Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

24-3-2014

Παρεμβαίνω γιατί από το παρελθόν τού Μέλλοντος σας, Έχω το δικαίωμα να ΟΜιλώ, ουχί διά εμέ, και τη μικρότητα μου, αλλά δια αυτούς πού πριν από με έκαμναν περισσότερα και εκείνοι, μαζί με την ταπεινότητα μου, ως δράση πού τόσο τήν προσδώσαμε και ως έμπνευση, στούς μετά από εμάς ανώτερους υπέρμετρα υμών να κάμουν τα περισσότερα.
Δεν αρμόζει να πώ περισσότερα, αλλά μόνο ένα : Δεν σάς αρμόζει να λέγεστε Έλληνες και Ελληνίδες, όταν με κάθε σας συμπεριφορά ντροπιάζετε κάθε ΕΛάνειο Έλληνα σε κάθε σημείο Τών Συμπάντων αυτού Τού Κόσμου Τού Μεγάλου Πνεύματος.
Ναι, δεν έχετε εντολή , αλλά έχω Άδεια Ομιλίας, και αυτό σημαίνει η Αλήθεια να είναι υπηρέτρια Tής Υπερώας Συναλήθειας, και υποσύνολο τής κάθε Υπερβόρειας Αλήθειας, και ουδέποτε υπερσύνολο της, ως η φαυλότης και το ψέμα σήμερα σε σάς κυβερνάνε στα λόγια, στα έργα, στα φρονήματα, στα συναισθήματα και στις σκέψεις τής καρδιάς σας, περισσότερο από τη σκέψη του κάθε ενός νού σας.


Αρα, ως ενσάρκωση έπομαι τού οπλαρχηγού που σάς μίλησε πριν από μέρες, και το βάλατε στην άκρη και διστάζετε να το εμφανίσετε, αλλά αρχαιότερος αυτού η ταπεινότης μου ίσταται, καθώς και στύλος τής τόλμης του και τού θανάτου του.
Αρα, ως πύλη Αιωνιότητας αυτού, ναί καί αυτού πού σάς μίλησε, αλλά και τόσων άλλων, έχω Τήν Άδεια να Υπηρετώ ως καταδρομεύς Τής Υπερώας ΣΥΝαλήθειας, και να μην είμαι Γυναικωτός αυτής, ως αρκετοί από τους ακολουθήσαντες Τον Ιησού, πλην τού Ιούδα πού μόνο αυτόν κατηγορούν διά τόσα, ενώ αυτοί επράξαντες και ποιήσαντες ασχήμιες, τόσο περισσότερες εξ όσων αυτός δεν εποίησε, παρά το ό,τι εποίησε, ίνα “άλλοι”, αύριο σωθέντες να δυνηθούν να καταστούν, αλλά και να καθίστανται.


Αλλά Δύναμαι, να σάς παραδώσω σε έργο ελλάσονος λόγου ΕΝΑΝΤΙ Τού ΕΝΟΣ Μείζονος ΛΟΓΓΟΥ, ότι είναι αλήθεια το ότι Ο Ίδιος Ο Ιησούς, τον Περίμενε, μόλις και Ο Ιούδας πέρασε από την άλλη “μεριά”, αρα ήσαν και οι δυο στον Παράδεισο, πράγμα που σημΕνει, ότι δια να είναι “τίς” (Ο Ιούδας εδώ στό λόγο τού Μηνυματος μου για σάς) μετά Τού Ιησού ως ενσάρκωση αυτού (τού Ιούδα της καρδιάς ημών παντού) στον Παράδεισο, τότε Ο Ιούδας, κάρμα δεν εποίησε ως στην Ενσάρκωση του ως Ιούδας, και επρόσφερε όλο το βιός τού Είναι του, τότε Στο Θεό και Στο Χριστό, αντίθετα με ορισμένους από τούς Αποστόλους που ακόμα έως σήμερα, δεν έχουν άδεια εισόδου στον Παράδεισο, διότι και πρόδωσαν ξανά αργότερα Τόν Θεό, ως και τότε όσο ζούσαν ως Απόστολοι Τού Ιησού, αλλά και Τόν Χριστό !




Περικλής, Ο τού 5ου Αιώνος Στρατηγός
Τής ΟΜορφιάς Τής Πόλεώς Τών Αθηνών.




24/3/2014