Ὅταν
στὰ σφάλματά του ὁ καθεὶς δίνει χῶρο,
Οἰκτιρμὸς
Γεγονῶς Ἔσεσθαι ἐν Τῷ Κισμέτ του,
Βαρήσοιεν
τὰ Ἄκτιστα Κύμβαλα
Ἀχρόνως Ἐκ
Τοῦ Πεπρωμένου του,
Ἴνα ἡ Εἰρήνη
Ἱστάμενη διὰ Τῆς Εἱμαρμένης
Ἔσσεσθαι
Στεφανωμένη στὰ Χείλη
καὶ εἰς Τὸ
Χαμόγελο Τοῦ κάθε Θεοῦ,
ποῦ τὸν
Ἔφερε εἰς τὶς πλάτες Τοῦ Νοῦ Του,
εἰς Τὰ
Ὑπερώα Ψιθύρων Ὑψίφωνα
Ἄσματα Τῶν
Ἀσμάτων Τοῦ Ἐρέβους
Τότε μόνο,
καὶ μόνο τότε, ὁ ἀνατεθαρρηκὼς
δύναται
παρατηρήσειν τὰ δάκρυά του,
ἂν ἐκεῖνα
αὐτόνομα ῥέουσιν ΕΝσυνήδητα
εἴτε ἐκ
τοῦ ἑνὸς εἴτε ἐκ τοῦ ἄλλου ὀφθαλμοῦ
του.
Ὁ
Ἕνας Ἀετός.
4/2/2014
Les traducteurs automatiques ne traduisent pas
les messages de ce blog.