Καὶ
ἐγὼ
ποῦ
'θελα νὰ
μὴν
ἀλλάξω
τὴ
μάνα μου
μὲ
τὴ
μάνα τῆς
τέχνης ὅλου
Τοῦ
Κόσμου τοῦ
ντουνιά,
τί
κατάλαβα ; ἔγινα
ἀέρας
στῆς
σιωπῆς
τὴ
στροῦγκα.
Καὶ
στὸ
σανίδι δρόμος, μέχρι νὰ
φύγω μιὰ
μέρα ἀπὸ
τὴ
ζωή,
καὶ
νὰ
μοῦ
δείξουν ἄγγελλοι
ΘΕΩΝ ποιὸ
παράδειγμα
ἔγινα
μὲ
τὴν
ἀφωνία
μου καγῶ,
ἡ
ἄγευτη
μήτρας χαρᾶς
σὲ
ἑνός
τό δρόμο....
Ἀφοῦ
καὶ
ἡ
ἄλλη
μάνα μου, χαριτολογώντας,
σὰν
ὄνομα
ἔγινε
τῆς
καρδιά του,
ὁ
καθημερινὸς
περίπατος δρΟΜος.
ἀερικὸ.
19
4 19
νὰ
'μαι λοιπὸν
ἀφοῦ
δὲν
γράφετε,
τὸ ὄνομα ρόλου
μου ζήσης ζωῆς,
καὶ μάθετε ὅτι μὲ
μιά μου κόρη ἀπὸ jadis,
τὴν χόρεψε μιὰ
φορὰ καὶ ἔμεινε στήλη ἅλατος,
ἕνας ἀπὸ ἐσάς,
μαζὶ μ' αὐτὸν ποῦ στὸ οὐίσκι χάθηκε,
ὁ κάθε ὀνείρων
τοῦ δρόμος, διότι :
ἐκεῖ ποῦ ζεῖ
αὐτός, ὁ χρόνος θρῆνος θὰ γενεῖ,
σὲ κάθε ὕδατος
ἁλμυρῆς αὐγῆς,
μιᾶς καὶ τὸ νερό
τους, δὲν ἔχει ἀκόμα ἁλάτι..