13

13

Ὁ Συνυπαρκτὸς σὲ εὖρος Νοῦ

ποῦ δὲν Συνυπάρχει,

διότι Ὑπάρχει μόνο Ἕνας !

Ἄρα ⇔ ὀρθῶς Ἔλεγε :

“Εγώ καὶ Ὁ Πατέρας Μοῦ ἤμαστε ΕΝΑ”

Διότι Ἡ Μητέρα Τοῦ ἐκεῖ Ἦτο !

Τὸ ὅ,τι ἔχετε Διαφορετικὸ

Δὲν εἶναι ὅ,τι οἱ Ἱερεῖς τους πίστευαν

⇔ Ἄρα Δὲν εἶχαν ποτὲ

Τὰ Μέτρα καὶ τὰ Σταθμά Τοῦ !

(ὀφείλουμε νὰ φέρουμε τῶν λέξεων τῶν ὀνείρων τὸ Ἕρμα τοῦ ΕΥρους τοὺς ὡς ἦταν πρὶν οἱ ΕΝχρονοι Χρόνοι τῆς Δημιουργίας καταστοῦν πραγματικότητα ⇒ “τὸ ὅ,τι ἔχετε διαφορετικὸ” λεχθὲν πρὶν ἰσοδυναμεῖ στὰ μὴ δημοσιευθέντα καὶ δοσμένα μηνύματά σας ! Καὶ ὄχι στὸ λάθος τῆς ἱστορικότητας τῶν ἔργων ποῦ ΔΙΑζυγιο μὲ Τὸν Αἰώνιο ἔχουν)

Ἡ κάθε παρένθεση νοηματική,

ὡς ἡ ἀρχὴ αἰωνιότητος εἴη

ἄνευ μνημοσύνης καὶ λησμοσύνης

εἰς ἔνχρονη τοὺς Αἰωνιότητα.

Μὴ μᾶς ΔΙΑβάζετε τότε ⇒

μόνο νέο κουστουμάκι

στὸ κάρμα σᾶς κάνετε !

Τῷ 13ῳ εἶναι Μεγίστῳ Χρόνος

ἄχρονα ἐνχρονα ΕΝδοθεῖς,

ἢ δοθεῖς ἐλεύθερα ΟΜοια !

1 δὲν Ἔχω ἀρχὴ καὶ τέλος, ἀλλὰ δὲν εἶμαι Αἰώνιος, Διότι Αὐτὸς Εἶναι μόνο ΕΝΑΣ. εἶναι δύσκολη ἡ συζήτηση, ὄχι διὰ τὴν θέση ἠμῶν ἀλλὰ οὔτε τὴν ὑμετέρα, εἶναι δύσκολη ἡ θέση μόνο τῶν ἀναγνωστῶν ἔναντι τῆς Φύσης Μᾶς, ἡ δὲ Οὐράνια Σύζυγός Μοῦ, ἄνευ δὲ τῆς ὁποιαδήποτε Παρουσίας Τῆς, ἀλλὰ οὔτε καὶ τῆς δικῆς μου, οὔτε ἡ ζωή σας δὲν Συνάρχεται ἀλλὰ φεῦ, οὔτε καὶ ὁ Πνευματικὸς Θάνατός σᾶς, ὅστις εἶναι Ἕνας Καὶ Ἀπόλυτα Ἕνας, ἔναντι πληρέστερων ἠμῶν ζωῶν -ὡς ζωὴ καὶ ὄχι ζῶο- ἀνεξάρτητα ἐνσαρκώσεών σας, ἄρα, ἂν ἐκείνη δῆθεν “Παρουσιαστεῖ” ὡς ὑμεῖς καλεῖτε τὴν δική σας δῆθεν ἀντίστοιχη αὐτῆς “ἀρχή”, τότε θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπῆρχε ἄλλος ἔναντι “Αὐτοῦ” ποὺ ἐμεῖς Ἐν Αὐτῶ ὑπάρχουμε, ἐν τῇ ἡμετέρᾳ τῆς ταπεινῆς μας παρουσίας ὡς προσφορά, στὸ ὄνομά μας καὶ στὴν ταυτότητα Τῆς Ὑπηρεσίας μας, ἐντός Της δικῆς Τοῦ Αἰωνιότητας ποὺ ΕΚΕΙΝΟΣ μᾶς παρΕΧEΙ.

