Ὁ Ἀδύναμος Κρίκος !
Κάποτε μιὰ φορὰ καὶ ἕνα καιρὸ σὲ ἐκεῖνα τὰ χρόνια τα παλαιά, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ζούσανε στὸ χῶμα τῆς καρδιᾶς καὶ στὸν ἄνεμο τῆς σκέψης τους συνάμα, παρὰ στῶν ἐγὼ τοὺς τὶς ἀπαιτήσεις, ὑπῆρχε ἕνας σιδερὰς....
Ἔφτιαχνε μὲ τ' ἀμόνι του καὶ τὴ ζέστη τῆς φωτιᾶς χρήσιμα ἐργαλεῖα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἐξυπηρετοῦσε μέρα νύχτα μὲ τὴν ἐλπίδα στὴ καρδιὰ νὰ τοὺς εἶναι χρήσιμος...
Τοῦ ζήτησαν νὰ φτιάχνει μιὰ μέρα ἁλυσίδες γερές...
Προσπάθησε ἀλλὰ δὲν τοῦ βγαίνανε καλά τά ὑλικὰ στὴν ἀρχὴ καὶ ἐκεῖνος δὲν τὸ ἔβαζε κάτω, νὰ βρεῖ τὴν ἀνάμιξη τὴ σωστὴ ἔτσι ὥστε ἡ ἁλυσίδα ὅταν δέσει ὁ κάθε κρίκος νὰ μπορεῖ νὰ σηκώσει φορτία σημαντικά...
Εἶχε ἕνα ὅμως πρόβλημα... τοῦ περίσσευαν λίγα ὑλικὰ ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ τὰ φτιάξει εὔκολα ὁλοκληρωμένο τὸν τελευταῖο κρίκο...
Ἔφτιαχνε τοὺς 9 κρίκους τῆς ἁλυσίδας ἀλλὰ ὁ 10ος δὲν τοῦ ἔβγαινε σωστός, ἔτσι ἄφηνε στὴν ἄκρη τὰ ὑλικά τά σκάρτα καὶ "δανειζόταν" ἀπὸ τὴ παρτίδα τῶν ὑλικῶν της ἑπόμενης ἁλυσίδας.. Ὅμως μετὰ ἀπὸ 9 σειρὲς ἁλυσίδων τοῦ τέλειωναν τὰ ὑλικὰ ἀφοῦ εἶχε πάρει ἀπὸ κάθε 10άδα τῆς προτεινόμενης ποσότητας ὑλικῶν, μιὰ παρτίδα γιὰ νὰ κλείσει τὴν τρύπα στὴ παραγωγὴ τῆς προηγουμένης.
'Ὅμως ὅταν εἶδε ὅτι στὴ 10η φουρνιὰ τοῦ ἔμειναν ὑλικὰ γιὰ ἕνα κρίκο γερό, ἀπεφάσισε νὰ φτιάξει ἕνα μικρότερο ἁλυσιδάκι ἀφοῦ μοίρασε τὴν ὕλη τοῦ ἑνὸς κρίκου σὲ 5 μικρότερα μέρη, καὶ πῆρε τὰ ὑλικὰ ποὺ ὁ κάθε ἀδύνατος προηγουμένως κρίκος κάθε παρτίδας ἁλυσίδας τοῦ εἶχε περισσέψει...
Ἔφτιαξε λοιπὸν μιὰ ἁλυσίδα μὲ ἀνόθευτο ὑλικὸ ἑνὸς κρίκου μοιρασμένο σὲ 5 μέρη καὶ τὰ ὑπόλοιπα 5 μέρη ἦταν ἀπὸ τὰ σκάρτα ὑπόλοιπα ἀδύναμων ἄλλων κρίκων ποὺ ποτὲ τοῦ δὲν πρόλαβε νὰ ὁλοκληρώσει. Γιατί τὰ σκάρτα του ὑλικά τοῦ τελευταίου κρίκου εἶχαν ἀνακατευτεῖ καὶ μὲ πίτουρα ἀλλὰ καὶ μὲ χῶμα.
Ἡ ἁλυσίδα αὐτὴ ἡ μισοσκάρτη, ἡ μισοσωστὴ ἦταν παρατημένη στὴν ἄκρη τοῦ σιδεράδικου, ἐνῶ οἱ ἄλλες οἱ ἀστραφτερὲς καὶ καλογυαλισμένες στὴ πρώτη βιτρίνα, γιὰ νὰ εἶναι οἱ promotions μὲ τὸ καλύτερο δυνατὸ τρόπο ὑπὲρ τῆς Ἀνάδειξης τῆς Ἀγορᾶς.
Βλέπετε ὁ Σιδεράς μας, δὲν πούλαγε τὴν πραμάτειά του μὲ βάσει τί ἡ ἀγορὰ τοῦ ζήταγε, ἀλλὰ τί αὐτὸς ἔβλεπε ὅτι ἦταν δυνατὸν νὰ ἀπορροφηθεῖ ἀπὸ τὴ ζήτηση. Χωρὶς νὰ χαλάει ἡ ποιότητα τῆς προσφορᾶς του.
Πέρασε ἀπὸ κεῖ μιὰ κόρη, φτώχεια καὶ τίμια, μὲ ἀστραφτερὴ καρδιά, ἀλλὰ εἶχε ἕνα μόνο σύντροφο, ἕνα μικρὸ σκυλί, νὰ τῆς κάνει συντροφιά, τὰ μαλλιὰ τῆς εἶχαν στάχτη ἀπὸ τὴ φτώχειά της καὶ ἀπὸ τὸ χῶμα ἀπάνω ποὺ κοιμότανε γιὰ νὰ μὴ κρυώνει ὁ σκύλος της.
