Oἱ Ἄγγελλοι σέ Ποίημα.
Στὴ
πλώρη τῆς γραμμῆς,
λέει
ἕνας Ἀγγελλος
Νὰ
βάλω τὰ μάτια σου…
Δὲν
διαφωνῶ…
Στὴ
πρύμνη τῆς εὐθείας τῶν ὀνείρων,
μοῦ
λέει ἄλλος, νὰ βάλω τὸ χαμόγελό σου.
Δὲν
συμφωνῶ, ἀλλὰ θὰ τοῦ κάνω τὸ χατίρι…
Ἐκεῖ
οἱ Ἄγγελλοι
φωνάζουν …
κουνᾶνε
τὰ φτερὰ τους συνέχεια…
Ὡραία,
τώρα ποὺ ἀπέκτησε
Ζωὴ
τὸ Ὄνειρό Μου, τοὺς λέω ὅτι :
«Πάρτε
τὰ χαμόγελα Τῆς
τῆς
κάθε Ἄνοιξής της
Καὶ
δῶστε τα σὲ κάθε φτωχό.»
Μένουν
ἀμίλητοι.
Μετὰ
σιγοψιθυρίζουν «συγγνώμη»
γιὰ σένα.
Καὶ
μοῦ δείχνουν ὅτι ἀρκεῖ νὰ σὲ σκεφτῶ,
καὶ
μόνο χωρὶς νὰ ζητῶ κάτι ἀπό σέ,
γιὰ
νὰ πετᾶνε δίπλα σου Μυριάδες Ἄγγελλοι.
Σὲ
παρακαλῶ,
δῶσε
τὴν ἀγάπη
ποῦ
μοῦ ἀρνήθηκες
ἐκεῖ
ποῦ Ὁ Θεὸς
«Ἀνάγκης
Ποίημά Του»
στὴν
ἔστειλε δίπλα σου.
Ἔτσι
μοῦ ἔρχεται πίσω στὰ ὄνειρά μου.
Εἶδες,
ποὺ ἕνα ἀπόγευμα ἐνθύμησης
σοῦ
μίλησε καὶ Ὁ Χριστός…
19/1/2014
γιὰ
σένα ποὺ γεννήθηκες 4 καλοκαίρια μέρας
πρὶν ἀπὸ μέ