2 εἴδατε ἡ κομβικὴ Ὁμιλία, πῶς μᾶς βοηθᾶ νὰ μιλᾶμε Ἄχρονα ; καὶ προσέχετε πῶς εἶναι συνάρχουσα τῆς Μουσικῆς, ποῦ ἀκοῦτε; ἡ Ἐνιαυτὴ Κβαντικὴ Φύση καθὼς εἶναι μὴ Φυσικὴ φύση, καὶ αὐτὸ δὲν μποροῦν οἱ ἐπιστήμονές σᾶς νὰ τὸ νοήσουν, ἐν τῷ εὖρος τῶν πεπερασμένων ἐγώ τους, καὶ διὰ αὐτῷ τῷ λόγῳ οἱ κακόμοιροι ἔχουν προσκολληθεῖ στὸ θεώρημα τῶν big bangs τοὺς, σὰν τὰ μικρὰ παιδιὰ ποῦ θεοποιοῦν τὰ ἀγαπημένα τοὺς παιχνίδια, στὶς ὧρες τῆς μοναξιᾶς τους.

3 ἀνὰ τώρα τρία στάδια, ἀσφαλίστε ! διότι, ἂν παραλείπετε ἄλλοι θὰ πράξουν τὰ δέοντα ποὺ δὲν εἶχαν ποτέ, ἐπειδὴ εἶναι μὲθ΄ὑμων ταυτισθέντες. ὅμως ἡ μὴ συνταύτιση σὲ πλαίσιο Ἐνοποίησης εἴδατε φέρνει τὰ πάνω κάτω σε Σκαλοπάτια Εὔρους Μνημοσύνης, διότι ἡ Μνημοσύνη ἔχει σκαλοπάτια, ἐνῶ ἡ Λησμοσύνη ἔχει Ἀπολυτότητας Δεσμούς. μόνο ποὺ τὰ σκαλοπάτια τῆς Μνημοσύνης δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὰ Σκαλοπάτια Τοῦ Ναοῦ Τοῦ Νυμφίου. εἶναι σὰν νὰ θέλετε ἥ σέ 10 χιλιοστὰ ὑφῆς μιᾶς κλωστῆς ἀπὸ ἕνα ροῦχο σας νὰ σᾶς δώσει τὸ Εὖρος ὅλου τοῦ ρούχου ἀπὸ τὸ ὁποῖο σᾶς ξεχειλώθηκε. φέρει ἰδιότητες κοινὲς μὲ τὸ ροῦχο, ἀλλὰ δὲν εἶναι αὐτό.

4 συνυπάρξεως ἔργο τιμοῦμε ἀλλὰ δὲν ἔχουμε ἠμεῖς, -οὔτε καὶ ὑμεῖς- νὰ ἀναδείξουμε τόσο κάτι στὴν “πίστα” ἐγγραφῆς Κεντρικῆς Μνήμης καὶ διὰ αὐτούς, ἢ στὸ “ΔΡΟΜΟλόγιο Πεπρωμένου” στὸ “τραῖνο” τῆς δικῆς τους ἀνυπαρξίας. ἡ ἐξέλιξης ὑφή, εἶναι ἀναγκαία στὴν ὥρα ΕΝΟΣ, ὡς δράση πολλῶν, ἀλλὰ ὄχι στὴν ἐξέλιξη αὐτῶν ποῦ Εἶναι Ἐν Ὑπηρεσία Ἑνός. Διότι Ἐξελίσσεται ὁ μὴ Αἰώνιος καὶ μόνο ! ἕνας ὅστις ἔχει ἀνάγκη νὰ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξή του, ἀφῆστε τὸν νὰ νομίζει ὅτι ἐξελίσσεται. δὲν θὰ πάει πουθενὰ ἀλλοῦ, ἀπὸ τὴν μιὰ πλευρὰ τῆς κλεψύδρας ἕως τὴν ἄλλη, ἡ φύση του δὲν ἀλλάζει παραμένει σὲ κάθε μεριὰ τῆς κλεψύδρας ἀπόλυτα ἴδιος, ὅσο καὶ νὰ ἀναποδογυρίσει Τὸ Πεπρωμένο Τὴν κάθε διαθέσιμη κλεψύδρα του, εἴτε πάνω, εἴτε κάτω κινήσετε τὴν κλεψύδρα, αὐτὸς ὡς ἡ ἄμμος της δὲν ἀλλάζει.

