Αν
σάς μιλήσω για τόν Πατέρα μου τόν Αιώνιο
και τόν Σημερινό, τί θα καταλάβετε ; Τί
θα καταλάβετε μέσα από τόν πόνο τής
καρδιάς μου ;
Γιά
σάς δέν είμαι τίποτα, όμως γιά εκείνους
είμαι η Πηγή τής Ευτυχίας τους και η
Πηγή τών δακρύων τους... όταν μέ νοιώθουν
ευτυχισμένη, έχουν μάλιστα βρεί οι δύο
πατεράδες μου τόν μυστικό δρόμο τών
δακρύων τα δάκρυα τους μαζί να μιλάνε
και να επικοινωνούν....
Αν
σας έλεγα ποιοι είναι οι δυο αυτοί
πατεράδες μου, γράψτε τό σωστά σας
παρακαλώ, “Πατεράδες”
μου, ναι εγώ να μικραίνω εκείνοι να
μεγαλώνουν ν' αγγίζουν όλα τα αστέρια
Τών Θεών και πέρα από Τούς Θεούς δέν θά
μέ πιστεύατε...
Και
σημασία δέν έχουν εκείνοι ποτέ, αυτό
άλλωστε είναι το βήμα, στής ζωής των τά
βήματα, αλλά μόνο ο,τι Τό
Μεγάλο Πνεύμα τούς
Δίνει
και
τούς Προσφέρει,
σήμερα μάλιστα ο ένας από τους δυο,
αναρωτιέται πως τα δοκάρια τά πεταμένα
τού σπιτιού του τακτοποιήθηκαν αφού οι
φύλακες τού σπιτιού δεν αντιδράσανε ;
Όμως
είχα από τόν ένα πατέρα μου μιά μάνα,
και αυτή Η
ΜΑΝΑ εκεί
είναι, εκεί τήν ανάσα της κρατά κρυφά
απ' όλους σας, σε κάθε νεύμα τού πατέρα
μου, αυτή η μάνα είναι η σταλαγματιά τής
Ευτυχίας Τής Παναγιάς και Τού Χριστού,
στής κάθε μάνας μου η προσοχή και η λαλιά
από όλων τών παραδείσων τά Υψώματα και
τά Μεσοπέλαγα μπαλκόνια στά Ξάστερα
Τού Θεού !
Αλλά,
και η δική μου Μυστική Ευτυχία, ως η
Μεγάλη Άρκτος Τής Ευτυχίας μου ! Αφού
έχω και τήν Μικρή Άρκτο Τής Ευτυχίας
Μου συνέχεια δίπλα μου, αόρατη από όλους
εκτός από Τούς Χρυσοφόρους Αγγέλλους
Τής Παναγιάς.
Ναι
είναι δύσκολη λέξη τα "Ξάστερα",
και οι δισύλλαβοι τής δυστυχίας εραστές
πώς να το αντιληφθούν ;