Δεκάτης
Ἐνάτης στροφή...
ἀποέργα
καὶ ἀπόνερα
τῆς
γῆς ἔργων στολίδια
δὲν
ἔγινε τὸ βιός σου
χαρᾶς
καὶ θαλπωρῆς,
ἄγγελλοι
καὶ νεράϊδες
δὲν
ξέρουν τὸ ὄνομά σου,
μπατίρης
ἀνέραστος
ἄπατρις
ἀγάπης μιὰ ζωή.
ξαπόστερα
καὶ ξόμπαρκα
ὄνειρα
δὲν ἔχουν τὰ προικιά σου,
ἀκόμα
καὶ ἂν εἶσαι ἄνδρας,
παντοῦ
πολλῶν ξακουστός,
στερεωμάτων
οὐρανῶν
καὶ
πλανητῶν οἱ ἀρχόντοι
δὲν
θάρθουν τὸ ξημέρωμα
νὰ
πιοῦν χεριῶν σου ζεστὸ καφέ.
μὴ
τηρᾶς ἀνήξερος τῶν λόγων
τούτων
τῆς θύμησης μιὰ πλώρη,
δὲν
ἔχεις γιὰ τὴ στράτα σου
κανένα
καβομαλιά.
σὲ
Ἀστεριῶν Τὰ Ὀνόματα
διάβασα
Τὴ Γραφή σου
Τὸ
Ριζικό σου ἀνήξερο,
σὲ
δυὸ στάλες βροχῆς,
κολλύβων
γράμματα
δὲν
ξέρει ἡ ψυχή σου.
εἶδε
καὶ ἀπὸ εἶδε τὸ πνεῦμα σου
καὶ
πῆρε τὰ βουνά, λαγκάδια
καὶ
στενὰ μὲ χαροκόπων τραῖνα,
σὰν
ἐκεῖνα ποὺ ἔχασες σιμὰ
φορὲς
λογιῶν μετὰ μεθερχόμενος
σὲ
ἀποβάθρας χώρα, μὴ βλέπων,
μὴ
νοιώθων ὅτι σὲ λιμάνι καραβιοῦ
τὰ
τραῖνα δὲν περνοῦν ἀπανωτά...
19/9/2014