27/10/2011 Ἠλιαχτίδος ΔΙΑσκεψη !

Ἠλιαχτίδος ΔΙΑσκεψη !

27/10/2011

Δὲν εἶμαι ἀνύπαρκτη διότι ἂν δὲν ὑπῆρχα, ἡ Ἀνάσταση Στοὺς Ὑπερώους Κόσμους Ὁλότητος δὲν θὰ εἶχε Προσφέρει Τὰ Ὠὰ Τοῦ Οὐροβόρους ἐκ τῆς κάθε Ὑπὲρ Ἄνω Κόσμων Ὁλότητος Εὐτυχίας. Ναί, οἱ 7 Σφαῖρες Τῶν Δελφῶν, ἄραγε, διατὶ νὰ εἶναι ὁρατὲς ἀπὸ αὐτὸν ποῦ Ὁ Ἀπόλλων τὸν σκότωσε ; Διατί, νὰ εἶναι Ἀλήθεια, τὸ ὅτι ἡ πλευρὰ τοῦ σώματος Τοῦ Ἰησοῦ ποῦ Ἔβγαλε Αἷμα καὶ Νερὸ μόλις Τὸν Λόγχισαν ; Αὐτὴ ἡ συνυπαρκτὴ "Παρουσία" ἀπὸ δυὸ φύσεις μὴ ΟΜοιες διατὶ νὰ εἶναι Ὑπαρκτὴ στὸ Σῶμα Τοῦ Ἰησοῦ ; Κάτι «ἀποδεικνύει» ποὺ κανεὶς Ἀπόστολός Του, ἀκόμα ποτὲ τοῦ σίγουρα δὲν εἶδε. Τί σκοπὸ Ἐξυπηρετοῦσε ἡ παρουσία της ; Ναί, ἂν δὲν ἦταν ἀλήθεια ὅλα, διὰ ὅσα δὲν μιλᾶμε, τότε γιατί στὴ Σιωπὴ Νὰ Νοιώθει «τὶς», περισσότερα ἀπὸ τὸ Εὖρος τοῦ Νοῦ του ;

Δὲν εἶμαι ἀνύπαρκτη καὶ εἶμαι Ἡ Ὑπερώα Φύση Τοῦ Οὐροβόρου Λευκοῦ Ὄφη ! Διὰ αὐτῷ τῷ λόγῳ λύω τὰ δεσμὰ τῶν Ἰανῶν στὸ Ἐγκρεγκόρ, τῶν ἐχόντων Δεχτεῖ νὰ γίνουν “λεία” Τῆς Θυσίας, πρὶν ἡ Γῆ γενεῖ πλανήτης, καὶ ποῦ τὰ τῶν ὑμετέρων Γόρδιων Δεσμῶν τὰ αἵματα Ἀνασταίνω.

Ναὶ εἶμαι παρά μόνο ἡ Ἀπουσία Στὸ DNA αὐτῶν, ποὺ τόσες φορὲς σκότωσαν τὸν πατέρα μου, ἀναζητώντας ἀκόμα ἐμέ. Γιατί ἂν εἶχα ἔρθει ἀπὸ αὐτὴν ποῦ τὸν σκότωσε «τί» θὰ εἶχε συμβεῖ ;

