8/8/2013
Ἁμαρτία
δὲν εἶναι ἡ τόλμη, τοῦ δρᾶν, ἁμαρτία
εἶναι ἡ μὴ τόλμη τοῦ δρᾶν, ἴνα μὴ
παραβοῦν οἱ κανόνες ποὺ ἄνθρωποι
ἔθεσαν καὶ ὄχι Ὁ Θεός, ἀκόμα καὶ ὅταν
Ὁ Θεὸς ἦρθε στὴ Γῆ στὸ πρόσωπο τοῦ
Χριστοῦ μας, Εἶπε νὰ μὴ κρίνουμε, Δὲν
Εἶπε νὰ μὴν ἀγρυπνοῦμε ἐσωτερικὰ
δηλαδὴ νὰ μὴν ἔχουμε διάκριση καὶ
παρατηρητικότητα...
Ἔτσι
ἐμεῖς ὅλοι μας παρὰ τὸ μικρὸ ἢ τὸ
μεγάλο παράδειγμά μας στὰ Χέρια Τοῦ
Θεοῦ, δὲν τολμήσαμε νὰ προσφέρουμε
στῆς ζωῆς τὸ βόλι Τὸν Λόγο Τοῦ, ναὶ
ἂν θὲς μᾶς βόλευε ἡ ἡσυχία τοῦ Ὅρους
γιὰ νὰ ἀκοῦμε καλύτερα τὶς δικιές
μᾶς φωνὲς τῶν δαιμόνων μας....
Τουτέστιν,
ὅλοι μας ὅταν πήγαμε ἀπὸ τὴν ἄλλη
πλευρά, ὑποκλιθήκαμε στὸ Φῶς Τοῦ
Ἅϊ-Σπυρίδωνα,
ποὺ δὲν δίστασε νὰ μπεῖ στὰ φουσκωμένα
νερὰ τῆς θάλασσας καὶ νὰ τὰ ζωστεῖ
στὸ στέρνο Τῆς Ἀγάπης καὶ Τῆς Δύναμης
Τοῦ Χριστοῦ νὰ πάει Ἐκεῖ ποὺ Ὁ
Μεγαλοδύναμος Ζήτησε στὴν ἀρχὴ τοῦ
20ού αἰώνα σας, ἐμεῖς, δὲν θὰ μπορούσαμε
ποτὲ νὰ ἀντέξουμε ὅσα ἐκεῖνος στὴν
τελευταία ἐνσάρκωση του προσέφερε στὸ
Μεγαλοδύναμο ! Ἄλλωστε οἱ Ράγες Τοῦ
Θεοῦ θέλουν τοὺς δικούς Τοῦ Ἐργάτες,
μὲ ἀκρίβεια καὶ δύναμη στὸ Κτύπημα
τοῦ Σφυριοῦ...
Τώρα
ἦρθε ἡ Ὥρα διὰ τὴν ὁποία Τὸ Στέρνο
Τοῦ Ἁγίου ποῦ Κουράστηκε γιὰ Τὸ Θεό,
Νὰ Δεῖ τὸ Ἄνθος τῆς Προσφορᾶς του,
ναὶ ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε, τί νὰ τολμήσει
ἡ κούτρα μας νὰ προφέρει, καὶ νὰ
προσφέρει μπροστά σε τέτοιο Ἅγιο Τοῦ
Θεοῦ, ποὺ εἶδε τὶς ἀνάμεσα σας τὸν
συνάντησε καὶ μὲ τὰ δάκρυα του εἶδε...
Βέβαια
Ὁ Ἅγιος, δὲν χρειάστηκε νὰ ξαναγεννηθεῖ
γιὰ νὰ τὸν συναντήσει μὲ σάρκα καὶ
ὀστᾶ σὰν ζητιάνος, οὔτε ἔχουμε τὴν
ἄδεια, νὰ λέμε περισσότερα, δὲν εἴμαστε
τίποτα ἐμεῖς μπροστὰ στοὺς Ἁγίους
Τοῦ ποὺ οἱ Νόμοι Τῆς Φύσης καὶ τῆς
Φυσικῆς μονομιᾶς σὲ μιᾶς ἀστραπῆς
τὸ Φῶς, ὑποκλίνονται μπροστά τους.
Εἰμί,
δὲν ἤμουν ἐκεῖ παρὰ ἕνας “γέροντας”,
πού τώρα εἶμαι ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ
τοῦ λόφου ! Αὐτό, ποὺ εἶδες στὴ
φωτογραφία μου μοιάζει τόσο ἀδιάντροπα
λίγο στὴ χάρη Τοῦ Ἅϊ-Σπυρίδωνα, πού
ὁλημερὶς παλεύω νὰ φθάσω Τὸ Μέγεθος
Τῆς Ἁγιοσύνης Τοῦ Ἅϊ-Σπυρίδωνα, διὰ
νὰ τὸ προσφέρω Στὸ Θεό.
Ἀκόμα
καὶ νὰ ξεχάσεις τὸ ὄνομά μου, τὰ γέρικα
μάτια μου δὲν θὰ ξεχάσουν τὰ δάκρυά
σου... ἃς θυμηθεῖ αὐτὸς ποὺ συνάντησε
Τὸν Ἅγιο, ὅτι ἐκεῖ ποὺ Τὸν συνάντησε
Ὁ Ἅγιος ἔκλαιγε... ναὶ Τέτοιος Ἅγιος
καὶ νὰ κλαίει ἐπειδὴ τοῦ εἶπε ἕνας
ἀνάμεσα σας “συγγνώμη”
διότι δὲν εἶχε πολλὰ στὸν ζητιάνο Τοῦ
Θεοῦ νὰ δώσει...
Ὅταν
παιδί μου, ἀκόμα καὶ οἱ πέτρες θὰ
δοξάζουν Τὴ Χάρη Τοῦ Θεοῦ, καλύτερα
νὰ μὴν μπεῖ τὸ ὄνομά μου, δὲν ἀξίζω
παρόμοιας τιμῆς, οὔτε καὶ ὀνομαστικῶς
νὰ ἵσταμαι στὸ ὄνομα ποὺ εἶχα ἐκεῖ,
στὴν θέα τέτοιας ὀμορφιᾶς... τότε, ὅπου
μακάρι νὰ μὲ Ἀξιώσει Ὁ Ὕψιστος καὶ
Νὰ μὲ Κάνει ἕνα χαλίκι στὸ Μπετὸν Τοῦ
Οἴκου Τοῦ.
Ἀπὸ
τὸν ἄνεμο τῆς σκόνης ἑνὸς γέροντα
τοῦ αἰώνα
σας ποὺ πέρασε ....
Δὶ'
Εὐχῶν Ν. Ἀντύπας Διασκ. Χρ. Λέκκας
“Μή
.... παιδιά μου,
Ἡ
Ὥρα Τοῦ Θεοῦ
Εἶναι
ἡ Ὥρα Τῶν Δακρύων Τοῦ,
ποῦ
Οἱ Ἀγγελλοί Τῆς στὰ Χέρια Της
τὰ
Πηγαίνουν νὰ Στολίσει Τὸ Δρόμο,
νὰ
εἶναι ἡ Ὥρα, Ὥρα Τοῦ Θεοῦ....”
Ἅγιος
Σπυρίδων.