Μιὰ μέρα, ἕνας σοφὸς Ἰνδιάνος ἔκανε τὴν παρακάτω ἐρώτηση στοὺς μαθητές του:
- ” Γιατί οἱ ἄνθρωποι οὐρλιάζουν ὅταν ἐξοργίζονται ; ”
– ” Γιατί χάνουν τὴν ἠρεμία τους ” ἀπάντησε ὁ ἕνας.
-” Μά γιατί πρέπει νὰ ξεφωνίζουν παρότι ὁ ἄλλος βρίσκεται δίπλα τους ; ” ξαναρωτᾷ ὁ σοφός.
-” Ξεφωνίζουμε, ὅταν θέλουμε νὰ μᾶς ἀκούσει ὁ ἄλλος ”… εἶπε ἕνας ἄλλος μαθητής, Καὶ ὁ δάσκαλος ἐπανῆλθε στὴν ἐρώτηση:
“ Μὰ τότε δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοῦ μιλήσει μὲ χαμηλὴ φωνὴ ; ” Διάφορες ἀπαντήσεις δόθηκαν ἀλλά.. καμιὰ δὲν ἱκανοποίησε τὸν δάσκαλο.. ”
“ Ξέρετε γιατί οὐρλιάζουμε κυριολεκτικὰ ὅταν εἴμαστε θυμωμένοι ; Γιατί ὅταν θυμώνουν δυὸ ἄνθρωποι, οἱ καρδιὲς τοὺς ἀπομακρύνονται πολύ.. καὶ γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἕνας νὰ ἀκούσει τὸν ἄλλο θὰ πρέπει νὰ φωνάξει δυνατά, γιὰ νὰ καλύψει τὴν ἀπόσταση.. ”
“ Ὅσο πιὸ ὀργισμένοι εἶναι, τόσο πιὸ δυνατὰ θὰ πρέπει νὰ φωνάξουν γιὰ ν’ ἀκουστοῦν. Ἐνῷ ἀντίθετα τί συμβαίνει ὅταν εἶναι ἐρωτευμένοι; Δὲν ἔχουν ἀνάγκη νὰ ξεφωνήσουν, κάθε ἄλλο, μιλοῦν σιγανὰ καὶ τρυφερά.. Γιατί ; ”
“ Ἐπειδὴ οἱ καρδιὲς τοὺς εἶναι πολὺ πολὺ κοντά. Ἡ ἀπόσταση μεταξύ τους εἶναι ἐλάχιστη. Μερικὲς φορὲς εἶναι τόσο κοντὰ ποὺ δὲν χρειάζεται οὔτε καν νὰ μιλήσουν… παρὰ μονάχα ψιθυρίζουν. Καὶ ὅταν ἡ ἀγάπη τοὺς εἶναι πολὺ δυνατὴ δὲν εἶναι ἀναγκαῖο οὔτε καν νὰ μιλήσουν, τοὺς ἀρκεῖ νὰ κοιταχθοῦν. ”
“ Ἔτσι συμβαίνει ὅταν δύο ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπιοῦνται πλησιάζουν ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον ”.
Στὸ τέλος ὁ Σοφὸς εἶπε συμπερασματικά:
“ Ὅταν συζητᾶτε μὴν ἀφήνετε τὶς καρδιές σας νὰ ἀπομακρυνθοῦν, μὴν λέτε λόγια ποὺ σᾶς ἀπομακραίνουν, γιατί θὰ φτάσει μιὰ μέρα ποὺ ἡ ἀπόσταση θὰ γίνει τόσο μεγάλη ποὺ δὲν θὰ βρίσκουν πιὰ τὰ λόγια σᾶς τὸ δρόμο τοῦ γυρισμοῦ ”.
Ἀπὸ τὸ διαδίκτυο ποῦ κυκλοφορεῖ. Σ.Α.
