Νὰ
εὔχεσθε, ὅσο Ζεῖτε ἐδῶ, ὅπου ζεῖτε,
διὰ ὅσον σᾶς ἁρμόζει νὰ ζεῖτε, νὰ
ἔχετε καὶ “λάθη” στὸ δισάκι σᾶς
μαζέψει, ποὺ ὡς ἀρνητικὰ φορτισμένα
πρόσημα στὸν Κῆπο Τῆς Εἱμαρμένης, Οἱ
Ἄρχοντες Τοῦ Πεπρωμένου νὰ σᾶς δείξουν
στὴν ἀναχώρησή σας, ὅτι ἀκόμα καὶ
αὐτά, ὡς τὰ μόνα προσφερθέντα (καὶ
ὡς δυναμικὰ ἀνιδιοτελῶς ἀκόμα δοθέντα
μέσα στὸν ἀρνητισμὸ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν
σας)
σὲ αὐτοὺς ποῦ καὶ ἐσεῖς μέσα τους
ἐστὲ τόσο προσδυνάμενοι ὅσο καὶ
προσκολληθέντες ὅμοιοι τῶν λαθῶν τοὺς
ἀκόμα, καὶ ἀπὸ τὴν τρέχουσα ἀλλὰ καὶ
ἀπὸ τὶς παλαιὲς ἐνσαρκώσεις τους,
ὅτι τοὺς βοήθησαν στὸ αὐτῶν Τὸ κάθε
Δυνητικὸ καὶ Δυναμικὸ Πεπρωμένο ἀπὸ
τὰ – 10000 ὑπαρκτὰ τσουβάλια τους, διὰ
αὐτούς, αὐτὰ μέσῳ τῆς Δικῆς σας
Μετάνοιας γιὰ σᾶς ἀλλὰ καὶ διὰ αὐτοὺς
ἔναντί Τοῦ Ὑπέρτατου Θεοῦ, ἀπὸ τὴ
δική σας τὴν ἐνσάρκωση καὶ μόνο ὅταν
εἶστε ἐνσαρκωμένοι, ἱκανὰ νὰ γίνουν
-1 γραμμάριο, ὡς βάρος ἐπάνω στοὺς ὤμους
τους, διότι τὸ -1 τὸ ἀντέχεις ἀγαπητέ
μου, περισσότερο εὔκολα στὴν Ὥρα Τῆς
Κρίσης σου παρὰ τὸ κάθε “ἄλλο” ἢ τὸ
“ὅποιο ἄλλο” μεγαλύτερο νούμερο τοῦ
κάθε ἐγγεγραμμένου ἀρνητισμοῦ σου,
στὸ φὶλμ τῆς ζωῆς σου, ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἐνσαρκωθέντος τῆς κάθε τρέχουσας
ἐνσάρκωσής σου ὡς “παρόν” ὡς τὸ δικό
σου ἔργο σου, μέσα ἀπὸ τὴν τελευταία
σου παρουσία στὴ γῆ, στὸ Τετελεσμένο
Προϋπάρχοντα Ἀρνητισμό σου ὡς Καταγραφὴ
καὶ Ἐγγραφή, Ἡ Ὕψιστος Ἄκτιστος Ὑπερώα
Δικαιοσύνη Τοῦ, σὲ Ζυγίζει μὲ τὴν Ἴδια
Τελειότητα ὡς καὶ ἔναντί Τοῦ Θετικοῦ
σου Ἔργου. Ἐκεῖ, μὴ νομίζετε ὅτι ὅλα
εἶναι ρόδινα, ἐνῶ δύσκολα εἶναι τὰ
λήθη σας καὶ οἱ ἁμαρτίες στὰ ἀρνητικὰ
πρόσημα καὶ στὶς παραλείψεις σας ...
Ἀφελεῖς
ποὺ εἶστε, καὶ
ἀμαθεῖς των νόμων
διότι οἱ Θρησκεῖες
σας καὶ οἱ
Μυήσεις σας ἢ οἱ
κάθε εἴδους φιλοσοφίες
σας ὡς λυσάρια στὰ παιδιὰ
στὸ γυμνάσιο
σὲ κάποιες χῶρες
ὅπου εἰδικὰ καὶ
αὐτὰ ὑπάρχουν
εἶναι πολὺ χειρότερα
ἀρκετὲς φορὲς τῶν ἀρνητικῶν λαθῶν
σας . Καὶ μὲ
τεράστια δυσκολία τὶς
ἀντέχετε στὴν ὥρα τῆς Κρίσης σας ...