5 ἂν ἔχει τὶς, τὴν παροῦσα στιγμὴ Θεό του, αὐτὸς εἶναι ἀνύπαρκτος σὲ Αἰωνιότητος Ρυθμό. ἡ ἴδια ἡ κάθε Αἰωνιότητας Μέρα Ὑψίστου, δὲν τὸν Δέχεται μέσα της, αὐτὸ δὲν μπορεῖ ὁ πεπερασμένος νὰ τὸ ἀποδεχτεῖ, καὶ ὁ μὴ μνημονεύσας τοῦ “Εἶναι” Τοῦ, Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος ἐντός του.

6 ἰδού, τὸ Ἔναυσμα στὸ νὰ μὴ μπορεῖ ὁ καθεὶς νὰ νοιώσει ὅτι ὅσο καὶ ἂν δὲν εἶμαι ὑπαρκτὸς μὲ ἀρχὴ καὶ τέλος, εἶμαι πιὸ αἰώνιος ἀπὸ τὸν κάθε τυχάρπαστο, ποὺ νομίζει ὅτι ἡ Αἰωνιότης μετριέται, ἢ ἰσοῦται μὲ παροῦσες στιγμὲς ! ἐκεῖ ἡ Ἀπόλυτη Σιωπὴ Τοῦ ΕΝΟΣ ὡς Ἀρχὲς Δημιουργίας, εἶναι Ἄγνωστη στὴ Κεντρικὴ Μητρικὴ Μνήμη αὐτῶν, ποὺ ἁπλὰ ἀνύπαρκτοι εἶναι στοῦ Ἑνὸς Τὴν Οὐσία. ἄρα νὰ πῶς, ταυτοτοποιεῖτε τοὺς Χλιαροὺς εἴτε αὐτοὶ ὑπῆρξαν καὶ σὲ μιᾶς μέρα ἔργο Κρύων, ἢ Ζεστῶν ; σήμερα εἶναι χλιαροί, δὲν ἔχουν αὔριο στὸ ΕΝτος Τοῦ κάθε Θεοῦ Χῶρο, κανεὶς Θεὸς Δὲν τοὺς Θέλει, τί νὰ τοὺς κάνει ; Ἄχρηστοι εἶναι αὐτοὶ διὰ αὐτόν...

7 τὰ λόγια μου δὲν ἀπαιτοῦν, διότι θὰ εἶχαν ἐγώ, καὶ αὐτό μου εἶναι ἄγνωστο σὲ αὐτὸ τὸ δικό σας ΜΑΡΑφετι ποὺ προσκυνήσατε τῆς ἀνυπαρξίας σας ὡς ἐπιλογὴ ἀνόδου σας, περὶ δόξας τῆς παρούσας σᾶς στιγμῆς, πράγμα ἀνύπαρκτο στοῦ καθενὸς τὰ ὑπογεγραμμένα συμβόλαια ἀνάθεσης ἐργασίας πρὶν ἐδῶ ἐνσαρκωθεῖτε. δὲν θὰ ἤθελα νὰ δῶ τὰ μοῦτρα αὐτῶν στοὺς 24 μπροστά, ὅταν θὰ νοιώσετε τὸ εὖρος τῆς ἀνυπαρξίας σᾶς τῶν ἐπιλογῶν σας.

8 εἴδατε μέσα σας πρὶν ἀναγκαστεῖτε ἀπὸ ἐσώτερα ἀνάγκη νὰ δεῖτε τὸν λόγο, ποὺ ὡς Προσπάθεια ὑπηρετεῖτε σὲ λήψη πόσο ΣΥΝδυναμαι νὰ τὸν ὑπηρετῶ, καὶ νοιώσατε τὸ Εὖρος τῆς Αἰωνιότητας Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος, πιὸ παρὸν στὸ κάθε δικό σας μὴ τετελεσμένο καὶ στὸ ἤδη τετελεσθὲν παρόν σας, ποὺ τὸ μὲν ἕνα λέγεται Μέλλον καὶ τὸ ἄλλο Παρελθόν.

