Ἐρώτηση : Ἂν θές, μιὰ ἔχω...
ἀπάντηση : μὰ Κύριε δὲν δύναμαι νὰ γνωρίζω τὴν Ἀλήθεια τῆς Συναλήθειάς Σου...
Ἀπάντηση : Δὲν Ζήτησα ποτὲ Γνώση εἰς προτεραιότητα..
ἀπάντηση : μὰ ...
Ἀπάντηση : Σὲ Κανένα Κόσμο ἐκ Τῶν Κόσμων Μου...
Ζήτησα μόνο Σέβας στὴ Μνημοσύνη τῆς Σιωπῆς.
Ἐρώτηση : Ἡ ἐρώτησή Μου Εἶναι μιὰ :
Χολοσκᾶς τὴ καρδιά σου, διὰ ὅλους αὐτοὺς ποῦ δὲν εἶναι παρόντες, ἐνῷ εἶναι συνταυτισμένοι μὲ τοὺς Ἀποντες, ἀφοῦ δὲν εἶναι Παρόντες διατὶ εἶναι Ἀποντες ;
ἀπάντηση : μᾶλλον διότι ποτὲ δὲν ἤσαν σὲ ἐσὰς παρόντες ;
Ἀπάντηση : Εἰς Ἐμὲ εἶναι, διότι ἂν δὲν ἤσαν δὲν θὰ ζοῦσαν, ἀλλὰ Ἐγὼ δὲν Ἔχω πρόσβαση μέσα τους, μὴν σκεφτεῖς "τί" ἐκεῖ προσπαθοῦν, ἀλλὰ μόνο πὼς νοιώθουν τὴν πιστοποίηση τῆς Ἀγάπης...
ΝΑΙ ἡ Ἀγάπη Ἔχει ΙSΟ, καὶ αὐτοὶ δὲν Εἶναι Πιστοποιημένοι ἔναντι Αὐτῆς...
ἐρώτηση : μὰ Κύριε, αὐτοὶ ἤσαν ὁ ἕνας ὁ τάδε, ὁ ἄλλος ὁ δεῖνα, εἶχαν μιὰ διαδρομή... εἶχαν κάπου φτάσει... καὶ εἶναι πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς...
Ἀπάντηση : Εἰς Σημειογενὴ Προσπάθεια, μόνο.
Ὄχι εἰς Ὀλογενῆ, ἄρα ὅτι καὶ ἂν ἔκαναν καὶ ὅταν αὐτοὶ
ἀπενσαρκώθηκαν οἱ μὴ ἔχοντες ποτὲ βρεῖ, ἀπὸ ἐδῶ ὄντας στὸ μεταίχμιο τοῦ θανάτου ἐδῶ, λόγω γήρατος, ποιοὶ μπορεῖ νὰ ἤσαν, πέθαναν χωρὶς καθόλου νὰ ἔχουν ἕνα τοῦβλο Τοῦ Μέλλοντος Ἐπενδύσει στὸ Μέλλον Τοὺς μέσα ἀπὸ Μένα...
Ἄρα Ναὶ Ὁ Ναπολέων, ἠτο σημαντικός, στὸ δικό του "Ποῦ" το Σημειογενες, ὄχι στὸ δικό Μου "ΠΟΥ" Τὸ Ἀναφορικό, Τὸ
Ἀναλογικὸ καὶ Τὸ Ἀντίστοιχό της Αἰωνιότητάς Μου.
Εἶδες ποὺ τὸ Ἔνοιωσες,
Ὅτι Ἡ Ὀλογενῆς συμπεριφορὰ
Μετατρέπει κάποιον ἐξ ὑμῶν ὅταν,
μὲθ 'Ἠμων ἀποκτήσει Ὀλογενὴ ἀντίληψη
κάθε Σημειογενοὺς Σημείου
κάθε λεπτοῦ της ἐνσάρκωσής του ;
Ἄρα Ἀπαιτεῖ χαλιναγώγηση Σκέψης
καὶ ὁριοθέτηση Δράσης Μνημοσύνης,
μέσῳ κάθε ἀκόμα Μνήμης του.