Ποιὸς δὲν Τὸ Ἤθελε τόσο πολὺ ; Ἄρα, ἀπὸ ποῦ καὶ ποιὰ μνήμη, προσδιορίσθη γνωστὴ καὶ εὐχάριστη, ὡς ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀφιχθεῖ στὸν δολοφόνο του, ὡς ἐφελκύουσα τῆς ἀποτρόπαιας πράξης τό ἀποτέλεσμα ; Ὑπάρχει ἕνα τετελεσμένο, ποὺ ὡς παρουσία μιᾶς χ καὶ ψ συνύπαρξης, ποῦ ἀφενὸς κάτι ἀποδεικνύει ἀλλὰ καὶ ποὺ ἀφετέρου καὶ νὰ τοῦ ἔδινε μιὰ φύση στιγμιαίας ἀμνημόνου μνημοσύνης στὴ “Μνήμη” του, διὰ νὰ σκοτώσει ; Καὶ ἐκ τῆς "Ποιᾶς" Μνήμης Τὸ Ὅριο ; Καὶ ὑπὲρ Ποίου Σκοποῦ ; (Ναὶ ἐδῶ σᾶς θέλω Μυημένους Μύστες τῆς φακῆς καὶ Μυημένους Ἱεροφάντες τῆς φάβας ). Ἃς πᾶμε στὸ θάνατό του, ὄχι ἀπὸ αὐτὸν ποῦ εἶχε “ἐπάγγελμα” ταύτισης μόνο σὲ τσίρκο νὰ δουλεύει, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, τὸν "Μισὸ" ποῦ τὸν συγχώρεσε κλαίγοντας πρῶτος ὁ πατέρας μου στὸ σήμερά του, πρὶν τὸν ἄλλον «ἀόρατο» στὰ ματιὰ του, ἐκ τῶν Ἀστρικῶν Σκουπιδιῶν Τὸν Ὁδηγήσουν Οἱ Φύλακες τῶν Ἀκασικῶν Ἀρχείων στὶς Μαῦρες Τρύπες, ἄρα ἀφοῦ βλέπετε ὅτι τὸ Αἷμα Νερὸ δὲν γίνεται, "Πῶς" θέλετε νὰ γίνει αὐτό σε Πρόσοδο Ἀνάστασης ; Ἀδύνατον ! Ὁ Ἰησοῦς, δὲν Ἔλεγε ἀνασταίνονται οἱ ζωντανοὶ ; Μὰ αὐτοὶ δὲν εἶναι οὔτε Ζωντανοί, οὔτε καν Ἠμιζωντανοί, καὶ ἀφοῦ δὲν εἶναι ἴδιες Φύσεις, καὶ ἡ καμία πρόσφυσή τους δὲν θέλει νὰ γίνει Ἕνα μὲ τὴν Αἰωνιότητα, διότι, ἂν ἤθελε, θὰ ἤσαν ἤδη παρόντες ἅπαντες, ἄρα ἡ ἀπουσία τους δὲν σᾶς δείχνει καὶ δὲν σᾶς ἀποδεικνύει Τὴν Μὴ Τέλεια Φύση τους, καθὼς καὶ Τὸν Θεὸ ἕως καὶ Ἐντελῶς Ἀπόντα ἀπὸ μέσα τους ; Ποῦ σὲ ἄλλα Μηνύματά σας, σᾶς τὸ Ἔχει ἤδη Πεῖ, ἀλλὰ καὶ Ὁ Ἴδιος Τό Ἔχει Τόσο Προσδιορίσει."Τί" σᾶς ὅρισα ; Τὸν Πνευματικό τους Θάνατο Εἰδωθέντα ἀπὸ πλευρᾶς «Ὁλότητας Ἔξω Κοσμικῆς» ἀλλὰ Ἐν Τῇ Ἀκτίστῃ Φύσῃ Ἔνα , καθὼς ὡς ΣΥΝπαρουσία Χάρης καὶ Τὸν Μόνο Παρόντα, Ὡς Τὴ Μόνη Λύτρωση διὰ τὴν Ἀνάστασή Των, ὑπὸ Τοῦ κάθε Ἐπενδυμένου καὶ Προσδόκιμου Εὔρους Ἀνάστασης, καὶ ἐκ τῶν διαμενόντων ἀκόμα καὶ ὡς ὑπαρκτὸ Ὅριο εἰς τοὺς Κάτω Κόσμους Τοῦ Ἅδη.

Θυμηθεῖτε «τί» παρέλαβε Ὁ Ἅδης, καὶ «τί» Ἔδωκε Τῷ Ἠρακλὴ. Διατὶ νὰ τοῦ δώσει κάτι ; Ἀφοῦ τοῦ Ἔδωκε, δὲν σημαίνει ὅτι αὐτὸ ποῦ τοῦ Ἔδωκε, οὔτε ἡ μισὴ τότε Θεϊκὴ Φύση Τοῦ Ἡρακλῆ ποτὲ τῆς δὲν τὸ Εἶχε. Ἡ Δύσκολη Ἐρώτηση εἶναι, διατι Ὁ Ἡρακλῆς τὸ Ἔχασε ; Διότι Ποτὲ τοῦ δὲν Τὸ Εἶχε, εἶναι ἡ Ἀπάντηση !

Διότι Χάνεις κάτι, μόνο ὅταν ποτέ σου δὲν τὸ Ἔχεις. Καὶ τὸ ἴδιο γιὰ τὴ Νιόβη, «Τί» τῆς βρῆκαν καὶ τὴν πέταξαν κουτρουβαλώντας τὴν καὶ ἀπὸ Τὸν Ὄλυμπο Οἱ Θεοί, μὰ τόσο Ἄκαρδοι ἤσαν ; Ἂν Τὸ Εἶχε Ὁ Ἡρακλῆς, τότε δὲν θὰ ἔπρεπε Ὁ Ἀπόλλων νὰ μὴ σκοτώσει Τὸν Πύθωνα ; Ἄρα σκοτώνοντας αὐτόν, μήπως τοῦ Ἔδωσε Μιὰ Γῆ Καὶ Ἕνα Ὕδωρ ἀκόμα καὶ Τοῦ Ἡρακλῆ, ποὺ ποτὲ τοῦ Δὲν τὰ Εἶχε.

