Τ'ανείπωτα - Δ. Ζερβουδάκης
Ξέρετε
ὅτι ἔχετε ξεφύγει ; Σὰν «Πολιτισμοί»,
σὰν «Ἀνθρωπότητες»,
σὰν ὄντα ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ γίνουν μιὰ
μέρα ὈΝτότητες.
Θὰ πεῖτε
ὅτι τὰ ὄντα εἶναι ὀντότητες ὑποχρεωτικὰ
καὶ ὅτι κάνει λάθος τὸ ἐνδιάμεσο.
Μπορεῖ ... [νὰ
κάνει λάθη, καὶ εὐτυχῶς ποὺ κάνει].
Ἂν ὅμως ἐσεῖς κάνετε λάθη, μὴ δυνάμενα
νὰ σᾶς
παράσχουν κανένα Δείκτη πλέον Ἀνάστασής
σας, μὴ περιμένετε αὔριο τὸ πρωΐ, [διὰ
χάρη εὐφωνίας, σᾶς τὸ λέμε ἔτσι]
μόλις πεθάνετε, ὅτι θὰ σᾶς δοθεῖ ἡ
«χ»
καὶ «ψ»
αἰωνιότης, διότι αὐτὴ ἡ ἀνάμνηση σᾶς
ἔφθασε ὡς γενόσημο πληροφορίας Ὑπαρκτῆς
στοῦ Devachan Τὰ
Σύνορα μέσα
ἀπὸ κάθε μιὰ Ἐμπειρία ποὺ ἐσεῖς
αὐτὴν τὴν ὀνομάζετε Μεταθανάτια μόνο
διὰ ὑμᾶς, ἐνῷ διὰ Ἠμᾶς εἶναι : Ἡ Πρὸ
Τοῦ Δεύτερου Θανάτου Συνείδηση ! Σαφῶς
ὑπάρχει καὶ Ὁ Δεύτερος Θάνατος σας,
μετὰ
Τὸν Πρῶτο σας, καὶ κανεὶς σας ἕως νὰ
φτάσει στὴν Ὥρα Τοῦ Δευτέρου Θανάτου
του, δὲν δύναται νὰ γυρίσει πίσω. Ἄλλωστε
λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ μιὰ φορὰ νὰ
περάσουν Τὶς
Πύλες Τοῦ Devachan ἀπὸ
πλευρᾶς τους, ἐπιθυμοῦν νὰ ξαναγυρίσουν
στὴν γῆ σας. Ἔχετε ἐντελῶς ξεφύγει
πέραν ἀπὸ τὰ ὅρια ἀκόμα ποῦ καὶ Ἡ
Ἐποχὴ Τῆς Κάλι Ἔθεσε. Τώρα αὐτὸ Εἶναι
Προδικασμένο Ἀρχέτυπο, ἂν δύνασθε αὐτὸ
νὰ τὸ δεῖτε. Διότι ἄνευ Προδικασμένου
Ἀρχετύπου, δὲν δύνασθε νὰ ἔχετε κανένα
Μέλλον. Ὅμως Ἕνα
Μέλλον σαφῶς καὶ δὲν εἴχατε ὅλοι σας
πρὶν ἀπὸ αὐτὴ Τὴ Δημιουργία, γιατί
νὰ σᾶς παρέσχεται καὶ σὲ αὐτὴν ; Ἄν,
ὅμως Θέλετε νὰ συμμετέχετε σὲ ὅποιο
«Μέλλον
Τοῦ Ὑψίστου»,
τότε θά ἔπρεπε νὰ εἴχατε τὸ θάρρος
τῆς κάθε «ΘΑΛΗΤΑΣ»
Ὡς
ῥοὲς
Τοῦ
νὰ
ποιήσετε καί ἕνα τουλάχιστον Κάρμα ποὺ
νὰ εἶναι προσδυνάμενο Ὡς Ντάρματος
Σπορὰ, κάτι ἔστω στῆς τελευταίας
στιγμῆς σας τῆς συνειδητῆς ἀναπνοῆς
νὰ σᾶς προσδώσει, ἀρκεῖ ἡ συνείδηση