Παρακάλεσε νὰ πάρει τὴν ἁλυσίδα, ποὺ ὁ σιδερὰς εἶχε γιὰ πέταμα, μιᾶς καὶ ὅπως ἐκεῖνος νόμιζε, ἀντοχὴ δὲν εἶχε νὰ κρατήσει κανένα φορτίο, ἔτσι ἔκανε δῶρο στὴ κόρη τὴν ἁλυσίδα, ἀπὸ τοὺς ἀδύναμους κρίκους, μὲ ἰσομετρία δυνατῶν καὶ σκάρτων σὲ σύνολο ἴσου ἀριθμοῦ τελικῶν κρίκων.
Ἔδεσε σὲ αὐτὸ τὸ σκυλάκο της, ἔτσι ὥστε ὅταν κοιμᾶται νὰ μὴ τῆς φεύγει τὴ νύχτα μακριά...
Πέρασαν μέρες, περάσανε μπόρες καὶ ἡ ζωὴ εἶχε τοὺς ρυθμοὺς τῆς πότε στὸ χῶμα πότε στὴ λάσπη, ἡ καλή μας κόρη δὲν ἐγκατέλειπε τὸν σύντροφό της.
Μιὰ μέρα, ἐπίασε φωτιὰ μεγάλη, καὶ ἡ κόρη δὲν ξύπναγε ἀπὸ τὸν βαθύ της ὕπνο, ὁ σκύλος μᾶς ὅμως κατάφερε ἐπειδὴ ἡ πίεση τοῦ σώματος του ἦταν ὑπέρτερη τῶν σωστῶν κρίκων τῆς ἁλυσίδας, καὶ οἱ ἀδύναμοι κρίκοι τοῦ προσέφεραν τὴν λύση τῆς σωτηρίας του νὰ τὴ σπάσει !
Πῆγε καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸ διπλανὸ χωριὸ βοήθεια νὰ σβήσει ἡ φωτιὰ νὰ σωθεῖ ἡ κόρη.
Ἂν ὁ σιδερὰς δὲν εἶχε φτιάξει τὴν μισὴ ἁλυσίδα ἀπὸ ὕλη ἀδύνατη καὶ ἄχρηστη, οὔτε οἱ σωστοί του κρίκοι δὲν θὰ εἴχανε σωθεῖ ἀπὸ τὴ λαίλαπα τῆς φωτιᾶς .... ἀλλὰ οὔτε ἡ κόρη οὔτε καὶ ὁ σκυλάκος.
Ὁ Σιδερὰς εἶναι Ο ΘΕΟΣ.
Ἡ Ἁλυσίδα εἶναι
ἡ Πρωταρχική σας Ἀκτίνα.
Ὁ Κρίκος ὁ Δυνατὸς εἶναι
οἱ Flammes Jumelles.
Ὁ Κρίκος ὁ Ἀδύνατος εἶναι
οἱ Âmes Soeurs.
Ἡ φτωχιὰ κοπέλα εἶναι
ὅ,τι ἐσεῖς ὀνομάζετε Ψυχή σας.
Ὁ πιστός της σκύλος εἶναι
ὅ,τι ἐσεῖς ὀνομάζετε Πνεῦμα σας.
Στὴ καθημερινὴ ἐνσάρκωση ὅμως τὰ πράγματα εἶναι ἀλλοιῶς...
Ἡ Ἁλυσίδα εἶναι Ὁ ΘΕΟΣ.
Ὁ Κρίκος ὁ Δυνατὸς
εἶναι ἡ Προσευχὴ.
Ὁ Κρίκος ὁ Ἀδύνατος
εἶναι ἡ Μετάνοια.
Ἡ φτωχικὴ κοπέλα
εἶναι ἡ Συγχώρεση
καὶ ὁ πιστὸς σκύλος
εἶναι ἡ Ταπεινότητα.
Καὶ ὁ σιδερὰς Εἶναι
ἡ Πρωταρχική σας Ἀκτίνα !
Ναί, Ἐμπιστεύτηκα Τοὺς Θησαυρούς Μοῦ, ὄχι στοὺς ἀνθρώπους τῶν προσευχῶν, γιατί πάντα ζήταγαν περισσότερα γιὰ τοὺς ἑαυτοὺς τῶν ἀλλὰ ποτὲ διὰ τοὺς ἄλλους δίπλα τους, ἀλλὰ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν Τὴν Ἐσωτερικὴ Δύναμη νὰ Μετανοοῦν μπροστά Μοῦ χωρὶς νὰ Μὲ βλέπουν καὶ χωρὶς νὰ Μὲ ἀκοῦν ..
Ναὶ Τοὺς Θησαυρούς Μοῦ Θὰ Τοὺς ΟΜοιράσω σὲ Ὅσους Ζήταγαν Συγχώρεση πρὶν προσευχηθοῦν ἀναλογιζόμενοι καὶ πιστεύοντας βαθιὰ ὅτι ΑΚΟΥΩ !
Ὅμως, κατοικία Μοῦ Ἔκανα καὶ Κάνω μόνο στὴν καρδιὰ Τῶν Ταπεινῶν !
Διότι ἡ Ὕλη τῆς Καρδιᾶς τοὺς εἶναι τὸ ph τοῦ Ἀδύναμου Κρίκου.
24/10/2012