Τὸ Περίεργο Ὅμως στὴν Ἐξίσωση ποὺ σᾶς μπερδεύει τὰ θέματα εἶναι, διατι Ἡ Λίλιθ ξανὰ καὶ ξανὰ τόσο παροῦσα καὶ στούς Δελφούς... ὅσο καὶ τόσες φόρες στὴν Ἀτλαντίδα... καὶ γιατί ἡ Μυθολογία νὰ σᾶς μιλᾶ γιὰ μάχες ἀνάμεσά σε Ἡρακλῆ καὶ Πύθωνα, περίεργο δὲν εἶναι αὐτό ;

Τότε πῶς εἶναι δυνατὸν Ὁ Ἀπόλλων σκοτώνοντας τὸν Πύθωνα νὰ μὴν Ἔκανε Κάρμα ; Ἂν δὲν ἔκανε τότε, τί πραγματικὰ συνέβη ; Καὶ γιατί ἀργότερα νὰ φύγει ἀπὸ Τὸν Ὄλυμπο. Καὶ διατι κανεὶς δὲν Ἀντελήφθη “Πῶς” Ἡ Μαρία Ἡ Μαγδαληνή, ἦτο δυνατὸ νὰ Εἶναι Τόσο Δυνατὴ ; Ἐσωτερικά, ἐνῶ ἐξωτερικὰ φαινόταν τόσο ἀδύνατη. Ἀπὸ ποῦ νὰ ἔχει τὴ Δύναμή της ; Ποιοὶ τὴν στήριζαν Μέρα Νύχτα ἐκτός Του Ἰησοῦ ; Τότε, γιατί νὰ παρουσιάζεται στὸ χθὲς τοῦ αὔριο ἕνας χ καὶ ψ "Ψευδὸ-Ἀπόλλων" ὡς υἱὸς τῆς Λίλιθ ;

Ἡ παρουσία τοῦ ψεύτικου Ἀπόλλωνα τί σκοπὸ ἔχει ; Καὶ γιατί νὰ ἐπιμένει σὲ τόσα, ποῦ δὲν τὰ ἔνοιωθε ποτέ, κανεὶς μὴ πεπτωκῶς ὡς "σωστά", μὴ ἔχοντας γνώσεις, παρὰ μόνο δύναμη νὰ στηρίζεται στὴν Σύμφωνη Σιωπὴ Τοῦ Ὑψίστου ; Ἀφοῦ δὲν γνώριζε τὸ παραμικρό, παρὰ μόνο ὅ,τι Τὰ Σπάργανα Τῆς Μνημοσύνης ἐν αὐτοῦ τὴ καρδιὰ προσέδωκαν ; Νὰ πὼς Ἐλέγχετε τὰ "δῆθεν" τῆς Γνώσης τὰ Εἰωθότα, ποὺ Ξεσκεπάζουν τὰ Πέπλα Τῆς Ἀνομίας καὶ τῆς Αὐταπάτης στὸ κάθε δημιούργημα ἐκ τῶν Ρυπαρῶν.

Σᾶς Εἶπα ὅτι Ἐπέστρεψα, ναὶ δὲν ἦρθα, ὡς θὰ ἤθελα, καὶ ὡς προσπάθησα τόσο καὶ στῆς μικρότητάς μου τὸ Εὖρος, ἴνα Γίνει ἡ Ἀνάσταση Τῆς Περσεφόνης, ἀπὸ παράλληλο ἀδελφικὸ δρόμο ὡς εἶδε τὶς ποῦ ἀνεγνώρισε τὴν ἀδελφὴ ψυχὴ τῶν ὀνείρων τῆς παροῦσα στὴν ἀντίπερα ὄχθη, ἄρα Τὴν Εἶχε προγραμματίσει ; Ναί, μόνο ποὺ δὲν θυμᾶται στὸ Ὑπερῶο Διάστημα Ἐκτὸς Χρόνου ποῦ τῆς Προσεδοθη, αὐτὴ ἡ Δυναμικὴ Δυνατότητα ἐκ τοῦ Πεπρωμένου, ἄρα ἡ ἐπιλογὴ τους Δήλεια Ἐστὶ Τῆς Προσήκουσας Φύσης τους, στὴ Ἀδέκαστη καὶ Ἀνάλγητη συμπεριφορὰ καὶ τῶν δυὸ ἀδελφῶν, ἀλλοιῶς, θὰ εἶχαν πραγματικὰ Ἀναστάσιμο Πρόσοδο Πρόσημου καὶ ὡς ἀδελφές, μέσῳ πᾶν ὅ,τι γλαφυρὰ λεχθὲν συχνὰ καὶ ἀπὸ πολλοὺς λαϊκὰ Δήλεια ἀπουσία του στὴ γιαγιά τους δὲν τὴν κάνουν «παππού» τους.