Εἰδικὰ
δέ,
ὅσοι ἀπὸ
ἐσὰς
εἴχατε ὑπογράψει τὰ
πιὸ
πολλὰ
γραμμάτια
σὲ
κάθε
ἀναχώρηση ἀπὸ
τὰ
Ἀνώτερα
Πεδία στὰ
συμβόλαια
τῆς ἀνάθεσης ἔργου (ἢ
τὰ
Κατώτερα
– ἐκεῖ
ὅμως
λιγότεροι, ἀλλὰ
αὐτὸ
μὴ
τὸ
δεῖτε
σὰν ἀνταγωνισμό, ἁπλὰ
οἱ
κατωθεν
ἐρχόμενοι ἀδελφοί σας εἶναι πιὸ
πολὺ
προσεκτικοὶ
ἔναντι
ὑμῶν τῶν ἐρχόμενων ἀπὸ
ἄνωθεν
περιοχὲς καὶ
δὲν
εἶναι καρμίρηδες στὸ
λάθος
τῶν πολλῶν ἀπὸ
ἐσάς,
ποὺ
νομίζετε
ὅτι ὡς ἐρχόμενοι ἐκ Μεσοδιαστήματος
ὅτι οἱ
πολλὲς
ὑποσχέσεις σᾶς ἔναντί των Ἀρχόντων
ὅτι θὰ
τηρηθοῦν)
καὶ
φυσικά
σας προσφέρθηκαν ὅλες οἱ
Εὐκαιρίες
τόσο καὶ
διὰ
τὴν
κάθε Ἀνάστασή σας, ὅσο καὶ
διὰ
τὸν
ἐμπλουτισμὸ
ὅλων
των
εἰδῶν τῶν ἀναστάσιμων δεικτῶν σας,
ἀλλὰ ἐσεῖς
ὡς κωφεύσαντες καὶ
τυφλοὶ
στὰ
ἀκούσματα
τῶν Καθοδηγητῶν σας καὶ
Ἀγγέλλων
σᾶς χωρὶς Πτώση, καὶ
προσδίδοντας
ἀλλοῦ
ἐπένδυση
σὲ κάθε
ἔργο σας, λόγο σας καὶ
ὄνειρό
σας, χάσατε ὅλα τα ἑκατομμύρια καὶ
τὰ
δισεκατομμύρια
τῶν ὅσων, ὡς εὐκαιρίες σᾶς ἔδωσαν,
ἐπειδὴ
προσκολληθήκατε
σὲ ἕνα
δῆθεν καλὸ
ποὺ
κάνατε
ἀξίας 0.5 centimes, ἀλλὰ
χάσατε
ὅσα εἴχατε Ὑπογράψει νὰ
ὑλοποιήσετε
οὐχὶ μόνο
ὡς ἀποτέλεσμα ἀλλὰ
καὶ
ὡς
εὐκαιρία. Καλύτερα νὰ
μὴ
λέτε
πολλὰ στὴ
γῆ,
διότι στὰ
καλάθια
σᾶς μετὰ
στοὺς
οὐρανοὺς βαριὰ
θὰ
σᾶς
πέσουν...
Ἂν
Ὅμως εἶστε “Νούμερα”
οὐχὶ ὡς Ἀριθμοὶ
στὸ στερέωμα
Τοῦ Θεϊκοῦ
Μεγαλείου, τότε τὰ
ἀριθμημένα ἐνσαρκωθέντα
“Νούμερά”
σας, ὡς ἔργα πρόζας, ὡς λέξεις τραγωδίας
καὶ δράματος εἶναι
δυστυχῶς “ἄνευ
ὁρίων ἀριθμού”,
στὰ συρτάρια Τοῦ
Πεπρωμένου, καὶ
εἶναι αὐτὰ τὰ
μόνα τους ποὺ καὶ
ἀπὸ μόνα
τους σᾶς ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ Δύνανται καὶ
νὰ ζητοῦν
καὶ ἀλλὰ καὶ
νὰ σᾶς
ἀπαιτοῦν ἐξιλέωση ὅσο εἶστε ζωντανοί,
σὲ κάθε ἑπόμενη
ἐνσάρκωσή σας.
