Τί σπουδαῖο ἐλάττωμα, εἰς τὰ χέρια τῶν ἀσεβῶν…
Πόσο “Kάρμα Δεσμῶν” εἰς τὰ χέρια τῶν Ἱερέων χωρὶς “Σέβας Ποιεῖν”.
Καὶ πόσο λάθος, νὰ βρεῖς εἰς τὴν λέξιν τὴ πιὸ δύστοκην ἄν, καὶ ἐὰν δὲν ἔχεις “Ὀντότητoς Πίστιν”, νὰ σοῦ Παρίσταται μέσα ἀπὸ τό κάθε σοῦ Μέλλον, εἰς τὸ Παρελθὸν σοῦ, διὰ τοῦ Παρόντος σοῦ τὰ ἔργα αὔριο.
« Ὁ Μνήσκων Χρόνος. »
Θὰ μοῦ ἦταν τιμὴ νὰ εἴχατε αὐτὸ μόνο σὰν μήνυμα.
Θὰ μοῦ ἦταν χαρὰ νὰ μὴ ποῦμε περισσότερα.
Θὰ μοῦ εἶναι λύπη νὰ μὴ σᾶς δώσω τὰ δῶρα.
Παρὰ Τῶν Ἐκαλχαίων τὰ Ἔργα, κρατῆστε τὸ ὄνομά μου.
Ἔρχεται ἡ νύχτα τῆς μέρας, ποὺ διὰ τὴ δύναμη τῶν Κεραυνῶν των, τὶς θνητός, θὰ πρέπει νὰ μιλήσει διά Τῆς Σιωπῆς, καὶ θὰ εἶναι χαρὰ οἱ ἀπάτριδες τοῦ λόγου των, νὰ λογοδοτήσουν ἔναντι Τῶν Κεραυνῶν Τοῦ Διός.
Ἡρόδοτος.
16/4/2015