Βεβαίως
και μπορώ, αλλά προτιμητέο το “Δύναμαι”
εν τώ Αριθμητή, ίνα καταστεί τό δυνάμενο
τού παρονομαστή ως τών κάθε Τους “Μπορώ”
ο Μέγιστος Περιορισμός.
Μήν
αλλάζεις τα ειωθότα δοθέντα εν πλαισίω
αυτών διά μία φορά, έτσι πάσα παγίδα
αυτών, υπέρ ανυποψίαστων ημινεκρών, να
καταστεί τελεσφόρα και δια τούς Πνευματικά
νεκρούς αυτών.
Είναι
τό παράδοξο Τών Λόγων Τού Ιησού πού
εωράκατε εις 7 γραφάς να παραμένουν ίδια
στον Παρονομαστή, ως κοινό τους Μέλλον,
και να αλλάζει μονο το παρελθόν στους
Αριθμητές των, άρα, δώστε το σημερινό
μόνο στο Παρελθόν Τού Μέλλοντος, που
δεν γίνεται μεθαυριανό τους σήμερα, και
αυτή ειναι η εξήγηση τής παρουσίας μου
μπροστά σε κάποιον έκπληκτο, ένα βράδυ
σε ώρα μετά τού δειλινού, πού Κένταγε
Εν Τή Σκοτία Τής Σιωπής Τού Ερέβους, μέ
τα χέρια του, Τό Πασιφαές Χάος, ΤΟ
ΘΕΛΗΜΑ Τού Μεγάλου Πνεύματος.
Οχι
αυτό ! Μην πλησιάζεις σε χρόνους
Αναστάσιμους, ανέμους Πνευματικά Νεκρών,
αν το κάνεις θα κάνεις ξανά το
Χιλιοτραγουδισμένο Εκτός Αθανάτων
τραγούδι τού Ισαάκ ναι, και Τής Λίλιθ,
διότι τότε αυτή ήταν η Αυτομολήσασα
πλευρά τού Ιανού της, διά την μόνη φορά,
ως ενσαρκωθείσα παρουσία της μετά την
εποχή τού Αδάμ και τής Εύας.*2
Ούτε
αυτό,, δεν είναι δική μου Ατραπός, και
ας ξαφνιάζεσαι ,, εν τη ημετέρα Μνημοσύνη.
Τάς Μνάς τάς υπέροχας ως Μνήσκων αυτών τό ΕΡΜΑ ανΕμνησον διά τούς Μή Μναδών αρέσκοντες.*1
*1 τα με υπογράμμιση Ομιλούντο στην τών ΕΛ ΟΜιλία, αλλά φεύ τότε δεν ήτο στη γή ούτε ο Ra ούτε ο υιός του, αρα πως η μνήμη ορισμένων διασταυρούται στο σήμερα ; Ειδικά δε αν τα λόγια μου σας ΔΙΑγονται αντίθετα των ήδη δοθέντων πως δύναται το αντι του ενός να συνίσταται στο σύν τού άλλου ; Πολύ σωστή απάντηση ! Δια της ταυτοπροσωπίας -άνευ τού σύν-. Και πότε αυτη λαμβάνει χώρα ; Πριν τον εξ αναγκης Εξοστρακισμό. Αρα ο καθείς εξΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ανάγκη ητο Εν Τω Εμεγαλύνθη τής Υπηρεσίας αφού εντος οστράκου Ζωής, ουδένα Εργο Θεού δεν προσφέρουσι. Αρα αυτοί δεν ήσαν ένας αλλά δυο οι Πεπτωκότες εξ ού και το γνωμικό σας ότι οι Χιώτες πάνε δυό-δυό.Ορθώς τίς εώρακε την ταυτότητα Τή Θεϊκή Τού Ιδίου ΌΝτος μέσω Θεϊκών Τρόπων να ΣΥΝδράμει στην προσέγγιση της μουσικής Των Σφαιρών στα αυτιά δύο ενσαρκώσεων τού Παρελθόντος διά Τον Πυθαγόρα.
*2 Σαρδόνιος τίς, δεινός Προκρούστης παρουσίας του κατέστη. Όμως εδω μετά το 2000 και πριν την Ορόσημο Ημερομηνία της 21/12/2012, Ο ΑπΑΣΤΡΑΠΤΩΝ Θεμιστοκλής ηργάσθη - υπέρ παλιγγενεσίας τής Μεγίστης - εκ τού Υπερβόρειου Devachan εκεί που δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή υποψία Αστρικών Σκουπιδιών. Να γιατί ουδέποτε ούτε Ο Πυθαγόρας άκουσε, ή είδε και αυτό σε καμία από τις ενσαρκώσεις του τη Μουσική των Σφαιρών, και αν κάποιος από τους εκεί σας τσαρλατάνους δεν συμφωνεί, Χαράς Αλληλούια δια αυτόν έναντι Μεγάλου Πνεύματος και 24 Σιωπηλών Του. Τα συμπεράσματα σας είτε είστε ζώντες, ή πνευματικά πεθαμένοι τού κάθε χθες σας με αφήνουν ασυγκίνητη. Και επειδή ο Πυθαγόρας ενσαρκωμένος είναι εκεί, {έξυπνο αυτό, το είδες ; (*3) πως προσπαθεί ο την μη πτώση αγαπησας, ούτε και ως σύμπτωση.} του δάνεισε κάποιος ακουστικά δια να δει, ό,τι τα αυτιά του δεν έβλεπαν και δεν μπορούσαν να δουν λόγω της φύσης του.
*3
εδώ αναφερεται η ΟΜιλήτρια σε προσπαθεα
Πεπτωκότος κατα τη μετάδοση τού Μηνύματος
Τής. Σ.Α.
Στή συνέχεια πρίν δημοσιεύσουμε
λάβαμε τα παρακάτω από άλλη αγαπημένη ΟΜιλήτρια :
“Άρα
να πού βρήκε τίς εξ υμών, διά τών οδών
τής Μνημοσύνης ποιός ήτο ο Ξέρξης
(ενσαρκωμένος
σήμερα εκτός Ελλάδος) ποιά
ήταν η Αρτεμισία (μη
ενσαρκωθείσα)
και ποιός ήτο ο Μαρδόνιος. Το πρόβλημα
σας είναι ποιός ήταν Ο Θεμιστοκλής, πού
είδατε έχει έλθει να σας παραδώσει
Μηνύματα. Ναι είδατε... ειδικά με τον
Μαρδόνιο, προβληματίζεστε δια το “πού”
είναι σήμερα αυτός, και “γιατί”, καθώς
να νοιώθετε ότι τον έχετε συναντήσει
μόνο σε φωτογραφία. Να πως οφείλει τίς
να Ενδύει, πριν από όλα το Ντάρμα με ένα
Κάρμα ίνα η Υπηρεσία του Αγιότερη να
καθίσταται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση
και κυρίως να προσπαθεί να καταστεί
ταύτη καί ΕΝτιμότερη.”
Qwan
-Yin.
20/10/2014