25 7 24
Ὁ τίμιος προβληματισμὸς τινῶν ἐξ ὑμῶν, ἐντιμιότατος ἐστί, ἀκόμα καὶ ἂν ἡ ἐντιμιότητα, σᾶς δοκεῖται ὡς ἄγνωστη λέξις.
Ἐδόθη εἰς κάποιον ἐξ ὑμῶν πικρὸ ποτήρι νὰ πιεῖ ἀπὸ λόγια θυμοῦ καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον ἀληθῆ, εἰς τὸ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ τὰ ἐξεστόμισε.
Καὶ ἐκεῖνος, πίνοντας τὸ ὄξος, ἄρχισε τὶς προσευχὲς λέγοντας "Θεέ μου συγχώρα αὐτὸν" δικαιολογώντας τὴν κακία ποὺ εἰσέπραξε.
Ὅμως, πόση εὐγνωμοσύνη πρὸς αὐτὸν στέλνει ἕνας πρῶτος ἐξ Οὐρανῶν Τῶν Θεῶν, διὰ ὅσα ἡ πλάτη τοῦ, πῆρε.
Μὴ μετρᾶτε μὲ τὰ ἐγώ σας, τὰ πάντα.
Μετρῆστε πόσο τὸ κάθε κάρμα σας, ἦταν χρήσιμο εἰς ἕναν μόνο, εἰς Τοὺς Οὐρανοὺς, «Τοῦ Μεγάλου Πνεύματος !» ἴνα μὴν ἀντικρύσει, τὸ πρὸς αὐτὸν τὸ ἤδη σπαρθὲν μίσος ἂν ξαναγεννιόταν.
ΕΝΩΧ.
25 7 24.