Λέξεις ἠμίαιμες
ποτέ
ἀδέσποτες....
Μέσα
ἀπ' τὸ φῶς τῆς
καταιγίδας
Μέσα
ἀπὸ τὸν ἦχο τῆς
ἀστραπῆς
Δῶσε
τοῦ ἕνα δράμι γῆς
!
Μέσα
ἀπὸ τὸ χέρι
ποῦ θέλει νὰ
δίνει,
Μέσα
ἀπὸ τὸ στόμα
ποῦ ζεῖ
Μέσα
του τὸ φιλί,
Νὰ
τολμᾶς νὰ πετᾶς
σὰν ἄνδρας
Καὶ
νὰ θρώσκεις
στὴ κολύμβηση σὰν
γυνὴ !
Μὴν
κοιτᾶς τὰ ἀνάδελφα
ἔργα Θεοῦ
Σὲ
αὐτοὺς ποῦ Ἐκεῖνος
μέσα δὲν εἶναι !
Μὴν
περιμένεις ἀπὸ αὐτοὺς
Ποῦ
ὅσα φρύγανα νὰ
τοὺς ἀνάβεις γιὰ
φωτιά,
Ἔχουν
πιὰ καταστεῖ
λίθινα εἴδωλα
Ἀπολιθώματα
μὴ ὑπαρκτῶν ἐγὼ
!
Ποτὲ
κανένας πεθαμένος δὲν
ἀναστήθηκε
Ἂν
πρὶν πεθάνει στὴν τελευταία του πνοή,
Δὲν
ἦτο στὸ ἕνα του
γραμμάτιο ζωντανὸς
Ἀκόμα
καὶ σὲ ἕνα
γραμμάριο !
13/12/13