Ἡ
ὑπερβολή μου, ἀπὸ
πλευρᾶς μου ἦτο ἕνα
κρυφὸ ἐλάττωμά
μου, παρὰ τὸ
χιοῦμορ τῆς ἀκρίβειας
εἰς ἔλλειψη δυστυχῶς, ἄλλων μου
ΣΥΝαρετών πρωτίστως καὶ δευτερευόντως
καὶ ὅλων των ἄλλων
ἀρετῶν ποῦ δὲν
εἶχα στὴν τελευταία ἐνσάρκωσή μου
κοντά σας. Διατὶ ;
Διότι
Ὁ Μόνος
Ποὺ Ἔχει
Τὰ Πάντα,
δὲν εἶναι ἡ
“Ἀφεντιά”
μας,
παρὰ τὸν
ὅποιο βαρύγδουπο συνήθως τίτλο μας ἢ
μᾶς
τὸ φορτώνουν
καὶ ὅλοι
οἱ “ἄλλοι”
ὅσο ζοῦμε (δὲν
ἀναφέρω τοὺς ἀπατεῶνες ποὺ
μόνοι
τους αὐτοβαπτίζονται... ὡς ὅ,τι ἡ
Ζήλειά
τους θὰ ἤθελε
νὰ εἶχαν...καὶ
ὅ,τι
βαρύγδουπο τίτλο ἀλλοῦ
ζήλεψαν
τὸν καρφιτσώνουν μὲ
περίσσια
χάρη Φαρισαίου στὸ
πέτο
τους..), ὡς
καὶ δυστυχῶς
καὶ μετὰ
τὸ
θάνατο
μᾶς τρέχουν ἅπαντες νὰ
μᾶς
ἀνακηρύξουν ἁγίους ἢ
ὅ,τι
τοὺς καπνίσει, ἀλλὰ
Ὄχι
Αὐτὸς Ὁ
Μοναδικὸς
ΕΝΑΣ ποῦ
Εἶναι
Τόσο Μέγιστος, ποὺ
καὶ
τὸ
κάθε
Δικό Μας “Νούμερο
μας”
στὴ Γῆ,
τὸ ἤδη
προσφερθὲν στὰ
χέρια
του, ὡς σανίδι τῆς πρόζας μας, Τὸν
ἀφήνει Ἐντελῶς Ἀμετάβλητο Ἐν Τῇ
Τελειότητί
Του.
Ἐμεῖς
ἔχουμε ἀνάγκη
Τῆς
Ὑπερώας Θωπείας
Τοῦ
Βλέμματός Του.
Ὄχι
Ἐκεῖνος ἐμᾶς.
Ἄρα
ὡς “προσηκὸς κάρματος” Εἶναι, ἡ
κάθε Ἔννοια Μέλλοντος,
ἂν μπορεῖτε νὰ τὴν
δεῖτε ὡς κάθε προβολὴ δεδομένων
ἐκ Τῆς κάθε Συνολότητος πράξεων στὸ
Μέλλον Τοῦ
Παρελθόντος σας, παρὰ
στὸ Μέλλον
Τοῦ Κάθε Παρόντος
σας, ἐκ τῶν ὀνείρων ποὺ βλέπετε
κάθε Βράδυ ἐν τῇ Συνειδήσει
τοῦ Εἶναι σας
(στὴν) τόσο στὴν Ταυτόσημη ὅσο καὶ
(διὰ τὴν
κάθε) ΟΜόσημη τῆς Κάθε Θεϊκῆς σας
Ταυτότητος Μνημοσύνη Πάντα στὸ
ξύπνιο σας..
Ὁ
ἕνας ἐκ τοῦ Συνόλου
τῶν
ΣυνΟΜιλητῶν Τοῦ Ἰησοῦ
στὴν
Παρουσίαση
Τῆς
Μεταμόρφωσης
Τοῦ,
Στὸ
Ὅρος Θαβώρ,
καὶ
σαφὲς εἶναι γιὰ
Τὸν Ὕψιστο,
ὅτι
οἱ παρόντες μαθητές
Του
δὲν
τοὺς “εἴδαν”
ὅλους...
20/4/2014