Τά
κουπιά....
Στή
στρούγκα τής ζωής
πού
πήρατε γιά βασίλειο τών εγώ σας,
πόση
υπομονή στό Άρρωμα τού Ελέους δώσατε ;
Δώσατε
ένα δράμι από δάκρυ
στής
άκρης τής σφεντόνας
που
σάς πηγαίνει σαϊτιά στά Χέρια Τού Θεού
;
Καράβι
Δέν Έχει Να σας Δώσει,
τα
κουπιά τών άλλων δέν τά φροντίσατε,
σε
κάθε πλησίασμα βαρκούλας ψαρά Του.
Ερχόσαστε
και κρίνετε,
ερχόσαστε
και ψάχνετε στο μή τού εντός
πού
δέν υπάρχει σε κανένα άγγιγμα φωτός.
Μή
το συμφέρον τών εγώ σας
παρά
μόνο τής χαράς τών άλλων
πότε
τόν ποιήσατε δρόμο ;
Ρωτά
κανείς πού πάει Γιά Τό Θεό ;
Τό
σκαμνάκι Τού τό Πήρε
από
τήν καρδιά σας.
Είδε
και ΑπόΕιδε
νά
μήν έχετε χώρο διά Αυτόν.
Διόδωρος.
20/11/14