τοῦ Λάθους σας νὰ ἦταν Συνειδητὴ
τὴν ὥρα τῆς Ἁμαρτίας. Ἡ Συνειδητὴ
ἁμαρτία Ντάρμα Μέλλοντος Ἐστί. Τώρα,
ἐδῶ ἐνυπάρχει μιὰ παράγραφος περὶ
«Ἀσυνειδήτου
Ἁμαρτίας»,
Ναί ! Ἀλλὰ, Δεῖτε τὴν Λέξη «Παράγραφος»
καὶ πεῖτε μας σὲ ποιὸ ἀπὸ τὰ θεολογικά
σας ὄνειρα εἶναι ἡ μόνη πραγματικότητα
; Τὸ
πιὸ δυστόκο δεδΟΜένο
εἶναι ἀνὰ χιλιάδων αἰώνων Ἀνασῶν
πέρα ἀπὸ τὶς Ἐποχὲς Τοῦ Ὑψίστου, τὸ
νὰ δύνασαι νὰ ποιήσεις Κάρμα, ὥσπερ
ἐν τῇ Δυναμικῇ Τοῦ Δυνατότητα, Νὰ σοῦ
Προσδώσει στὸ Μέλλον Τοῦ Ὕψιστου μόνο
“Ντάρμα
Ὑπὲρ-Δεσμοῦ”
στὰ δικά Τοῦ Χέρια. Ἐκεῖ ἔχεις ἀνάγκη
παρουσίας ὁρισμένων ἈρχέΤυπΩΝ
Κλειδιῶν ! Τὸ πρῶτο το νοιώθετε ἐλάχιστα
λίγοι. Τὸ δεύτερό το ψαχουλεύετε ἐν τῇ
ἐνσαρκώσει ὑμῶν λιγότερο περισσότεροι
ἀπὸ τοὺς πρώτους. Ἀπὸ αὐτοὺς λίγοι,
ἀνὰ ΣΥΝΔρομή
Ἀκτίστου Δικαιοσύνης Ἀνασταίνονται
καὶ οἱ δύο, ὄχι ὅμως οἱ ἄλλοι, οὐχὶ
δὲ καὶ ὁ “τρίτος”.
Πορεύεσθε λοιπὸν, κατὰ τὸ δοκοῦν τῶν
ἐγώ σας, ὡς πλευσαντες στοῦ Πεπρωμένου
Τὰ ΔΙΑσελα
Πεδία, μὲ ὁδηγὸ Δανικῆς Πυξίδος.
Ἀπαντῆστε μᾶς, ἐκ τῶν τριῶν ποῦ στοῦ
Γολγοθὰ τοὺς Τὴν Ἁγία Ὥρα στὸ
Πεπρωμένο, τοὺς Σταύρωσαν διὰ τὸ κάθε
Μέλλον τους οἱ ὁμοεθνεῖς Τοῦ Τὸν
Ἰησοῦ, καταγράφοντας “Κάρμα
Ὑπὲρ-Δεσμοῦ",
ποιὸς γνωστός τους συμπατριώτης, ἐντός
τῶν γραφῶν τους, ἦταν ὡς ἐπανενσάρκωση
του ὁ Τρίτος ; Ἂν ἀπαντήσετε σὲ αὐτό,
τότε, δῶστε μᾶς γιατί Ὁ Δεύτερος
σταυρωθεῖς μαζὶ μὲ Τὸν Ἰησοῦ Κέρδισε
μόνο
αὐτὸς Τὸν Παράδεισο, ἐνῷ οὐδέποτε
του ἀκόμα Ὁ Πρῶτος Πεπτωκώς
[ποὺ δὲν
ἦταν
Ὁ Ἀδὰμ]
καὶ ὅστις (Ὁ
Πρῶτος Πεπτωκώς)
ἦταν
καὶ ἐκεῖ ἐνσαρκωθεῖς
τότε,
[πολὺ
κοντὰ στὸν
Ἰησοῦ],
στὴ χώρα ποὺ γεννήθηκε Ὁ Χριστὸς καὶ
ἦταν πάλι καὶ αὐτὸς τότε, ὡς καὶ πάντα
στὶς μετέπειτα του ἐνσαρκώσεις,
καὶ προδότης τόσο Τοῦ Χριστοῦ ὅσο καὶ
Τῆς Παναγίας πάλι ξανὰ καὶ αὐτὸς ;
Σᾶς Βάλαμε ἕνα
ΔυστΩκο
γρῖφο...
29/6/2015