Ναὶ
μετακομίσαμε πάλι ὁριστικὰ {
ἕως
τὸ ἀμετάκλητο Νὰ τὸ Ἀποφασίσει κάποιος
«Ἄλλος»
} διότι
ἀποτέλεσε ἡ παρουσία μας ὡς ζωή, εἰς
τὴν πορεία τινός, ποὺ δὲν εἶχε δικαίωμα
μέλλοντος, καθὼς ἔχων κάψει τὰ πρέκια
του, στὸ παρελθόν του {
ἔτσι
διὰ αὐτὸν κυρίως εἰς τὸ νὰ σωθεῖ ἡ
ψυχὴ του
},
καὶ ᾖρθαν πολλοὶ νὰ ποιήσουν καὶ
κάρμα, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκποιήσουν ντάρμα
ἀπὸ “ἀλλοῦ”
ἐδῶ.
Ἄρα
νὰ μετακομίσουν ἕνα ἀδιανόητο ντάρμα
ἐδῶ, ποὺ νὰ φωτίσει τὰ ἐνδόμυχα μέρη
τους
{
τὰ πιὸ σκοτεινά τῆς ἐδῶ ἐνσάρκωσης,
καὶ ἄλλων πολλῶν
},
ἶνα εἰς τὴν δική τους τρέχουσα ἐνσάρκωση
{
ἔχοντας
χάσει διὰ αὐτοὺς τὴν κάθε διπλὴ καὶ
τριπλῆ εὐκαιρία τους }
νὰ μὴν χάσουν καὶ τὴν ἔσχατή τους
ΕYKαιρία.
Ὡλλίανθος.
10
καὶ 52 μμ
7~7~
2019