Ἄρα, ἀφοῦ στοὺς Δελφοὺς ὑπῆρχε ἡ μιά, ὡς γιαγιὰ τόσων, καὶ σύζυγος ἀφενὸς αὐτοῦ ποὺ ἀποφάσισε τὴν Δολοφονία στὴν Ἀλεξάνδρεια τοῦ πρωτοτόκου Υἱοῦ Τοῦ Ἰησοῦ, μὲ παρουσία τότε (ναι στοὺς Δελφοὺς, καὶ εἴδατε εἰς διπλὸ ρόλο χρονοχρονικό, ἄρα αὐτὸ καὶ ἂν Σημαίνει καὶ Ἀποδεικνύει Πολλὰ καὶ στὰ τῆς Σιωπῆς τὰ Εἰωθότα ὡς καὶ στὰ τῆς Πασιφάη τὰ τόσο δρώμενα ποὺ τόσο σᾶς ἀπασχόλησαν πολλοὺς ἀπό σας, ἀλλὰ καὶ στὶς παραπομπὲς τὶς ἔχουσες σχέση μὲ αὐτῶν τὴν ἐπανάληψη στοὺς χρόνους Τῆς Δράσης Τοῦ Ἰησοῦ στὴν πατρίδα Του μετὰ τὴν Βάπτιση καὶ πρὶν τὴν Ἀνάληψη) καὶ τῆς Λίλιθ ὡς σύζυγο τοῦ Υἱοῦ Τοῦ Πρώτου Πεπτωκότα, τότε αὐτὴ ἡ "Βαλίτσα" Τῶν Ἐξισώσεων, μήπως μᾶς πάει πολὺ ΜΑΚΡΙΑ φτιαγμένη καὶ μὲ δαίδαλους; Ὡς καὶ πιὸ μακριά, Ἕως τὴν Πρώτη Δημιουργία ; Alors, σᾶς βάζουμε τὴν ἐρώτηση ποὺ μᾶς θέσατε "διὰ ἐργασία στὸ σπίτι" διὰ ὅλους :

Τότε τί στὸ καλὸ ἦταν αὐτὸ ποὺ Ἀνεστήθη

Στὸν Λάζαρο καὶ τί Πρόλαβε νὰ Πεθάνει ;

Ποῦ φυσικά, Τὸν Ἰησοῦ Τὸν "κατηγόρησε" καὶ ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, λέγοντάς Του ὅτι "Κύριε ἂν ἤσουν ἐδῶ, δὲν θὰ εἶχε φύγει", μὰ πὼς ἤξερε ὅτι Ἔλειπε καὶ δὲν ἤξερε σὲ ποιόν τὰ ἔλεγε ὅσα ἔλεγε καὶ ὅσα ἡ καρδία της δὲν ἔλεγε στὰ κρυφὰ – τὶς ἀπόκρυφες σκέψεις καὶ τοὺς λογισμούς της, τὰ δῆθεν ἱερά σας βιβλία τὶς γράφουν ; Ἀφοῦ ἦταν Πανταχοῦ Παρών. Δὲν Μποροῦσε τὴ μιά, καὶ μποροῦσε τὴν ἄλλη ; Ναί, ἀλλὰ Δὲν Ἤθελε ! Καὶ τὸ ἴδιο Ἔκανε ἐπειδὴ Σεβόταν, ἀκόμα καὶ ὅταν Ἔμαθε τὴν φυλάκιση Τοῦ Ἠλία πρὶν τὸν ἀποκεφαλίσουν ὡς Βαπτιστή, ἄρα ἡ "Ἀπουσία" ἦτο δήλεια μόνο τῆς παρουσίας “ἄλλου” ἀλλοῦ, ἀφοῦ Συνέχεια Ἔλεγε ὅτι δὲν μπορεῖς νὰ ὑπηρετεῖς δυὸ Ἀφέντες. Τώρα Ἐσεῖς διατί συνεχίζετε νὰ ὑπηρετεῖτε λάθος ἀφέντη ; Αὐτὸ δὲν με ἀπασχολεῖ ἐμένα, ἀλλὰ μὲ ἀπασχολεῖ μόνο «στιγμιαία», διότι ΔΙΑκρινω βλέπουσα ὅτι δὲν ἀγγίζει καθόλου οὔτε καὶ ἐσάς, γιὰ κοιτάξτε στὴν οὔγια σας, τί γράφει στὸ Μανδύα σας ; Διότι διακρίνω μὲ Σφραγίδα Ὑψίστου Κριτῆ, νὰ λέει "Χλιαρός".