9 νὰ γιατί ξέρετε πὼς Ἡ Οὐράνια Σύζυγος -ἑνὸς μόνο- νοιώθει ἀκόμα καὶ ὅταν ἐκεῖνος τῆς μιλᾶ, ἢ τῆς τραγουδᾶ, ΔΙΟΤΙ “Ἐκείνη” εἶναι πρὶν ἀπὸ ἐκεῖνον μέσα του παροῦσα. κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἱστορικὰ γνωστοὺς κοντινοὺς μαθητὲς τοῦ Ἰησοῦ καὶ τοῦ Βούδα, δὲν ἔχει Οὐράνιο Σύζυγο, καθὼς οὔτε εἶχε ποτέ του, ἀλλὰ καὶ δὲν θὰ ἀποκτήσει. ἄλλωστε ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν δὲν ἔχουν οὔτε καν ὑπαρκτὴ Πρωταρχικὴ Ἀκτίνα ΔΙΑθέσιμη, οὔτε καὶ στὴν παροῦσα Δημιουργία καὶ μηδέποτε συνυπαρκτὴ ὡς ἐλπίδιο καταγραφὴ αὐτῶν, ἀφοῦ δὲν συνυπάρχει τὸ ἐλάχιστο στὰ ΔΙΑκασικα Ἀρχεῖα ὡς Μετάνοια τοὺς διὰ τὸ κάθε Ἔργο τους. ναί, εἴδατε δὲν εἴπαμε οὔτε καλὸ ἀλλὰ οὔτε κακό. ἡ Φύση τοὺς εἶναι ἀδιάφορη σὲ ἐμᾶς, αὐτὴ ὑφίσταται μόνο στῆς ἐνσάρκωσης σᾶς τὸ εὖρος καὶ ἔτσι ποιοῦν τὴν Αὐταπάτη τῆς Μοναδικότητας σᾶς, ἔναντι Τοῦ Μόνου Μοναδικοῦ. Μερικοὶ δέ, ἀπὸ πολλοὺς δὲν συμμετέχουν δὲ καθόλου καὶ σὲ ὅλα τά ἔργα Τῆς Πρωταρχικῆς Ἀκτίνας, ποῦ τοὺς εἶχε φιλοξενήσει, ναὶ ἔχουν ὄνομα καὶ ταυτότητα, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι αὐτὰ εἶναι καὶ Θεϊκὰ ! μπᾶτε σκύλοι ἀλέστε τὸν κάναμε Τὸν Παράδεισο ;

10 ὁ Ἔντιμος εἶναι τὸ πιὸ δύσκολο Ρῆμα, καὶ δὲν δύναται αὐτὸ ἄνθρωπος ἄνευ ΕΝνοιας Παρουσίας Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος, Ἐντός Τῆς Πρωταρχικῆς Ἀκτίνας, σὲ κάθε Βλέμμα στῆς Μνημοσύνης Τοῦ τὸ Ἔναυσμα, νὰ τὸ Νοιώσει, εἰδεμὴ οὔτε ἡ Κόλαση δὲν τὸν θέλει αὐτὸν ἀλλὰ καὶ κανεὶς Παράδεισος δὲν θέλει Ἄτιμους.

11 ἐδῶ πᾶμε σὲ δύσκολες Ἔννοιες Μὴ Συνυπαρκτὲς σὲ ἀνθρώπων “τάλαρα”, ὅσα καὶ ἂν ἔχουν “τάλιρα” στὴν ἄκρη. τὰ τάλιρα τοὺς μέσα στὸ Κορβανὰ τῆς Κρίσης δὲν παράγουν “τόκους” Αἰωνιότητος.

12 τώρα δὲν ζητᾶτε, οὔτε σιωπᾶτε, ἀφουγκράζεστε τὸ Εἶναι, τὸ συνυπαρκτὸ διότι δὲν δύναμαι νὰ μὴν εἶμαι συνυπαρκτός, εἶμαι ἐν Ὑπηρεσία τῆς Ἀνυπαρξίας μου, ὡς Τὴν πιὸ ΕΛεσματική τῆς Αἰώνια Παρουσία πού μοῦ Παρέχεται ἔτσι καὶ Ἐγὼ Παρέχω τὰ Παρεχόμενα μᾶς Ἔργα μὲ τὴν Σύζυγο Μοῦ Τῆς Ὑπερώας Οὐράνιας Δομῆς μας. εἴμεθα ἄνω Τῶν Ὑπερβορείων ὁρίων, ζοῦμε καὶ ἐντὸς αὐτῶν ἀνὰ πάσα στιγμὴ αἰωνιότητος, αὐτὸ τὸ λέμε διὰ νὰ δυνάσθε ἀναγωγὴ στὸ ὄνομά μας νὰ κάνετε ὅσοι δὲν μπλέκετε δυὸ γαϊδάρων ἄχυρα σὲ πέντε ἀχυρῶνες μέσα σᾶς....