Σκέφτηκες τοὺς ἡλικιωμένους ποὺ χάνουν τὴ μνήμη τους, ναὶ αὐτὸ εἶναι μιὰ παροδικὴ εὐλογία, διότι θὰ ἀπενσαρκωθοῦν χωρὶς βαρύτητα στὸ παρόν, ἄρα ἐνθυμούμενοι καὶ ἑστιαζόμενοι στὸ παρελθὸν τοὺς Ἐκεῖνοι κάνουν γέφυρα ποιὸ εὔκολα στὸ μέλλον τους....
Ὁ ταυτισμένος στὸ παρὸν ἄνθρωπος
δὲν πάει πουθενὰ
ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι καθηλωμένος
σὲ κρεββάτι ἀρρώστου.
Ὁ Ἐσωτερικός του Οριζοντας εἶναι Ἄρρωστος, ὁ συνταυτίζων τὴν ἔννοια τῆς κάθε ἀντίληψής του, μέχρι καὶ σὲ παρουσία δῆθεν ἀρρωστημένης ψυχῆς, ἂν ὅμως ἀπὸ ὅ,τι ἐσεῖς ὀνομάζετε ψυχή, αὐτὴ ἠτο ἄρρωστη, τότε θὰ ὁρίζαμε καὶ Τὸν Θεὸ ὡς Λάθος, ποῦ ἀφήνει ἔτσι Τὴν Ψυχή, ἀκόμα καὶ στὸ πεπερασμένο μεταίχμιο τῆς δικῆς μας (ὡς ἄνθρωποι) γήρανσης...
ἐρώτηση : Μὰ Κύριε ἂν δὲν ἔχετε πρόσβαση, αὐτοὶ εἶναι Πνευματικὰ Πεθαμένοι ;
Ἀπάντηση : ἂν ἤσαν Ζωντανοί, νὰ Εἶσαι Σίγουρος Ὅτι Καὶ Θὰ Ἀσχολιομουν μαζί τους....
Μωρὲς Παρθένες Εἶναι καὶ Ἤσαν ἀπὸ ἄλλους Χρόνους Δημιουργιῶν !
Ναὶ τοὺς Παρέδωσα μιὰ Σημειογενὴ Εὐκαιρία ΟΛΟΓΕΝΝΕΣΗΣ τῶν, ἀλλά, ΜΕ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ, καὶ ὄχι μιὰ φορά, διότι ἡ στάμνα τοὺς ᾖρθε πολλὲς φορὲς στὴ πηγή Μου γιὰ γέμισμα, ἀλλὰ ὡς ἐπὶ τὸ πλείστων ἢ ραγισμένη ἢ σπασμένη, τοὺς τὴν Ἄλλαζα, μὲ νέα, τοὺς τὴ γέμιζα Τὸ Ὕδωρ Μου, λέγοντας "πήγαινε νὰ μοιράσεις σὲ ὅλους το νερό Μου", ἀλλὰ πάντα σπασμένη μου τὴ φερνανε πίσω, θέλοντας νὰ ἰδιοποιηθοῦν τὸ Νερό Μου ποὺ τοὺς Ἔδινα....
Τώρα στὸ Δικό Μου Χρονοχρόνο Θὰ Γίνω ΕΓΩ ΤΟ ΝΕΡΟ τῆς Πηγῆς καὶ Θὰ Ὁδεύσω σὲ ὅλων τὶς καρδιές, ἂν ἡ ἑαυτῶν στάμνα τῆς κάθε τοὺς καρδιᾶς εἶναι τρύπια ἢ μὴ δυνάμενη ἢ καὶ μὴ συνάδουσα Τοῦ ἤχου Τοῦ Τραγουδιοῦ Μου, τότε δὲν Μοῦ εἶναι χρήσιμη, οὔτε αὐτὴ ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ φέρων/ ἡ φέρουσα αὐτήν....
26/2/2013