνω στη Δόξα Αυτού βαδιζω..
Ο
ΔΡΟΜΟΣ ανήκει και Είναι Μόνο
Ο
ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ο
τόσες φορές δοθείς ως Μεσαίος Δρόμος,
και
αν σας λέγεται ως Δρόμος
Τού
Sananda και
Τής Qwan - Yin,
είναι
διά να Νοιώσετε ότι
καί
Εκείνοι Τόν Υπηρετούν.
ΟΜως
Δέν είναι ούτε Εκείνοι Ο Δρόμος... αλλά
σάς λείπει η διάκριση Τής Ευθυτενούς
Ταπεινότητας.
Σάς
λείπει η Ειλικρίνεια τής Αμερόληπτου
Μεταμέλειας.
Έναντι
Τής Μιάς Δόξας Τού Μεγάλου Πνεύματος,
πού όλοι μας Υπηρετούμε, και αυτη είναι
η μόνη διαφορά μας μέ το κάθε Θηρίο σας,
μέ σάς και μέ αρκετους από πολλούς από
σάς δηλαδή..
Τό
Θηρίο δεν “βλέπει”, αλλά προσπαθεί
μέσω ιδίων ως αυτό : Εσείς δηλαδή !
Τό
Θηρίο γνωρίζει καί σέβεται τα όρια του,
εσείς όχι.. όμως εσείς δύνασθε να ποιείτε
αρωγή 'Ελευσης Ελπίδος, εκείνο δεν μπορει
μή έχοντας τη δυνατότητα Γεύσης στη
Μνημοσύνη του αφού δεν εχει Λησμοσύνη
στο να ξεχνά τι Ο ΘΕΟΣ Δέν Είναι..
Εκείνο
πρώτο προσκολλάται επι υμών, παρά υμών και εντος υμών επιθυμόντας Τον Θεο να
ΔΕΙ και να ΝΟΙΩΣΕΙ μέσω τής δικής σας
Τύφλας.
13/5/13
ωρα
00:24