Τὸ
ραντεβοὺ μὲ Τὸν… Θεὸ !
Ἕνας
ἐρημίτης προσευχόταν πολὺ σκληρὰ καὶ
ἐπίπονα, ζητώντας νὰ συναντηθεῖ μὲ
Τὸ Θεό. Ἐπιτέλους κατάφερε νὰ «κλείσει»
ἕνα ραντεβοὺ μαζί Του. «Αὔριο, πάνω
στὸ ὅρος» τοῦ εἶπε ἕνας ἄγγελος.
Τὴν
ἑπομένη ἡμέρα ὁ ἐρημίτης σηκώθηκε
πολὺ πρωὶ καὶ κοίταξε τὸ ὅρος, ἦταν
τελείως καθαρὸ ἀπὸ σύννεφα.
Ξεκίνησε,
λοιπόν, χαρούμενος καὶ μὲ δέος, πρὸς
τὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ. Κάποια στιγμή,
ἐκεῖ ποὺ περπάταγε κατὰ μῆκος τοῦ
μονοπατιοῦ συνάντησε ἕναν ἄνθρωπο
ποὺ εἶχε πέσει κάτω μέσα στὰ ἀγκάθια
καὶ τοῦ ζήτησε βοήθεια.
«Λυπᾶμαι,
βιάζομαι, ἔχω ραντεβοὺ μὲ Τὸν Θεό»,
ἀπάντησε ὁ ἐρημίτης καὶ συνέχισε τὸ
δρόμο του.
Λίγο
πιὸ κάτω συνάντησε μιὰ γυναῖκα ποὺ
ἔκλαιγε δίπλα στὸ ἄρρωστο παιδί της.
«Βοήθησε μὲ σὲ παρακαλῶ» τοῦ εἶπε.
«Λυπᾶμαι, δὲν ἔχω χρόνο, Ὁ Θεὸς μὲ
περιμένει στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ».
Προχώρησε
ἀκόμα πιὸ γρήγορα γιὰ νὰ μὴν ἀργήσει,
ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ τὸ μονοπάτι ἔγινε πιὸ
δύσκολο, εἶδε κάποιο ἡλικιωμένο
ἐξαντλημένο, ποὺ τοῦ ἔδινε ἕνα ἀσκί.
«Δὲν μπορῶ νὰ συνεχίσω ἄλλο, σὲ
παρακαλῶ πήγαινε νὰ μοῦ γεμίσεις τὸ
ἀσκὶ μὲ νερὸ ἀπὸ τὴν πηγὴ ἐδῶ πιὸ
κάτω». «Κᾶνε ὑπομονή, καλέ μου
ἄνθρωπε, ἔχω ἕνα ραντεβοὺ μὲ Τὸν Θεὸ
καὶ δὲν θέλω νὰ ἀργήσω»!
Ὅταν
ὁ ἐρημίτης ἔφτασε ἐπιτέλους στὴν
κορυφὴ τοῦ βουνοῦ, στὴν πόρτα τῆς
καλύβας, ὅπου ἐπρόκειτο νὰ συναντηθεῖ
μὲ Τὸν Θεό, βρῆκε κρεμασμένο ἕνα
μήνυμα:
«Συγχώρεσε
Μὲ ποὺ Δὲν Εἶμαι ἐδῶ,
ἀλλὰ
Πῆγα Νὰ
Βοηθήσω
ἐκείνους
ποὺ
δὲν βοήθησες ἐσὺ στὸ διάβα σου».
(ἀπὸ
ἰστοσελίδες τὸ ἀντιγράψαμε ὅπου αὐτὸ
κυκλοφορεῖ)