Ὅμως ὅταν ἑτοιμαζόμασταν νὰ σᾶς τὸ δημοσιεύσουμε ἀκούσαμε :
Ὁ κάθε ψίθυρος τῆς καρδιᾶς δρόμος εἶναι, ὁ κάθε δρόμος τῆς καρδιᾶς ὄχι πάντα ἐπὶ τὰ βελτίω Ἀτραπός, οὐδεμὴ μιᾶς φύσης παρΌΜοιας ΣΥΝΥφισταμενης Ἀτραποῦ. Ἡ Ἀτραπὸς ἔχει ἕνα χαρακτηριστικὸ μόνο {Ἔναντί Τῶν Νόμων Τῆς Θεογονίας ἶνα ταύτη νὰ Νοεῖται ἐκ Τῆς Ἄκτιστου Δικαιοσύνης ΣΥΝΥφιστάμενη αὐτῆς ἐν τῇ Εἱμαρμένῃ, παρὰ τὴν παρουσία Κάρματος καὶ Ντάρματος Ἐν τῷ Πηλίκῳ Τοῦ Πεπρωμένου διὰ τοῦ Κισμέτ}, στὸ ὅτι δὲν ἔχει τὴν Ἀγάπη Προτεραιότητα, διότι ἐκεῖ ὡς ὑμεῖς εἶστε στὶς ἀνθρωπότητές σας, χωρὶς Ἑνότητα στὴ Μνημοσύνη καὶ στὴ Λησμοσύνη ἔναντι Τοῦ Ἔρρωτα Τῶν Θεῶν, χάνονται οἱ Ψίθυροι Ὅλων Τῶν Θεῶν στοὺς ὑπερβολικοὺς Δαιδάλους ἀπὸ Ἀχυρῶνες τῆς Ἀσημαντότητός σας καὶ τῆς Ἀνυπαρξίας σας, μιᾶς καὶ ὁ Ψίθυρος Τοῦ Κάθε Θεοῦ εἶναι διὰ ὑμᾶς, ὑπὸ τῆς Χιλιοστῆς τῆς Δεκάτης μικρότερος καὶ μικροτατος ἀπὸ Βελόνα σὲ Ἀχυρῶνα σκέψεων καὶ συναισθημάτων Ὀντοτήτων οὐχὶ μόνο ἀνθρώπων, οἵτινες διάγουν τὴν δική τους δῆθεν ὕπαρξη Μοναδικότητας χωρὶς Πρωταρχικὴ Ἀκτῖνα (ὡς Ὁ Ὀρφεύς), ἢ ἄνευ ἀκόμα συμμετοχῆς σὲ Ἔργα Πρωταρχικῆς Ἀκτῖνας λόγῳ ἔλλειψης τῶν Τριῶν Τ καὶ τῆς Μετανόησης μέσα του (ὡς καὶ αὐτὸς ποὺ ἔσπρωξε Τὸν Αἴσωπο στὸ γκρεμὸ καὶ ὄχι μόνο αὐτὸν ), ἢ σὲ ἀνθρώπους “κατάλοιπα” ἀνθρωποτήτων χωρὶς χθὲς στὸ Αὔριο Τοῦ Ὑψίστου στὸ Προχθές σας, ὡς ἐκεῖνος Ὁ Ἀπόστολος ποῦ τίμησε Τὴ Σιωπὴ Τοῦ Ἑνὸς στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνα (ἐπειδὴ ἦταν παλαιὸς Ὑπηρέτης τοῦ Μάρα, εἰς Χρόνους Ἀτλαντίδας πολὺ πρὶν ἐνσαρκωθεῖ ἐκεῖ -στὰ χρόνια τῆς Βύθισης αὐτῆς Ὁ Sananda- ) διὰ νὰ ἀποκτήσει Δυναμικὸ Δυνατότητας στὸ Αὔριο Τοῦ Ὑψίστου, καὶ ἔχει ἤδη ξαναγεννηθεῖ σὲ αὐτὴν χώρα ἐκτὸς Ἑλλάδος ποὺ δρᾷ Ὁ Ἰωάννης Ὁ Πρόδρομος ὑπὲρ Δόξας Τῆς Πραγματικῆς Ἐκκλησίας Τοῦ Ἰωάννη (οὐχὶ τοῦ Εὐαγγελιστῆ, οὐδὲ μὴ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Πρόδρομου, -μὴ τὰ συγχέετε ὅλα ἐπειδὴ σᾶς λένε Γιάννη-), ἢ “Ἀπόβλητα” ὡς Ἀστρικὰ ἀλλὰ καὶ Διαστρικὰ Σκουπίδια Ἄλλων Κόσμων μέσῳ Ἄλλων Ἀνασσῶν Ὑψίστου ἀπὸ τὶς Ἐκεῖ κατεστραμμένες καὶ τὶς ὑπὸ διαδικασία Ἀνακύκλωσης Πρωταρχικὲς Ἀκτῖνες ἐκ τῆς μὴ Πρωτογενοῦς Φύσης ἀπὸ ἄλλους Κόσμους Θεῶν, ὡς ἦταν καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς Τῆς Ἰλιάδας (οἵτινες εἶχαν ἀνάγκη ἐπιβίωσης ἐρχόμενοι καὶ δρῶντες εἰς αὐτὸν τὸν πλανήτη, μέσῳ καθοδήγησης ἄνω του 11ου βαθμοῦ ὡς Walk In ), ὡς ὅσοι ἀπὸ ἐσὰς ἡ μόνη ἀπασχόληση σᾶς εἶναι νὰ παλεύετε νὰ ράψετε στὰ σάβανα τόσο τῶν ἑαυτῶν σᾶς ὅσο καὶ τῶν παιδιῶν τῶν παιδιῶν σᾶς τσέπες.
Εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀφιερωμένα τὰ λόγια μου αὐτὰ ὡς Ψίθυρος Καρδιᾶς τόσο διὰ τὴν Ἀρσιφόνη ὅσο καὶ διὰ τὴν Περσεφόνη, μιᾶς καὶ ἀνάμεσα σᾶς εἶναι ἀρνούμενες ἀκόμα νὰ πράξουν ὅ,τι Ὁ Sananda Ζήτησε τελευταία ἀπὸ αὐτὲς μέσῳ τοῦ ἐνδιαμέσου μας !
Ὁ δὲ κάθε Κόσμος Οὐρανὸς Θεῶν μὲ Σέβας Ποιεῖν στὴ καρδιὰ Τοῦ ὑποκλίνεται μετὰ τῆς ταπεινότητός μου στὴ Σοφία τοῦ Ἀδελφοῦ μας, ἀλλὰ καὶ Τῆς Ἡλιαχτίδας ποὺ δὲν ζοῦν στὴν Ἑλλάδα σήμερα καὶ δὲν τὴν Ἔχουν ἀκόμα Ἐπισκεφθεῖ, ἄσχετα ἂν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ φίλες της καρδιᾶς μεταξύ τους.
Διὰ ὑμᾶς τώρα ἀπὸ διάφορες χῶρες τῆς γῆς, ἐρχόμενοι ἐδῶ νὰ δεῖτε τί “περιέργο” θὰ εἰπωθεῖ, δυστυχῶς συχνὰ οἱ Πέτρινες Καρδιές σας μὲ κανένα Ψίθυρο Θεῶν καὶ μὲ “καμία Παναγιὰ” δὲν συγκινοῦνται πιὰ (ὅπως λέτε, καθὼς δὲν σᾶς ἀγγίζει τίποτα πιά), αὐτοὺς δὲ τοὺς τόσους ἐξ ὑμῶν τοὺς κατελθόντες ποὺ εὑρίσκονται στὸ τελευταῖο σκαλί τους, στὸ πρὶν ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ μετὰ δὲν ἔχει Ἐπιστροφὴ : Τὸν Πνευματικό τους Θάνατο !
Διὰ νὰ γλιτώσω δὲ ἀπὸ αὐτὸν Τὸν Ἀπόλυτο Θάνατο, ὡς τότες μὲ Ὁρμήνεψαν ὁ Πατέρας μου καὶ ἡ Μητέρα μου νὰ κάνω διὰ νὰ σωθῶ, καὶ διὰ νὰ γλυτώσουν καὶ ἄλλοι μαζὶ μὲ Τὸν Ὀρφέα, κρύφτηκα στοῦ Ἅδη Τὰ στενά, ἀφοῦ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ὀρφέα μοῦ προσερχόταν Ὁ Πνευματικὸς Θάνατος.
Ὅμως πρὶν σκοτώσει Ὁ δολοφόνος τοῦ Ὀρφέα τότε τὸν ἴδιο τὸν Ὀρφέα, δολοφόνησε τὴν μητέρα τοῦ Ὀρφέα ποὺ πάλευε ἡ κακομοίρα νὰ κτίσει Ντάρμα, καθὼς καὶ τὴν ἀδελφή τοῦ Ὀρφέα, ποὺ σὲ αὐτὴν εἶχε κρύψει Τὰ Μυστικά Τοῦ Ὁ Ὕψιστος Θεός.
Οἱ Δολοφόνοι τοῦ Ὀρφέα καὶ τοῦ Αἰσώπου ἀνάμεσα σας περπατοῦν χέρι χέρι πιασμένοι μὴ ἀκόμη οὔτε ἕνα δράμι ἀκόμα καὶ τώρα μετανοήσαντες.
ΕΥΡΙΔΙΚΗ.
22/11/2014
https://www.youtube.com/watch?v=XLvZ93bpr-Q
Λευκό μου γιασεμὶ
Ἐπίσης δημοσιευμένο ἐδῶ
https://mynymatapofos.blogspot.com/2014/11/blog-post_22.html